Tudor, even dacht ik dat je nog een late bijdrage leverde aan opdracht #354, temeer dat vakantie in 1944 mij onwaarschijnlijk leek, maar jouw beschrijving van den Duits op vakantiestranden trok mij over de streep.

Hoi Tudor, ik heb het verhaal een paar keer gelezen. In eerste instantie leest het als een dagje aan het strand. Uit de laatste alinea maak ik op dat het om de invasie op het strand in Normandië gaat. Waar ik dan op afhaak, is dat het verhaal daarvoor te luchtig geschreven is. Het zandhappen en zoutwater proeven was wel de minste horror die de jonge mannen overkwam. Beschrijf de echte horror die plaatsvond en ik ben weer terug.

de poort van de unief ---> geen idee wat je hier mee bedoelt, ik neem aan iets van het leger? Moet het dan niet met hoofdletters?

Ha Tudor24,

Ik snap je invalshoek, marketing -> het is een vakantie, verken de wereld. En de realiteit. Die snap ik echter pas als ik het verhaal uit heb.

Vanaf het begin zat ik met mijn hoofd bij de aanslag op het strand in 2015, tunesie, waar iemand veel badgangers dood schoot. (Wat geen besef van tijd al niet kan doen)

"Een tong herleidt tot een korrelige, gepaneerde lap vlees geeft"

Deze zin begrijp ik helaas niet en breekt me als lezer uit de flow van het verhaal.

Ik denk dat je, met nog wat schrappen en herschrijven een mooi stuk hebt!

Hallo Tudor24, je hebt het je niet makkelijk gemaakt. Ik vind ook niet dat je het te luchtig schrijft, veeleer probeer je een serieuze toon te leggen met vergelijkingen die soms wat te gezocht zijn. Zand als "miniatuurkogels" verwijst onvoldoende naar de situatie, omdat je je op het zand focust in plaats van op de kogels. "Miniatuurkogels. Die kunnen tenminste geen verwondingen veroozaken" oid past beter in het hoofd van je soldaat.
"Met de benen gekromd en het hoofd ferm in de bodem geplant" laat mij in verwarring over de situatie van je soldaat. Pas een alinea verder besef ik dat hij domweg over een Duitser is gestruikeld. Waarom niet gewoon vertellen dat hij een smak maakt, met zijn gezicht in het zand is beland, zijn mond vol zit met dat spul dat niet te vreten en te kauwen is, waardoor zijn tong als een gepaneerde schnitzel aanvoelt en zijn tanden knarsen? Dat geplante hoofd en dat zandkasteel voelen mij gekunsteld aan.

Even verder richt je je versuft op, terwijl je daarna steunend op je rechterhand voorzichtig achter je kijkt. Gedetailleerd beschreven handelingen waarvan ik denk "hoe doet'ie dat?". Door zo precies te worden schep je verwarring. Je had ook gewoon je hoofd even op kunnen tillen om een mondvol zand uit te spugen en vervolgens in een scheurende hoestbui uit te barsten. Dan had je steunend op je hand achter je kunnen kijken om die  Duitser te zien. Daarvoor heb je geen details over speekselgolven, grofste korrels en teugen verse lucht nodig. Die halen mij als lezer uit de situatie in plaats van me erin te zetten. 

Je "Duitser als plaag van stad en strand" is typisch een naoorloogs Nederlands/Belgisch toeristenperspectief. Voor de jongens van D-day waren het Krauts of Jerries,vraten ze zuurkool en waren het schreeuwende moordenaars van onschuldige bugers.

Ik hoop dat je mij deze spijkers op laag water niet kwalijk neemt. Misschien geen mislukte vakantiedag, maar wel degelijk een horrorzomer die je intensief beschreven hebt.

Hoi Tudor

ik sluit me bij Fief aan.

Hoi Tudor

ik sluit me bij Fief aan.

Ik vond het wel leuk eigenlijk om in de maling genomen te worden en terug te lezen waarom ik het niet aan had zien komen en toen dacht ik inderdaad wel: 'Aha, vandaar die kogels die ik zo'n rare metafoor vond.' Die luchtige toon is wat mij betreft prima. Dat doet het hem toch juist?

Hallo Tudor24. Jammer dat ik  jouw intentie er niet uithaal. Ik liep vast door de twee sporen. Toch intrigeerde het me zeker wel. 

Voor mij een geslaagd verhaal. Graag gelezen. 😉

Bij mij riep de zin voor het sterretje een irritatie op: Alweer zo'n makkelijk vooroordeel over de Duitsers als plaag van het strand. Waardoor het plot nog mooier binnenkwam.

Het enige waar ik op haakte was het zandkasteel. Dat krijgt ik met al mijn fantasie niet opgehoopt in een mond geplaatst. Daarnaast wekt het voor mij de suggestie dat de hp het kasteel als het ware zijn mond ingeschoven heeft gekregen tijdens de val. Ik vermoed dat er geen zandkastelen gebouwd werden in die tijd op die plaats.

Door die zandkasteel werd ik nog verder de verkeerde richting op gestuurd. Pas bij de laatste zinnen was het duidelijk voor mij. Vind die luchtigheid juist het mooiste aan het dit verhaal. Zeker niet veranderen. ;) 

Die zandkasteel ---->DAT zandkasteel
het dit verhaal ------> het OF dit. Liefst veranderen

Tudor, heb je het helemaal herschreven

in elk geval komt het nu heel goed bij mij over. of he komt dat ik het voor de 2e keer lees. 

Ik ben fan van je zwarte humor en jaloers op je prachtige volzinnen. Voor mij klopt de laatste zin niet. De dag was voor zoveel jongens zo verknipt. Ik vraag me af of opluchting ‘Godzijdank’ de strekking is als je het hebt overleefd, terwijl je maten kapot zijn geschoten, kansloos. Slechts enkele hadden geluk en daar hoort jouw hoofdfiguur bij. Kapotgevreten door schuldgevoel,  levenslang. Ik besef me dat ik er wellicht veel te diep op in ga. Ik was er natuurlijk niet bij, maar de scène uit Saving Private Ryan vond ik zo indrukwekkend. Toen drong bij mij pas echt door hoe onvoorstelbaar gruwelijk die dag op t strand was. 
 

Goed verhaal!

Wat een pech! Gaat jouw HP op vakantie in Normandië net op het moment dat het daar wemelt van de Duitsers en Britten en Amerikanen in hun nare pakjes! Typisch valse beloftes op een folder.

Mooi gedaan! Ik snap het wel pas écht na de laatste zin en het lezen van de reacties. Het is zeker leuk om ons op het verkeerde spoor te zetten aan het begin, maar ik zou het dan nog wat extremer doen en de metaforen er pas op de helft ingooien. Dan ook een stukje sterker zodat ze goed overkomen (zoals het zand dat voelt als miniatuurkogels). Verder wel een hele mooie originele invulling van de opdracht!