#358-Een bekentenis (herschrijving)
Herschrijving in de tegenwoordige tijd:
Een kraai vliegt dwars door het gesloten raam naar binnen. Dat kan toch niet? Hij is vast aan het dromen. De kraai grijpt het touw dat aan het plafond hangt en fladdert met zijn vleugels om zijn evenwicht te bewaren.
John doet het touw opnieuw om zijn nek, om het meteen daarna het er af te halen.
De kraai kijkt hem doordringend aan. Het geeft hem de rillingen. De kraai vliegt weer op en… voor hem staat een jonge vrouw met kleurrijke kleding die besmeurd is met bloed. Ze heeft opvallende make-up op. De kraai is verdwenen.
John kruipt helemaal naar achteren in zijn bed. Dat kan niet. Hij herkent haar nog. Ze is de laatste in het rijtje geweest.
'Je herkent me nog. Mooi,' zegt ze met een ijskoude stem die kraakt.
Ongeloof en angst strijden om voorrang. 'Wat wil je van me?' zegt hij trillerig.
'Durf je dat nog te vragen? Na wat je mij en de anderen hebt aangedaan?' Haar gezicht is verwrongen van woede. John kruipt nu helemaal tegen de muur aan, zo ver mogelijk van haar vandaan.
'Laat me gaan, alsjeblieft,' smeekt hij.
'Jou zelfmoord laten plegen, zodat je ervan af komt zonder straf?' Haar stem is als een zweep die zijn gezicht raakt. Ze fronst echter en lijkt na te denken.
'Ik wilde je laten lijden, zoals je mij hebt laten lijden. Maar misschien… Ik laat je gaan als je een afscheidsbrief schrijft met daarin een bekentenis.' Uit het niets verschijnt pen en papier die ze hem toesteekt.
Een afscheidsbrief schrijven? Daar heeft hij nu echt geen zin in. Hij is helemaal niet goed met woorden. Maar aan haar gezicht te zien heeft hij geen keuze.
Hij neemt het papier en de pen aan. Uiteindelijk krabbelt hij een zin op het papier, hopend dat het voldoende is.
Mary loopt naar boven, haar lange rokken ruisend achter haar aan. Haar hart krimpt ineen. Waar is John? Ze opent de deur naar de slaapkamer. Een gil probeert zich een weg naar boven te werken, maar blijft steken in haar keel. Daar hangt John, bungelend aan een touw. Haar aandacht verschuift naar zijn voeten. Daaronder ligt een papiertje. Vol weerzin om dichterbij te komen, raapt ze snel het papiertje op.
Afschuw vervult haar en ze valt op haar knieën.
'Ik ben Jack the Ripper.
Getekend,
John Wackdam.'
--‐----------------------------------------‐-------------------------
Een kraai vloog dwars door het gesloten raam naar binnen. Dat kon toch niet? Hij was vast aan het dromen. De kraai greep het touw vast dat aan het plafond hing en fladderde met zijn vleugels om zijn evenwicht te bewaren.
John deed het touw opnieuw om zijn nek, om meteen daarna het touw er af te halen.
De kraai keek hem doordringend aan. Het gaf hem de rillingen. De kraai vloog weer op en… voor hem stond een jonge vrouw met kleurrijke kleding die besmeurd was met bloed. Ze had opvallende make-up op. De kraai was verdwenen.
John kroop helemaal naar achteren in zijn bed. Dat kon niet. Hij herkende haar nog. Ze was de laatste in het rijtje geweest.
'Je herkent me nog. Mooi,' zei ze met een ijskoude stem die kraakte. Ongeloof en angst streden om voorrang. 'Wat wil je van me?' zei hij trillerig.
'Durf je dat nog te vragen? Na wat je mij en de anderen hebt aangedaan?' Haar gezicht was verwrongen van woede. John kroop nu helemaal tegen de muur aan, zo ver mogelijk van haar vandaan.
'Laat me gaan, alsjeblieft,' smeekte hij.
'Jou zelfmoord laten plegen, zodat je ervan af komt zonder straf?' Haar stem was als een zweep die zijn gezicht raakte. Ze fronste echter en leek na te denken.
'Ik wilde je laten lijden, zoals je mij hebt laten lijden. Maar misschien… Ik laat je gaan als je een afscheidsbrief schrijft met daarin een bekentenis.' Uit het niets verscheen pen en papier die ze hem toestak.
Een afscheidsbrief schrijven? Daar had hij nu echt geen zin in. Hij was helemaal niet goed met woorden. Maar aan haar gezicht te zien had hij geen keuze. Hij nam het papier en de pen aan. Uiteindelijk krabbelde hij een zin op het papier, hopend dat het voldoende was.
Mary liep naar boven, haar lange rokken ruisend achter haar aan. Haar hart kromp ineen. Waar was John? Ze opende de deur naar de slaapkamer. Een gil probeerde zich een weg naar boven te werken, maar bleef steken in haar keel. Daar hing John, bungelend aan een touw. Haar aandacht verschoof naar zijn voeten. Daaronder lag een papiertje. Vol weerzin om dichterbij te komen, raapte ze snel het papiertje op.
Afschuw vervulde haar en ze viel op haar knieën.
'Ik ben Jack the Ripper.
Getekend,
John Wackdam.'
Het begin vond ik heel leuk,…
Lid sinds
3 jaar 6 maandenRol
Het begin vond ik heel leuk, maar dat de hoofdpersoon uiteindelijk een moordenaar is en dan tenslotte zelfs Jack the Ripper vond ik jammer. Die schreef toch juist notoir goede brieven aan de politie? Of haal ik nu feit en fictie door elkaar? The reaping of the ripper, het heeft wel een zekere 'ring to it.'
