Het kabbelt lekker door over pennen, maar waar gaat het uiteindelijk heen? Ik mis een spanningselementje.

Hoi Gi, 

Je hebt mooi gebruik gemaakt van de verschillende soorten pennen die er zijn en hoe ze al dan niet (meer) worden gebruikt. Maar verhaal op zich mist een centraal conflict: het is nu een grote klaagzang van de pen, en dat leest even leuk of terecht, maar op den duur is dat element te bekend en kan dat alléén geen heel verhaal dragen. 

Ik zag al dat je in een andere reactie zei dat dit voor de pen zelf nogal wat voeten in de aarde heeft. Dat is zeker waar, maar zeker met boosheid of verbittering moet je ervoor waken dat het personage (het voorwerp in dit geval) in niet in blijft hangen. 
Een verhaal moet ten eerste spannend zijn voor de lezer, dan  pas voor de personages. 

Een lezer kan doorgaans pas echt mee (blijven) voelen met een bepaalde emotie (zeker als het de 'vervelende' emoties zoals boosheid, wrok of irritatie betreft) als die ziet dat het personage er iets aan doet of probeert te doen om zijn vervelende gemoedstoestand te veranderen of een plan beraamt om iets anders aan de situatie te veranderen. 

Dat hoeft niet per se te lukken, maar een poging moet zeker worden gedaan. In dit geval zou de Shaeffer bijvoorbeeld heimelijk kunnen overwegen in staking te gaan zodra hij weer wordt opgepakt om alles en iedereen een lesje te leren. Of (als je het fantastische element verder zou gebruiken en hem meer menselijke eigenschappen zou geven) hem laten weglopen, een moord laten overwegen...

Je beschrijft nu eerder met veel woorden een feit dan een daadwerkelijk verhaal, terwijl er dat wel inzit. Er kan zo veel gebeuren met een pen, er kunnen zoveel boodschappen geschreven worden of zijn geschreven waar de pen getuige van is (geweest...) 

Hopelijk kan je hier wat mee. 

Groet, 

Nadine

Hoi Gi, de verontwaardiging van de Scheaffer is duidelijk. Jij bent niet zomaar een pen. 

Je zal me een spiksplinternieuwe vulling steken. ---> hier mis ik nog een woord. Je bedoelt, denk ik, dat je een nieuwe vulling krijgt.

Met het puntje van je tong in de linkerbovenhoek van je mond zal je mij de mooiste letters doen schrijven. ---> ... zal je mij de mooiste letters doen laten schrijven.

Doen laten is inderdaad dubbelop. Van die vulling wist ik niet, weer wat geleerd, maar die zin leest voor niet logisch. 

Hoi Gi. Fijne pennen die Sheaffers. Bic pennen glijden ook lekker over het papier.

Ik vind dat je een mooie uiteenzetting hebt geschreven.

Mooie observaties/beschrijvingen. Er zit niet echt een spanningsboog in, maar soms is het ook gewoon wat het is.

Er komen best wel wat emoties van het meewerkend voorwerp naar voren in de tekst (verontwaardiging, frustratie, hoop ...), in dat opzicht vind ik de opdracht zeker geslaagd.

 "In het beste geval zal je mij moeten ‘uitblazen’ en zullen jouw lippen mij even beroeren.
Je zal me een spiksplinternieuwe vulling steken." --> ik dacht even dat je met het verhaal op het einde nog de erotische toer ging opgaan. Kan ook aan mij liggen.

Het is een mooi kabbelend verhaal, waarbij ik in kan voelen dat deze pen compleet op de verkeerde plek ligt. 

Ook ik zou iets meer spanning wel een meerwaarde vinden.

Misschien kan je ons op het eind meenemen in het moment dat de 'je' de pen opneemt en uitspoelt en wat dit met de pen doet. Dus niet de vooruitblik, maar het moment zelf.

Zeker beter.

Dag Gi

ik vond het een mooi origineel verhaal. ik miste te spanning van een climax niet. maar als ik de fb van Nadine lees, denk ik, het zou wel wat toe kunnen voegen. desalniettemin: knap gedaan. 

dan zou ik mijn verhaal ook kunnen verbeteren, dat neem ik er meteen van mee!