Hoi Gi, goed verhaal. Graag gelezen.

A-vijfje  --> het gaat hier om een papiermaat, volgens mij schrijf je dan A5'je

Althans, zij die jouw schrijfsels de moeite vinden, --> volgens mij hoort achter moeite nog waard te staan. De uitdrukking is "iets de moeite waard vinden".

Iets minder alinea 1 en 2 en iets meer Pietje zouden het verhaal ten goede komen. Wel een chagrijnig, neerbuigend type, die Pietje de Dood.

Hoi Gi, 

Je hebt een aantal hele mooie vondsten: verassing versus verrassing en in het zwart bij verdienen. 
Naar verhouding vind ik dat Pietje de kleinzoon net iets te weinig aandacht krijgt. Het moet duidelijk zijn dat Hein je personage aan het stangen is, want dat bepaalt de toon van je verhaal. Dat doe je ook heel goed, door onder andere: 

Jouw nabestaanden en lezers hebben al voldoende stof voorgeschoteld gekregen om te weten wat je allemaal hebt uitgespookt of waar je ooit hebt uitgehangen. Althans, zij die jouw schrijfsels de moeite vinden,

"Schiet op, man, probeer niet je lot te ontlopen.”

Maar die formuleringen hebben, ook door het karakter van Hein nu de overhand en dat werkt een beetje vertragend. 

Dat zwakt je laatste zin af. De ironie daarin zie ik wel: je personage heeft wel degelijk veel aan Pietje gedacht, alleen was het Pietje de Dood. 

Maar daar had waarschijnlijk net iets meer ingezeten als je Pietje de kleinzoon net iets meer had benoemd. Het karakter van Hein is na een paar van je goedgevonden voorbeelden ook al duidelijk. Als je er daarvan een paar zou schrappen en de ruimte die dat geeft, aan Pietje de Kleinzoon besteedt, dan is het net iets meer in evenwicht. 

Desondanks toch een leuke, creatieve invulling van de opdracht. 

Groet, 

Nadine

 

Hey Gi, Fijn relaas. Strijden voor een pietje, tis als Greta voor een houten rietje. De Hein zit in Albert Heijn en de Magerte is een ziekte van de tijd. Dat Pietje een eigen verhaal verdient, staat buiten kijf als een paal boven water en Pietje D.D maait altijd!

Graag gelezen!

Ik zat met precies dat gevoel: 'Hij dacht wel aan zijn Pietje (no pun intended) maar net niet genoeg om de ironie tot volle bloei te laten komen. Leuk dat je Nederland - België er als een motief in verwerkt hebt.

Hallo Gi, Leuk verhaal. menselijke en humorvolle insteek. Wij Noordelingen leren er zo elke week weer iets bij. 

Klein puntje, de zin: "Ik kan niet zeggen dat hij mij doordringend aankijkt, want ogen heeft hij niet" komt bij mij vlak over, terwijl ik denk dat je deze zin afschrikwekkend bedoelt. Volgens mij kan je het oogloze beter laten zien in een handeling van het gezicht dan het vertellen. Waarbij je de lezer door het gelaat zonder ogen laat gruwelen. Het doordringend is overbodig (want dat doet hij juist niet) en dat raakt mij minder.
Dit kan overigens ook slechts voor mij gelden en dan moet je vergeten wat ik hierboven opschreef. 

Pietje de Sar i.p.v. Pietje de Dood.

Voor mij persoonlijk had het verhaal mogen eindigen na die "Adieu..." Het briefje vond ik het ideale hoogte- en eindpunt van het verhaal. Al snap ik wel de reden om Pietje nog eens aan te halen als toespeling op de kleinzoon. Misschien wringt de formulering van de zin ergens. Ben er zelf nog niet goed aan uit.

In ieder geval vond ik de rest van het verhaal goed gevonden en geschreven. Als mede-Belg/Vlaming heb ik trouwens de passage over Pietje/Hein met een grijns gelezen. ;-)

Hoi GI,

Grappig verhaal. Het begint lekker en is beeldend. Het einde is ook mooi en tragisch. De hoofdpersoon doet zo zijn best om iets mee te geven aan de volgende generatie, maar er wordt gezeurd dat hij Pietje niets heeft gezegd ...

Paar feedbackdingen / zeurpuntjes:
- Ik zie bij A5 meteen een groter vel papier voor me (ook al is dat incorrect). Wellicht zijn er meer idioten zoals ik op de wereld. Die zou je ook mee kunnen krijgen in je tekst door er bijvoorbeeld een post-it van te maken :).
- Hij denkt op gegeven moment dat het misschien zijn kleinzoon is die een geintje uit probeert te halen, daardoor wordt de magere hein / pietje de dood voor mij wel een klein menneke. De lange magere Hein zou toch op zijn minst twee kleinkinderen met één op de schouder van de ander moeten zijn :)!
- De zin dat hij niet meer weet aan wie hij een afscheidsbrief zou moeten schrijven is heel mooi, zo gaat het soms. Het geeft wat weer van de eenzaamheid en leeftijd van de hoofdpersoon. De zin "Vele herinneringen zijn verwaasd." doet voor mij daaraan af. Ik zou die schrappen en je juist krachtige zin als einde van die alinea kiezen.

Hoop dat je er wat mee kan. Leuk verhaal :)!

Gi, I stand corrected :). Ik dacht bij kleindochters / verkleedpartijtje aan jongere kinderen, maar het kunnen natuurlijk ook tienerkleindochters zijn ja. Het A5 is de helft kleiner dan A4 mankement is zeker aan mijn slechte intuïtie te wijten :). Dank voor de reactie :D.

Leuk verhaal. Goed dat de man zenuwachtig wordt, dat hij niet meer weet wat op te schrijven. Heel menselijk, altijd weet je wat te zeggen en hoe maar op het moment supreme raak je je geheugen kwijt.

Pietje komt altijd onverwacht!

Hallo Gi, Ik heb je verhaal twee keer gelezen maar de fonrs ging niet weg. Ik vond het leuk én iets te rommelig. (sorry).