@Sakura, bedankt voor je…
Lid sinds
3 jaar 5 maandenRol
@Sakura, bedankt voor je feedback. Ik was juist erg enthousiast bij het idee dat de hoofdpersoon een moordenaar blijkt te zijn. Smaken verschillen. Er zijn inderdaad brieven gestuurd naar de politie, waarin daderkennis stond, toch is men niet zeker of Jack the Ripper de brieven zelf heeft geschreven.
Hou Lynn, welkom op het…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hou Lynn, welkom op het forum. De bekentenis van Jack the Ripper, goed gevonden. De tekst zelf vind ik wat langdradig. Met de tekst in de tegenwoordige tijd leest het naar mijn idee al veel spannender. Probeer iets minder uit te leggen. De laatste zin van de tweede alinea kun je bijvoorbeeld weglaten. Het is wel duidelijk waarom dat touw daar hangt.
Ze had opvallende make up aan. ---> make-up en die heb je niet aan maar op.
'Je herkent me nog. Mooi,' zei ze. Ze zei het met een ijskoude stem die kraakte ... --> ... Mooi,' zei ze met een ijskoude stem die kraakte. (Daarmee voorkom je het herhalen van zei ze, ze zei)
Hoi Lynn, De eerste zinnen…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Hoi Lynn,
De eerste zinnen van je verhaal deden me een beetje aan ´The raven´ van Edgar Allan Poe denken. Het verhaal pakt wel heel erg anders uit dan ik toen dacht...
Ik vind het cirkeltje van Jack the Ripper die zelfmoord wil plegen en als laatste daad nog vreselijk (door het briefje) mooi gevonden. Zeker omdat dan pas duidelijk wordt wat het lijden van zijn laatste slachtoffer precies betekent; ik dacht door die EAP associatie dat het om mentaal lijden van vreemdgaan zou kunnen gaan en dat de hoofdpersoon een echte rokkenjager was.
Daardoor heb je me op een goede manier op het verkeerde spoor gezet!
Je verhaal heeft een mooie 'thrillertoon'. Goed gedaan!
Groet,
Nadine
@Fief, bedankt voor je…
Lid sinds
3 jaar 5 maandenRol
@Fief, bedankt voor je feedback. Ik heb hier en daar al wat aangepast.
@Nadine, bedankt voor het compliment! :)
Ha Lynn, Een spannend…
Lid sinds
9 jaar 7 maandenRol
Ha Lynn,
Een spannend verhaal met een mooie kop en staart.
Sommige zinnen doen een beetje langzaam aan (wat ik daarmee bedoel is de hoeveelheid woorden die niet altijd nodig zijn)
Bijvoorbeeld:
het woord echter zou in dit stukje weg gehaald kunnen worden.
Ik heb ook wat moeite met landen op een touw. IIn mijn hoofd is het touw dan horizontaal :) Leuk zou het zijn als de kraai zich vastgreep aan het touw en met fladderen en veel moeite daar bleef.
Je kan ook schrijven (show / niet tell) dat het touw om John het touw akelig strak vond en hij het weer afdeed voor de zoveelste keer.
Nog een suggestie voor dialogen,
Ik vind het persoonlijk eenvoudiger lezen als een zin door een personage gesproken wordt, dan een nieuwe alinea als een ander spreekt.
Met veel plezier gelezen! Welkom op het forum.
@Darkvalley, bedankt voor je…
Lid sinds
3 jaar 5 maandenRol
@Darkvalley, bedankt voor je feedback. Goede opmerking over 'show, don't tell'. Heb je gelijk in :) Ik moet nog serieus oefenen hierin.
@Darkvalley, te veel…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
@Darkvalley, te veel witregels in een tekst maakt het juist onoverzichtelijk.
Witregels geven een alinea aan, in jouw suggestie zou elke gesproken zin een alinea zijn.
Gesproken zinnen door verschillende personages lezen het best als ze onder elkaar worden gezet.
https://onzetaal.nl/taaladvies/alineas
Hoi Lynn, ik vind het veel…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Lynn, ik vind het veel beter in de tt.
Het is wel handiger als je of de herschrijf bovenaan zet, of na de eerste tekst iets van een lijn zet zodat het duidelijker is dat er een nieuwe tekst jij geschreven is. De mededeling van de herschrijf gaat nu verloren tussen al die korte stukjes tekst. Zeker met al die witregels.
Geef in de titel tussen haakjes ook aan dat het om een herschrijf gaat, dan heb je meer kans dat forumleden die de eerste tekst gelezen hebben, de herschrijf ook nog een lezen.
Lynn, welkom en mooie entree…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Lynn, welkom en mooie entree met dit stukje. Zeurtje: Touw is een 'het' woord, dus : ... greep het touw vast DAT aan het plafond ...
@Fief, als ik het zelf lees…
Lid sinds
3 jaar 5 maandenRol
@Fief, als ik het zelf lees in de tt, vind ik het eigenlijk ook wel beter, dus bedankt voor de tip! Heb de herschrijving van de tekst nu bovenaan gezet en het ook in de titel gezet.
@Gi, bedankt voor je…
Lid sinds
3 jaar 5 maandenRol
@Gi, bedankt voor je feedback. Ik heb het aangepast. Is helemaal geen zeurtje voor mij ;)