Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#358 - Omdat het regende, wist ze het

10 juli 2021 - 15:09

Suzanne streelde een laatste keer haar bolle buik. Ze hoopte te voelen. Ze wenste een artsenfout. Wanhopig drukte ze met haar linkerhand onder de navel en tastte en speurde met haar rechterhand de bovenkant. Ze zoog de ziekenhuisganglucht op, tot haar longen schreeuwden, telde traag tot tien en blies alles uit. Haar adem. Hun adem. Een traan rolde over haar wang langs de rimpel naast haar neus tot op haar lippen en proefde zout. Door het witte LED licht oogde het blauwe laken zee en de metalen rand van het rolbed een balustrade van een boot. 
    Ze duwde opnieuw, radeloos, drie maal op haar onderbuik. Harder. Wakkerstampend. 
    ‘Hij schopte!’ riep ze. ’Hij schopte, Peter, ik zweer het je, kom voelen.’
    Peter zag paniek én euforie in de ogen van zijn vrouw. Haar mondhoeken trilden. Ze beefde. Hij klemde de koude spaken van het bed als kon hij, door het bed te stabiliseren, ook haar kalmeren.
    ‘Hij schopte,’ fluisterde ze. Ze drukte opnieuw hard in haar onderbuik. Geen antwoord. Geen beweging.
    ’Mevrouw en meneer Pieters,’ zei een grijze man in een witte doktersjas, ‘de operatiezaal is klaar. Meneer, u mag hier op haar wachten of in de cafetaria. Mevrouw, u wordt zo verdoofd.’
    ‘Wacht,’ zei Suzanne. Ze trok een gele enveloppe van onder haar groene klaarvooroperatiehemd en drukte het in zijn handen. ‘Peter, pas openmaken als je de dokter terugziet, okay?’
    Peter staarde naar het gele object. Een verpleegster rolde zijn vrouw het operatiekwartier in.

***

‘Meneer Pieters,’ zei de grijze arts met oudehondenogen, ‘het spijt ons.' Hij keek naar zijn schoenen. 'Uw vrouw heeft het niet overleefd. .’
    ‘Suzanne? Dood? Hoe? Waarom?’
    ‘Het spijt ons.’ De arts legde zijn hand op Peter’s schouder. Peter sloeg de hand des doods weg, zag eerst in zwart-wit, dan enkel zwart en tuimelde op de vloer.

***

Peter opende zijn ogen en wist hij niet waar hij was. Hij lag in een bed en schoof in zithouding. Er prikte een enveloppe tegen zijn rug. Hij opende de enveloppe, ontvouwde de brief en las:
    “Schat, ik kan hem niet verlaten. Ik ga met ons kind mee op reis. Hij heeft zijn mama nodig. En ik hem. Liefs S.”
    Peter kneep in zijn arm, voelde niets, scheurde het papier kapot en wist niet of hij nog leefde.

 

 

Gi

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 juli 2021 - 15:28

Tony, met deze bijdrage scheur je niet enkel papier maar verscheur je ook harten. Zeer gevoelig. (p.s.: je vergat het nummer van de opdracht in de titel)

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 juli 2021 - 16:43

Hoi Tony, mooi verhaal. Niet 1 maar 2 levens. "Hij sloeg de hand des doods weg" Mooi gevonden. Voor Peter de MH van zijn vrouw en kind. Met een brok gelezen.

klaarvooroperatiehemd ---> het is toch gewoon een operatiehemd? Tenminste in Nederland noemen we het een operatiehemd.

Mevrouw, u wordt zo verdoofd. --> dit zou je ook weg kunnen laten. Ze wordt de opetatiekamer binnengereden.

Wanneer Peter zijn ogen opende en merkte dat hij in een bed lag, wist hij niet waar hij was. --> deze zin leest raar. Misschien: Peter opende zijn ogen en wist niet meteen waar hij was. Hij lag in een bed.

Lid sinds

4 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 juli 2021 - 17:00

Hoi Tony, 
Je had me bij de tweede zin al... Wat wat die mooi gevonden!  Ik kreeg meteen een brok mijn keel. Bovendien zet hij de perfecte toon voor de rest van het verhaal. Je komt ook echt met een mooie plottwist: je houdt de spanning er goed in door niet te verraden wat er op dat briefje staat en als dat dan bekend wordt gemaakt, dan geef je de genadeklap. Ik moet even bijkomen, prachtig geschreven. 

Groet, 

Nadine

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 juli 2021 - 17:13

TonyCoppo

Pakkend verhaal met heel mooie beeldende manier van schrijven.

"Peter zag paniek én euforie in de ogen van zijn vrouw."

Met die zin ervoor een geweldige combinatie van beide emoties in een keer verpakt.

 

Hij voelde het bloed uit zijn hoofd trekken brak voor mij een beetje de magie van het verhaal. Het werd zwart voor zijn ogen zou een andere, wellicht directe manier zijn.

Met plezier gelezen, ook al was het een heftig stuk.

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
10 juli 2021 - 21:31

Je trok me wel mee het verhaal in. Ik wist ook even niet meer of ik nog leefde. Knap gedaan. Vooral die hoop tegen alle feiten in.

Ik haakte even op de zin: 'Ze zoog de ziekenhuisganglucht op tot haar longen schreeuwden ...', misschien moet er een komma achter 'op'. Je kunt het in eerste instantie lezen als 'opzuigen tot haar longen' en dat deed ik. Waardoor ik even haperde.

Klein dingetje dus, op een sterk verhaal.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 juli 2021 - 11:02

@Fief: dank.

klaarvooroperatiehemd als het niet stoort, blijft het erin.

dat van meneer, voor u de cafetaria, mevrouw voor u een prik, vind ik zelf dokterachtig en wil ik behouden.

Zin die raar las, aangepast, hopelijk beter!

 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 juli 2021 - 11:04

@Nadine, dankjewel voor het meeleven.

@darkvalley: dankjewel, ook je de zin in kwestie aangepast, hopelijk beter.

@MCH: dank!

@Hadeke: jouw komma staat er, dankjewel!

 

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 juli 2021 - 11:28

Hoi Tony, 

Mooi verhaal, vanaf het begin af aan spannend. Mooi dat ze het "hij schopte" de tweede keer fluistert. Ook de twist (waar ik natuurlijk vanzelf nieuwsgierig van werd door de aankondiging) werkte goed. 

Een paar zeurpuntjes qua feedback:
1) Een traan rolde over haar wang langs de rimpel naast haar neus tot op haar lippen en proefde zout. --> in deze zin wissel je voor mijn gevoel iets van perspectief. Hiervoor zien we alles wat zij ook kan zien (soort-van zij-perspectief), maar door die rimpel naast haar neus gaat de camera opeens verder weg. Wellicht kan je overwegen dat stuk weg te laten.
2) De laatste zin, zeker het stuk "en wist niet of hij nog leefde" vond ik niet zo mooi. Ik denk dat ik snap wat je ermee wilt doen qua thema, maar ik voel zijn paniek / verdriet niet zo. Dit terwijl je dit eerder wel mooi deed. Ik denk dat hij wel weet of hij nog leeft namelijk. Ik weet niet zo goed wat er dan wel als einde kan. Ik kan me voorstellen dat hij ook overweegt dan maar óók die "reis" te maken, of dat hij boos is dat ze samen zonder hem zo vertrekken, etc. etc. Naja, in ieder geval viel ik er wat over :). Verder heel mooi beeldend stuk!