John gewoon onder de mensen

Mooie zin, Johnen is een werkwoord. Goede trein van de gedachten naar een denkbeeldige (of reëele Hein).

Persoonlijk zou ik na de --- gekozen hebben voor een klassieke invulling met aanhalingstekens en zei hij enzo, om het contrast te vergroten.

Erg goed gedaan! Genoten.

Hoi Hadeke, ik sluit me aan bij de opmerking van Tony over de tekst na de ----

Je hebt gekozen voor een soort monoloog. Knap gedaan. Het steeds herhalen van stukken tekst/woorden vind ik niet prettig lezen, maar dat is persoonlijk. De vorm waarin je het verhaal gegoten hebt, vind ik goed gevonden, hoewel de zinnen elkaar wel staccato opvolgen, maar dat is wellicht met opzet. De tekst op het viltje is briljant.

Onder de mensen dacht ik. John gewoon onder de mensen. ---> voor de leesbaarheid zou ik een komma achtrr mensen en John plaatsen.

Hai Hadeke,

Net als mijn dialoog probeersel een leuke interne dialoog.

Ik raakte de draad kwijt zonder de leestekens en begreep aan het einde dat het intern was, maar had het gevoel dat de HP opeen wat tegen de barman zei.

Ik zou dan dat ene zinnetje (Barman, heb je een pen? Nee, papier is niet nodig.) accentueren met de leestekens. Maakt de rest ijzersterk wat mij betreft omdat je dan als lezer de bevestiging krijgt dat alles interne dialoog was.

Tenzij dit helemaal niet je idee was, dan sla ik de plank mis.

De zin + pin op het viltje, dat Hein met iemand anders aan de haal is gegaan. Top gevonden!

Hallo Hadeke, mooi verhaal, die inwendige monoloog tegen magere hein vol verwijt dat hij Monique gehaald heeft. Consistent aangeschoten karakter ook, die John. Op de streepjes noch op de wending aan het eind heb ik iets aan te merken, en aanhalingstekens zijn leestekens - die helpen bij het lezen. Nou, dat ging bij mij prima, bedankt. Hoogop aanhalingstekens voor de laatste regel, met de PIN. die hoeft van mij dan weer niet cursief.

Hallo Hadeke, Heerlijk verhaal. Echt tof. Pijn helpt te vergeten of pijn helpt vergeten… daar ben ik nog niet over uit.

Knettergoede tekst.

Hoi Hadeke,

Ik heb je verhaal twee keer moeten lezen, omdat ik even halverwege het spoor bijster was wat nu gedachten waren en wat daadwerkelijk werd uitgesproken. Maar daarna kreeg ik in de gaten dat het een grote, dronken monoloog was. Het feit dat je dat hebt aangedurfd en er iets moois van hebt weten te maken, verdienen echt complimenten. 

Ik dacht tijdens de eerste keer lezen: waar komt dat geldprobleem ineens vandaan, nadat het de hele tijd over Monique ging?

Maar zodra ik de laatste zin las, viel alles op zijn plek. Ik heb niet vaak een tekst gelezen waar de onthulling zo logisch is en toch alles behalve voorspelbaar. 

Prachtig gedaan, Hadeke!

Groet,

Nadine

'John, gewoon onder de mensen'. Dat is een titel. Maar eindafrekening ook en dat heb je geinig gedaan.

Ik ga dan zitten kijken wat dat is, 3256. Een postcode, een artikelnummer voor een jas, een spiraalvormig sterrenstelsel. Of dat er wat staat als je het op zijn kop leest. gsze.

Maar de tekst is de tekst en die is geschreven met echt gevoel en een grap en mooi gelaagd. In your face. 

Hadeke, is het  zoals Tilma suggereert de postcode van Gijzegem in België of Achthuizen in Nederland of is het de code van het pasje zelf? Heerlijk dat wij dat nooit zullen te weten komen. Erg genoten tijdens het lezen.

Er zit ritme met een duidelijk doel in je tekst. Het verhaal op zich vind ik zeer goed gevonden, maar alhoewel het bij het personage/de tekst past, spreekt dat spervuur aan korte zinnen mij persoonlijk iets minder aan.

Die uitsmijter van je verhaal met het pasje/de pin vond ik dan weer prachtig. Geen pof (in Vlaanderen zeggen we poef - het zijn de kleine verschillen) willen achterlaten, vermoed ik.

Knap gedaan!

Hé Hadeke,

Coole schrijfstijl! In het begin werkt het tempo heel goed voor mij. Ik zit als het ware daar aan de bar met John (het voelde even alsof hij het tegen mij had, i.p.v. dat hij tegen een ander karakter zat te praten). Omdat ik weet wat de opdracht is snap ik wat er gebeurt en met wie hij zit. Als ik dat niet zou weten is het denk ik nét iets te mysterieus om goed te begrijpen ... (maar kan ik natuurlijk niet testen).

Het einde is een mooi gegeven en grappig, maar moest ik ook een keer extra lezen voor ik snapte dat het perspectief was gewisseld. Ook was hij - hoe ik het voor me zag - overleden daar op zijn stoel en niet nog naar het toilet gelopen. Een optie is wellicht om uit te proberen om het einde vanuit een perspectiefwissel te doen (algemene verteller / vanuit de hij-vorm-barman?). Verder dus goed verhaal en leuk dat dat zijn eindbericht is! In ieder geval behoedt hij ook anderen voor schulden :).

Nog klein dingetje: Twintig jaar = twintig jaar samen. Dat vond ik even verwarrend, dacht was zij nou twintig of hoe zit het nu? Wel duidelijk met 2e keer lezen, maar misschien met "samen" erbij beter.