Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#358 - Hein BV

‘Zie ik eruit alsof ik de hele dag heb?’ vroeg Hein. Ze zag eruit alsof ze van een rave party kwam. Of uit een Film Noir bewerking van Cat Woman.
    ‘Je bent erg sexy,’ zei Tony en staarde begerig naar Hein’s latex pak. Haar boezem puilde. Haar heupen zandloperden haar billen.
    ‘Kwartaalcijfers en KPI’s,’ zei Hein, ‘ik heb geen tijd om het je opnieuw uit te leggen. Ik neem je mee. En jouw laatste wens? Zo werkt het niet. Wat kan, is wat schrijven.’ Ze drukte de pen opnieuw in zijn hand en tikte met een magere wijsvinger met een hartjestatoeage 
op het vel papier. 
    ‘Je weet niet wat je mist, schat,’ zei Tony.
    ‘Vijfendertig afscheidswoordjes is voldoende,’ zei ze. ‘Less is more.’
    Dat de vooruitgang ervoor zorgde dat tegenwoordig voor niks nog tijd genomen wordt, wist hij. Maar dat het nu zijn beurt was, kwam als een verrassing. Zijn film was slechts net begonnen.
    ‘Aan wie richt ik mijn schrijven?’ 
    ‘Maakt mij niet uit,’ zei Hein en trok haar latex rokje wat naar beneden. ‘Bij de meesten: kinderen, soms hun vrouw, zelden de mama.’
    Tony dacht eerst aan Larissa, de Russin van bij Rode Mien, dan aan Alexandra, de buurvrouw waar hij elke donderdag haar lek in de keuken stopte, verdrong die gedachten, krabde aan zijn kruis en probeerde aan zijn vrouw te denken.
    ‘Er schiet me niets te binnen,’ zei hij. ‘Heb je templates?’
    ‘Doe gewoon iets meligs, dat werkt altijd,’ zei ze. ‘Uiteindelijk is het jouw probleem niet, iets melodramatisch voor het verwerkingsproces.’ Ze keek op haar gouden Rosefield horloge en zuchtte. ‘Hup hup.’  
    ‘Stomme kwartaalcijfers,’ zei Tony. ‘Zijn jullie beursgenoteerd?’
    ‘De prospectus is fantastisch,’ zei ze. ‘Koop ik volgend jaar een penthouse in Knokke dankzij mijn opties. Coronacrisis? Niet bij ons.’ Ze schaterlachte en ontblote haar parelwitte tanden. Nooit gedacht dat Hein bleachte.
    Tony nam de pen en krabbelde op het papier.
    ‘Mooi zo,’ zei Hein. ‘Steek het in je achterzak ofzo. Wil je op bed liggen of duw ik je van het balkon?’
    ‘Dus je wil toch in bed?’ vroeg Tony.
    ‘Waarom ik?’ mompelde Hein en sloeg Tony op het bed.

Het was Bruno’s eerste dag in Hotel Heritage in Brugge. Hij floot in de gang. ‘Lekker baantje gescoord,’ zei hij tegen zijn spiegelbeeld, ‘De kamers checken of de gasten geen spullen achterlieten, dat kan een kind.’
    Hij schoof de allesopener in de kaartlezer van Suite 16, sloeg de deur open bij het verschijnen van het groen lichtje, rook sigaretten en schrok wanneer hij zag dat een naakte man op het bed lag. 
    ‘Excuseer meneer,’ riep hij verschrikt. Omdat hij de starende ogen herkende uit horrorfilms, stond hij enkele seconden genageld aan de grond.
    Op de buik van de man lag een blad papier. Hij nam het uit zijn koude handen en las:
    “Met geld koop je geen leven, beleg in Hein, fantastische prospectus!”
    ‘Heinz?’ zei Bruno. ‘In ketchup?’

 

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Over origineel gesproken, Tony!

Dit was wel het laatste wat ik verwachtte toen ik deze opdracht bedacht :)
Wat me aanspreekt is de combinatie van de setting, de toon en het onderwerp van je verhaal. 

Het is altijd leuk om te lezen hoe iemand een onderwerp dat een kant-en-klare invulling (een engel wacht aan het bed, in dit geval) totaal negeert en er iets heel eigens van maakt. (Noem jij de opdracht zelf melodramatisch, trouwens? Nou ja, zeg :P (Fantastisch!) )

Inhoudelijk vind ik het ook prachtig gevonden dat je zoiets 'aards' als al dan niet beursgenoteerd zijn vertaald hebt naar het idee van onderhanden met de dood over het leven (waar normaal ook smeekbedes aan te pas komen). 

Supergaaf gedaan!

Groet, 

Nadine

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Briljant, Tony. Met veel plezier gelezen. Gave invulling van de opdracht.

Hartjestatouage --> hartjestatoeage 

zei hij, ‘Heb ... -->  als de zin na zegt hij een nieuwe zin is, moet de komma een punt zijn. Als je de zin onderbreekt met zegt hij, dan moet de hoofdletter een kleine letter zijn.

Lid sinds

8 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha TonyCoppo

Leuke invulling en helemaal mee eens dat Hein in vele gedaante kan verschijnen. 

 ‘Vijfendertig afscheidswoordjes is voldoende,’ zei ze, ‘Less is more.’

