#353 Het terras. Henk en Anna.
Moe van het gesleep met de tassen en de drukte om haar heen strijkt Anna neer op een terrasje in een zijstraatje van de Grote Markt. Tevreden kijkt ze om zich heen, blij dat ze de moeite heeft genomen iets verder te lopen voor een lekker bakje koffie.
Ze is niet alleen. Iets verderop zit een man met de rug naar haar toe fanatiek te appen op zijn telefoon.
Een meisje komt naar haar toe.'Wil je iets bestellen?
'Koffie, graag met melk en suiker, en ehh...doe er maar een appelpuntje bij. '
Af en toe staat ze zichzelf iets lekkers toe.
'Met slagroom? '
Glimlachend schudt Anna haar hoofd en ziet het meisje terug gaan het koffietentje in.
'Nee maar, hoe is het mogelijk. Na al die jaren...Anna Schouten!'
De man heeft zijn telefoon opgeborgen en staat voor haar.'Je bent niets veranderd, misschien iets dikker geworden. '
'Dank je wel, Henk,'zegt ze korzelig. 'Moet jij niet ergens heen? Wacht je liefje niet op je? '
Henk kijkt me aan alsof ik een vreemde taal spreek en trekt zijn wenkbrauw op.'Nog steeds even vriendelijk. '
Hij trekt een stoel naar zich toe en gaat zitten.' Bezwaar als ik even bij je kom zitten. '
'We leven helaas in een vrij land. '
Anna overweegt haar mogelijkheden. Ze kan nu weggaan maar dan komt hij waarschijnlijk achter haar aan. Bovendien heeft ze net koffie en een appelpuntje besteld. Ze haalt diep adem en kijkt nadrukkelijk langs hem heen naar de ingang van het etablissement.
'En..nog steeds getrouwd met die flapdrol? Hoe heet ie ook alweer. '
Anna werpt hem een venijnige glimlach toe.'John heeft nog meer gevoel en verstand in zijn pink dan jij in je hele hoofd. Daar is ruimte genoeg...misschien moet je overwegen het te gaan verhuren.'
Onverstoorbaar maakt Henk van de gelegenheid gebruik om ook koffie te bestellen als het meisje de koffie en appelpunt voor me neer zet.
'Ook een appelpuntje? '
Hij schudt afkeurend zijn hoofd.'Nee, ik wil niet net zo dik worden. Dank je. '
Anna voelt zichzelf rood worden van kwaadheid en haalt diep adem.
'Wat kan het jou schelen, embryo. Voor het geval ik je geheugen even moet opfrissen, we zijn niet meer getrouwd. Een ééncellig organisme heeft nog meer intelligentie dan jij. '
Driftig zet ze de vork in haar gebak en stopt een stuk in haar mond.'Mmm...heerlijk. '
Haar kaken malen het weg.
'Ben jij nog steeds getrouwd met die huppelkut...Sophie. '
Even trekt er een schaduw over zijn gezicht.'Nee, ze heeft me in de steek gelaten.'
Met een flinke slok leegt hij zijn kopje en staat op.'Weet je, Anna. Eerlijk gezegd zijn die jaren dat we getrouwd waren, de beste van mijn leven. Het ga je goed. '
Hoy John, pas op met…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Hoy John, pas op met verwarring met POV, de eerste persoon en de derde persoon, meng je hier nu. Ik begrijp waar je heen wilt, maar het komt er voor mij nog niet volledig uit. Waarom en hoe, is werk voor de coaches - als ze tenminste eens zijn met me :)
Hoi John, Ik deel de mening…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi John, Ik deel de mening van Tony.
De man blijkt met de vrouw getrouwd te zijn geweest, maar de eerste begroeting lijkt met een vage kennis van vroeger.
De laatste zin vind ik wel verrassend. Misschien had je daar iets meer mee moeten doen. Z
Een meisje komt naar haar toe.'Wil je iets bestellen? --> Tussen toe en 'Wil hoort een spatie. Je hebt meer zinnen waar spaties tussen ontbreken, net als hier.
Dit is wat Tony bedoelt. In de eerste zin heb je het over "ze" en in de zin over "ik"
En..nog steeds getrouwd ---> En ... nog steeds Het beletselteken heeft drie puntjes en er hoort een spatie voor en na.
Hallo John, ik ben niet…
Lid sinds
4 jaar 7 maandenRol
Hallo John, ik ben niet overtuigd door het verhaal. Het intro kan korter (begin bij de ontmoeting bijvoorbeeld) en het tempo is traag waardoor ik de interesse kwijt raak, ondanks de scherpe tegenstellingen die je in het verhaal hebt geweven. Ik hoop dat ik niet te hard ben.
Elk verhaal weer plaats je…
Lid sinds
4 jaar 1 maandRol
Elk verhaal weer plaats je spaties waar ze niet horen en laat je ze weg waar ze wel horen. Het ziet er slordig uit leidt me erg af van het lezen.
Wat de inhoud betreft, sorry, maar daar word ik niet warm of koud van; er gebeurt weinig en de tweespraak komt mij wat ongeloofwaardig over.
Ha John Doe, ook ik raak van…
Lid sinds
4 jaar 9 maandenRol
Ha John Doe, ook ik raak van het verhaal afgeleid door de foutieve cq ontbrekende spaties. Kleine moeite om dat even te checken voor je het verhaal post.
Qua verhaal denk ik dat het wel leuk gevonden is maar dat je er niet het beste uit hebt gehaald. Als ik die vrouw was had ik na de eerste irritante opmerking van ex-man Blaaskaak hem laten weten dat-ie kon oprotten of anders een kop koffie in z'n kruis zou ontvangen. Het blijft nu wat braaf bij wat steken onder water, die zij slikt terwijl ze dat niet hoeft.
Hoi John, de laatste zin…
Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol
Hoi John, de laatste zin beviel me wel en een uitdrukking als 'embryo' zal ik onthouden voor het geval dat...
Verder ging het me te snel deze conversatie, ze gaan wel heel vlug van stapel met hun onaardigheden. Misschien moet er nog iets aan vooraf gaan, dan wordt het ook wat begrijpelijker.
Dubbele spaties kun je overigens heel gemakkelijk voorkomen door in Word te gaan naar 'zoeken en vervangen' en bij zoeken een dubbel spatie in te vullen en bij vervangen een spatie. Deze functie heeft bij mij al heel wat ruimte bespaard
word er niet warm of koud…
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
word er niet warm of koud van