Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#357 - Spetters

Aan.
Het hele gebeuren verliep tot voor kort volgens een vast stramien. 
Elke ochtend stipt om negen uur zwaaide de deur open, gevolgd door een korte, resolute aanraking. 
Na een nacht in complete duisternis te hebben doorgebracht, voelde dat in zekere zin als thuiskomen. 
Ja, je kan best wel stellen dat we door de jaren heen een duurzame relatie hadden opgebouwd, hij en ik. Een soort van symbiose.
Ik bezorgde hem wat hij nodig had om te kunnen werken; hij zorgde voor mijn raison d'être, alvast tot klokslag vijf.

Uit die dagelijkse aanraking kon ik bovendien de seizoenen aflezen. Van droog in de winter, tot een soms zweterige beroering tijdens de zomermaanden die me na de werkdag troostend achterliet met een plakkerig laagje mens.
Het was mijn welkome connectie met de buitenwereld.
Maar de laatste maanden, zo ongeveer tijdens de overgang van droog naar kleverig, was er wat veranderd. Het was al merkbaar bij het binnenkomen: die aanraking evolueerde van ferm naar aarzelend; was bovendien vergezeld van een zucht die al dan niet diep van aard kon zijn. Tijdens de dagen en maanden die volgden sloeg ik hem steeds vaker ongerust gade. Telefoontjes die genegeerd werden, het diensthoofd dat binnenliep en snel weer vertrok – vaak met slaande deuren, waardoor het leek alsof ik als schakelaar voor een trilplaat diende. 
Een veeg teken aan de wand.

Toen hij het voorwerp meebracht naar kantoor, wist ik pas echt dat er iets loos was. 
Kortsluiting op komst.
Hoewel hij het subtiel had trachten weg te moffelen in zijn schuif, en zijn collega's vast niets gemerkt hadden, wist een loslippige stekkerdoos met haviksoog me te melden dat ze nog net de kunststoffen loop van een Glock-pistool had gespot. 
Zorgelijk was het. Maar als schakelaar hing ik machteloos.
Het kostte uiteindelijk één luide knal en heel wat tumult alvorens het besef bij iedereen doordrong: dat, verborgen achter die strakke, misleidende aan/uit façade, er zich best wat onderhuidse spanning kan opbouwen bij een mens.

*

Twee dagen geleden is het nu toen ik voor het laatst werd aangeraakt. Roestbruin besmeurd wacht ik in het duister een nieuwe gastheer af.
Van de drukknop op de Epson printer kreeg ik het advies om een contactadvertentie te plaatsen:
"Aantr. schklr. zkt. mn. of vr. voor knpperlchtrel.", of iets in die trant.

Kan er eindelijk iemand die spetters van me afschrobben.
Uit.

 

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Als ik ergens een hekel aan heb, is het wel een website die in de soep loopt net als je een lange reactie geschreven hebt. Bedankt mensen.

Zie het als een compliment aan je tekst dat ik nog eens reageer.

Leuke tekst, mooi geflankeerd tussen het Aan en Uit. De onderhuidse spanning is leuk, evenals de kortsluiting, maar je tilt het pas echt naar een hoger niveau met de contactadvertentie en de knipperlichtrelatie.

Vraagtekens heb ik bij de merken. Waarom specifiek een Glock en een Epson printer. Doorgaans zou je zeggen 'hoe concreter, hoe beter' maar aangezien het bijzaken zijn in het verhaal, mogen het platte voorwerpen blijven volgens mij.

Het woord 'gastheer' klinkt ongepast. Misschien mis ik het, maar ik zie hier geen symbiotische relatie in. En, misschien wel door alle betekenis die je er verder in stopt, vraag ik me af waarom de loslippige een stekkerdoos is. Misschien omdat die veel contacten legt? Maar hoe is een stekkerdoos precies loslippig? Een archiefkast die een flapuit is, had ook gekund?

Ik vind het wel een leuke tekst. Maar dat zei ik al.

 

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Tudor24, Kijk je nog even naar dagelijks in de tweede alinea? Ik vond het leuk om te gissen wat het meewerkend voorwerp was, goed gevonden ook, maar je verliest me bij de laaste alinea waar ik niet veel van snap.

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt Sakura&Carneli voor jullie feedback!

@ Sakura: Ha, ik voel je pijn van het opnieuw moeten typen van een tekst op een website met kuren. Bedankt voor de volharding. ;-)

Zelf ook getwijfeld over die "gastheer", misschien wijzig ik het nog. Suggesties welkom. 

Symbiotisch: betrokkenheid en afhankelijkheid, binnen de context van het onderwerp vond ik het wel passend.

Wat betreft de stekkerdoos; stekkers kunnen vrouwelijk of mannelijk zijn. Ik heb er hier een loslippige variant van gemaakt. Ging mooi samen met het onderwerp, vond ik.

@ Carneli: foutje aangepast, waarvoor dank!

Wat betreft de laatste alinea: roestbruin en spetters verwijzen naar het rondspattend bloed (veroorzaakt door het schot). Of zorgde de contactadvertentie voor verwarring? Weet niet hoe ik voor de rest verder moet uitleggen zonder de (poging tot) humor de kop in te slaan.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Tudor, 

Allereerst mijn complimenten dat je met zo weinig woorden een verhaal kan schrijven dat zowel een mooie band beschrijft tussen voorwerp en gebruiker en het dan ook nog eens als thriller met een dramatisch tintje kan omzetten! 

Je maakt ook mooi gebruik van symboliek en indirect taalgebruik. 
Als kers op de taart zou ik misschien nog een schuldgevoel bij de schakelaar willen zien. Het voorwerp lijkt me betrokken genoeg om te willen dat hij niets deed of had kunnen doen. Misschien was het woordenaantal daar te beperkt voor (?) 

Hoe dan ook heb je een erg mooi verhaal geschreven. 

Groet, 

Nadine
 

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tudor, dank voor je spannende verhaal. Ik vind het verhaal goed gevonden.

De contactadvertentie is een mooie uitsmijter.

met plezier gelezen.