Heerlijk :)

 

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuke woordspeling, prospectus. Het ongeduld spat er af bij deze Hein, en ze is nog grappig ook. Je hebt twee leuke personages in weinig woorden geschetst. En dan heb je Bruno ook nog. Een beetje flauw misschien, maar: wat een levendige tekst.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tony, rake en snelle tekst. Lekkere opening die de lezer midden in de actie plonst. 
De wendingen in de tekst komen goed over. En Rode Mien: goeie vondst :) 

Heeeeel klein zeurpuntje, de zin: "Omdat de ogen staarden naar het plafond en hij de blik herkende uit horrorfilms, stond hij eerst genageld aan de grond, maar trad na enkele seconden automatisch dichter." kan wat strakker. "Hij herkende de starende blik uit horrorfilms, na de eerste schrik trad hij dichterbij". of zo iets. Dat houdt de vaart van het verhaal er goed in.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Nadine: erg bedankt met je lovende woorden. En ja, je opdracht is erg melodramatisch volgens Hein.

@Fief: Dank!!

als het goed is heb ik de slordigheden met de puntjes en komma's en hoofdletters opgelost. alsook die hartjestatoeage

 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Darkvalley: dank!

@Sakura, dankjewel, en ja bruno is wat flauwtjes uitgevallen

@Dinneke: dank!

@MCH: dankjewel en mijn oprechte excuses voor het gebruik van jouw vondst, in je eerdere verhalen leek me dat een leuke plek. Ik paste het aan naar Casa Rosa, al blijft Rode Mien beter. Je zuurpuntje is terecht en heb ik aangepast, hopelijk beter.

 

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tony, door je intrigerend stukje ben ik op zoek gegaan naar een vrouwelijke Hein en heb haar gevonden! In het Frans heeft men het inderdaad over La facheuse. Oh ja, ben gisteren toevallig voorbij hotel Heritage gepasseerd, maar er lag niemand in de goot (*).
(*) Een dode in een hotel kan rampzalig zijn (voor de reputatie van de zaak en de rompslomp die een onderzoek met zich meebrengt). Daarom wordt een lijk soms onopvallend buiten gedragen en ergens gedumpt. De goot is dan weer de plaats bij uitstek, waar men lui vindt die een bezoek aan een bordeel niet overleefde. 

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Tony, wat een krachtig verhaal weer. Ik denk alleen dat : 'De kamers checken of de gasten geen spullen achterlieten, dat kan een kind,' een converstatie (of gedachte) in de tegenwoordige tijd is. Dan wordt het 'achterlaten'. Ik dacht ook dat 'haar heupen zandloperden naar haar billen? In elk geval weet ik natuurlijk heel goed wat je bedoelt. Top weer. 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hey Gi, ik ben het zelf persoonlijk gaan checken aan de balie, en inderdaad, hij lag in het bed en werd niet van het balkom gesmeten. Edoch, werd zoals steeds het in de doofpot gestoken door Charles (de wijkagent) een Duveltje te serveren en zijn collage Sabine een briefje van honderd toe te stoppen. De eigenares van L'heritage sloeg wel dat - omdat dit wekelijks voorvalt - het een dure grap begon te worden.

@Carneli, dank! Wat betreft de tt van de gedachte heb je gelijk, echter bedoelde hij het echt ook in vt. Zijn job is om te gaan checken wanneer de gasten het hotel (hebben verlaten) verlieten, en dus hun spullen ook achterlieten (achterlaten is te actief). Zou ook anders kunnen natuurlijk, laat staan dat die job bestaat.

En wat het zandloperen betreft, vind ik het prachtig, naar mijn inzien is het een niet bestaand werkwoord, dus is er ook geen regel hoe te gebruiken. In mijn fictieve wereld zandloperden haar heupen haar billen. Maar zoals jij het zegt, houdt het nog meer steek, toch pas ik het niet aan. Sorry.

 

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Vlotte tekst met een vettige knipoog. Met een grijns op het gezicht gelezen. 

Bij het laatste woordgrapje (Hein/Heinz) pakte de mayonaise niet echt. Na zo een scherpe tekst vond ik die zin wat een mager slotje. Subjectief natuurlijk. (wordt de uitdrukking "de mayonaise pakte niet" trouwens in het volledig Nederlandstalig taalgebied begrepen, of is het iets typisch Belgisch?)

Maar voor de rest dus een gave uitwerking van de opdracht. Goed gedaan!

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@MCH: Rode Mien is terug, hét bordeel van de noorderlingen

@Tudor24: Dank en je hebt gelijk, erg flauw einde. Het zou wegkunnen, of het zou kunnen:

“Met geld koop je geen leven, beleg in Hein, fantastische prospectus!”
‘Heinz?’ zei Bruno. ‘Die mayonaise pakt niet.’

 

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Tony, 

Grappig stuk, helder: het leest zo weg! Als ik al iets moet bedenken qua feedback:
zandloperde vond ik niet zo mooi voor heupen/billen; de zandloper betreft ook de ribbenkast (misschien zeikpuntje, maar als je het niets vindt gewoon negeren).
Verder is het ergens jammer dat Tony vooral probeert om te verleiden met woorden, misschien kan hij ook fysiek iets uitstralen / een poging doen.

Oh, en sowieso dat beursgepraat is echt heel leuk :).