#356 Il Magistralis

De Noordenwind blaast krachtig door straten, tuinen en over huizen. Enkele pannendaken houden het niet. Een heer met hoed neemt een enorme sprong om een pan te ontwijken en verliest zijn hoed. De hoed rolt met de snelheid van een biljartbal na een flinke stoot van de keu, over straat. Een auto heeft hem te pakken, hij laat de hoed geplet achter.

'Wat is dat toch met jou?' wil de Zuidenwind weten. 'Neem een voorbeeld aan mij, altijd een heerlijk warm briesje. Niet te koud en niet te warm.' 'Ik vertrek,' buldert de Noordenwind, 'hier in dit kloteland waarderen ze me niet en jij, jij verdomde Zuidenwind houdt me tegen. Ha, daar is de Westenwind, da's mijn makker.' In een gigantische werveling omhelzen de twee winden elkaar. 'Kom gauw, het zuiden zuigt,' buldert de Noordenwind. 'Ik dacht dat je niet van het zuiden hield,' mokt de Zuidenwind. 'Met die sukkel valt niet te praten,' brult de Noordenwind en neemt de Westenwind bij een flank. 'Hij begrijpt het zuiden niet, hij waait er altijd vandaan dat is het probleem. Ha, in het zuiden hebben ze tenminste ontzag voor me daar ben ik de Meesterlijke, Il Magistralis! Ik zal ze hier de gesel van een Magistralis eens laten voelen!' De Noordenwind neemt diep adem. Wolken worden groter en dikker, verwisselen van grijs naar zwart. Dan laat hij krachtig alle lucht uit zijn bolle wangen lopen. Het water plenst naar beneden. 'Zuiden, ik kom er aan,' roept de Meesterlijke en versmelt met de Westenwind. Samen wervelen de twee over de stad. Ze stuiven over de daken, snelwegen, de Limburgse heuvels de Belgische Ardennen, Luxemburg.

Beneden hen racen motoragenten en de brandweer. De twee winden vliegen om hen heen. Zij rukken aan hun kleding en motorhelmen. De Noordenwind bolt nogmaals zijn wangen. Hij geeft zich helemaal. Een brandweerwagen vliegt de lucht in, rolt over de kop en eindigt brandend in de berm. De Westenwind plenst er water overheen. 'Haha,' toetert de Noordenwind, 'we zullen ze laten zien wie hier de Meesterlijke is.'

Eenmaal in Genua bedaart de Noordenwind. 'We zijn er nog niet,' roept de Westenwind, 'kom mee we gaan naar Nice naar het strand.' Als de Noordenwind niet snel genoeg antwoordt en maar een beetje boven de haven van Genua blijft hangen roept hij: 'Watje! Kom op, straks komt de wind uit het zuiden en dan zit je hier vast en moet je terug naar het noorden.' Dat laat de Noordenwind zich geen tweemaal zeggen. Fluks grijpt hij de Westenwind bij de flank en samen razen ze over de Middellandse Zee. De golven stijgen metershoog, zij geven de toppen woeste schuimkoppen. 'Dat is pas leven,' brult de Westenwind en vliegt naar het strand waar een paar mensen nog onbekommerd wandelen. Hij laat zand en stenen opstuiven. De mensen weten niet hoe gauw ze weg moeten komen, maar de twee winden vormen een keihard front en duwen de wandelaars naar zee. Zwaaiend met armen en benen maar onmachtig om vooruit te komen proberen de ongelukkigen de wind te trotseren. Plagerig tilt de Westenwind er een paar op om dan van richting te veranderen. Hij tilt ze op en blaast ze terug naar de Boulevard. Hij gooit nog een paar strandstoelen achter ze aan. 'Ik ben Il Magistralis, de Meesterlijke,' giert de Noordenwind en blaast in een werveling het dak van het Casino.

.