#354 - Jonge zeeman

Jonge zeeman

Ik heb als 65-jarige ex-zeeman mijn 45 jaar oude pogingen tot een fragmentarisch dagboek er bijgepakt.

Aankomst Bordeaux, 20 augustus 1976

Ik ben nu zes dagen op zee en heb net een opschrijfboekje uit de scheepsvoorraadkast gehaald. Een Bic balpoint heb ik altijd bij me, net als een werknotitieboekje. Na een aantal dagen op zee bedacht ik dat het toch handig zou zijn om wat te noteren. Alle vreemde plaatsen waar ik nog naar toe ga deze reis. Impressies van een leven op zee en in de havens wil ik opschrijven. Weet nog niet waarom. Gevoelens van een twintigjarige jongen op zijn eerste, zes maanden durende reis, als jong broekie aan boord van het MS Nedlloyd Wissekerk. Net afgestudeerd aan de Hogere Zeevaartschool als stuurmansleerling. En sinds een maand met een echte vriendin, Anna.

Na het vertrek uit Rotterdam en een emotioneel afscheid van Anna hebben we ondertussen Hamburg en Antwerpen aangedaan en zijn we vandaag Bordeaux binnengevaren. En dit is nog maar het begin. Volgens het globale vaarschema gaan we via Valencia, Marseille, Genua en Piraeus en het Suezkanaal naar het Verre Oosten. En dan weer terug. Dus globaal in februari zou ik weer thuis moeten zijn.

Ik heb vandaag de eerste brieven naar huis geschreven in de hoop dat die daar over een paar weken zijn. Mijn eerste post komt misschien in de volgende haven. Als Anna al geschreven heeft.

Ik moet zo naar de brug om daar te leren hoe je als stuurman een haven moet aanlopen. Ik mag de loods aan boord helpen en moet verder vooral goed opletten.

Suez, 3 september 1976

Alweer geen post. Ik begin ongerust te worden. Anna en ik kennen elkaar nog niet zolang en dan ben je opeens zes maanden weg. En zij studeert in een stad vol met leuke studenten. Dat maakt me onzeker. De volgende postgelegenheid is de haven van Jeddah, over een dag of drie. Afgelopen dagen waren heel leerzaam. Toezicht houden bij het laden en lossen in Marseille en Piraeus, samen met Erwin de derde stuurman, twee jaar ouder dan ik. Vrachtruim in en vrachtruim uit, zes uur werken, zes uur vrij, zes uur werken en daarna weer naar zee en daar wachtlopen. Ik loop deze week de hondenwacht van middernacht tot vier uur ’s ochtends samen met de eerste stuurman, een rustige pijproker en ben net terug in mijn hut na een biertje om half vijf in de morgen. We liggen net ten anker voor de ingang van het Suezkanaal en moeten op de loods en op onze beurt wachten. Vandaag zijn we overgegaan op onze witte tropenuniformen. Warm en benauwd hier. Ook in mijn hut.

Jeddah, 7 september 1976

We liggen nu een dag in Jeddah, Saudi-Arabië, en ik kijk mijn ogen uit. Tientallen havenwerkers in lange witte gewaden stroomden aan boord om een deel van de lading te lossen. De tweede stuurman fluisterde dat ze onder die gewaden niets aan hebben. Maar er is geen tijd om aan de wal te gaan en iets van de stad te zien. Vanavond zou de agent van de rederij post brengen, vlak voor we vertrekken. Ik hoop nu echt dat er een brief voor mij bij is. Ik heb afgelopen dagen twee brieven kunnen schrijven, aan Anna en aan mijn ouders. De nachtelijke passage door het Suezkanaal was een aparte belevenis. Ik ben de hele nacht opgebleven, bovendien liep ik wacht van twaalf tot vier. Woestijn links en rechts. Een strak donkere hemel bezaaid met sterren. Ik heb even geoefend met de namen van de sterrenstelsels en sterren die ik op de Zeevaartschool heb moeten leren.

Rode Zee, 7 september 1976

Toch gekomen gisteravond vlak voor vertrek. De post voor de bemanning. En de eerste brief van Anna. Twee weken geleden geschreven. Alles lijkt goed. Nog maar ruim vijf maanden, dan ben ik weer terug.