Leuk, Antonius. Ook de patroonheilige van het huwelijk. Maar dat wist jouw tekst al. Zit trouwens een goede tekst in: iemand die haar Antoniusbeeldje kwijt is. Zo zocht onze oudste zoon ooit naar zijn Ninja-pop, maar kon hem niet vinden.

Deze nietmachine is boos op de man. Schrijnend mooi is de kleurige slinger die papa voor zijn verjaardag kreeg. Ik vind het sterk hoe je de man niet per se als zoekende beschrijft, maar uit de reacties van de nietmachine genoeg laat zien. 

Het gevaar in een tekst als deze, met dit opgelegde perspectief, is dat er geen oog is voor de boosdoener. Hij heeft geen stem, we horen zijn kant van het verhaal niet. Door alleen maar op het beschuldigdenbankje te mogen zitten, zonder enige wederhoor, krijgt hij toch een beetje sympathie. Het sarcasme van de nietmachine wakkert dat nog aan.

Maar die slinger, hè? Die zie ik. Had die nog ergens verfrommeld of vergeten kunnen liggen? Dat was denk ik sterker geweest dan vieze plaatjes. Want vieze plaatjes... Tja.

Hoi Carneli,

Je hebt de functionaliteiten van een nietmachine mooi gebruikt. Zowel wat een nietmachine doet als waarom hij in de vergetelheid kan raken, nog buiten de slordigheid van de man om. 
Ik vind het ook goed bedacht dat de irritatie van de nietmachine uiteindelijk uitmondt in het plan om de man in zijn vingers te nieten. Zo koppel het humeur van de nietmachine ook mooi terug naar de actie die ondernomen wordt (in de onzichtbare, denkbeeldige 'volgende alinea). Dat geeft een verhaal een goede dynamiek. 
En dat kleine meisje en haar slinger maken dat besluit ook erg terecht. De actie zelf is misschien wat barbaars, maar het maakt wel duidelijk dat er echt een 'geldige reden' is, een druppel die de emmer doet overlopen. (De nietmachine laat zich niet 'slechts' door emoties meeslepen.) 

Goed gedaan!

Groet, 

Nadine

Goed verhaal, Carneli. Met plezier gelezen. Ik vind het wel jammer dat je meteen in het begin al verraadt dat het om een nietmachine gaat. Dat had ik graag uit de tekst willen halen. Geeft iets meer uitdaging. Verder prima verhaal.

Heilige Antonius beste vrind help dat ik mijn nietmachine vind.  --> achter Antonius en vrind hoort een komma.

ten minste  ---> ik twijfel of dit aan elkaar geschreven moet worden.

Hè hè eindelijk. --> hier missen een paar komma's

Carneli, wat een leuk verhaal. Ik heb het graag gelezen. Het leest lekker vlot en de humor spat er vanaf.

De eerste zinnen zijn mooi gevonden en trekken me direct het verhaal in. Je verhaal eindigt sterk.

Goed gedaan. Ik snap wel waarom er hier een hechtingsprobleem is en aan het eind extra ontstaat. 😀

De vieze plaatjes zeggen wel iets over de persoon, maar binnen het verhaal vond ik het overbodig.