#354 De dag waarop ik vleugels kreeg

Misschien is het feit dat er op mijn bijdrage nog geen reacties kwamen het beste bewijs dat persoonlijke dagboekaantekeningen voor anderen zelden interessant zijn. Terwijl wat ik deed volgens mij toch ėcht binnen de opdracht valt:

'Beschrijf een dag uit je leven met in je achterhoofd de publicatie van jouw dagboek.'

Ik ben gewoon benieuwd waarom niemand tot nu toe commentaar gaf. Laat maar weten!

(zo, nu sta ik in elk geval weer even bovenaan 🙂

Dag Annetteke,

Ik zag net voor het eerst je bericht, dus ik reageer. Ook omdat ik een nieuwe naam zag en nieuwsgierig ben.

De eerste alinea leest een beetje verwarrend. Echte hersenspinsels van een dagboekschrijver, maar om te lezen lastig. Meneer Wang maakt nieuwsgierig en is leuk geschreven. In het hele fragment zit weinig samenhang. Dat hoeft ook niet, maar het is wel minder aantrekkelijk om te lezen.

Annetteke, het ontbreekt me zoals altijd aan tijd. Het is leuk introspectisch en bespiegelend. Precies wat een dagboek is. Aardig dat je ook de opdracht erin verwerkt. Zo maak je het gelaagd. Zelfs je eerste eigen reactie (deed je dit expres?) voedt de twijfel uit het fragment.

Dag Tilma, ik twijfelde of ik zelf een reactie zou schrijven omdat ik die 0 reacties in feite wel goed vond passen bij wat ik schreef. Maar wilde het uiteindelijk toch checken (dat is vermoedelijk dat vleugje valse bescheidenheid). Ook paste ik mettertijd toch hier en daar wat aan en schrapte ik dingen (een toefje leugenachtigheid). Ik deed het niet expres, maar mijn reactie past inderdaad - nu je het zegt - naadloos bij het stukje.  Dank dus!

@Sasja, misschien maakt het antwoord aan Tilma het dagboekfragment iets duidelijker. Het is gewoon niet echt duidelijk bedoeld 🙂. Dank in de pen te klimmen! En wil je meer weten over Meneer Wang? Misschien de zoekmachine er eens op loslaten ...

Hai Annetteke,

Om maar met je vraag te beginnen: soms lees en reageer ik pas als ik mijn eigen verhaal geplaatst heb, omdat ik mij bij het schrijven niet wil beïnvloeden.

Wat je bijdrage betreft: ik weet niet zo goed wat ik ermee aan moet. Interessante verzameling gedachtespinsels, maar ik zie niet echt een samenhang en dat maakt het voor mij lastig te volgen.

Ps: Ik lees dat ik bijna precies hetzelfde zeg als Sasja. Dat was niet bewust.

Voor  de échte publicatie toch nog wat schaven dus 🙂. Dank voor de commentaren! 

Een echte dagboek overpeinzing, Annetteke. Met mooie details, zoals dat rode shirt waar je op wacht, tussen dat bladerdek. Een beeld dat ik voor me zie en waarin je laat zien wat beeldend schrijven is. Dit zou je meer kunnen doen. Je twijfel als schrijver omschrijf je helder, en ik zie een duidelijk begin en einde - en zeker samenhang. 
Het is wat onevenwichtig en lastig te lezen doordat je zinnen lang en soms chaotisch zijn. Hierdoor struikel ik al in de eerste alinea, bij de derde zin. Probeer kortere zinnen te maken, en gebruik minder komma's. En denk ook goed na of het klopt wat je schrijft. Kun je bijvoorbeeld schrijven terwijl je gedachten elders zijn? Zoals je omschrijft in de eerste alinea.
 

Dank je Lizette!

Aan dit dagboekfragment - chaotisch, onsamenhangend en langzinnig - is in elk geval niets verzonnen ...

Zo werkt dus mijn brein :-)