Lid sinds
2 jaar 10 maandenRol
- Gewone gebruiker
#353 Het terras
Zou ze hem nog herkennen, vroeg hij zich af. Hij had geen foto’s op zijn Instagram. Hij was een lurker. Hij zou haar meteen herkennen. Zij had wel foto’s op haar Instagram. Bovendien was ze niets veranderd. Hij merkte dat hij er toch een beetje zenuwachtig onder was. Belachelijk natuurlijk. Hij was een volwassen man, met een vrouw, een labrador en een hypotheekschuld. Zijn ogen speurden het plein af om te zien of hij haar al zag aankomen over het plein.
Zes uur hadden ze afgesproken. De kerkklok luidde. En natuurlijk spotte hij haar precies op dat moment. Ze had een mosgroen jurkje aan, haar haar opgestoken. Hij stak half zijn hand op, niet zeker of ze het zou zien. Ze zwaaide meteen terug. Ze had hem herkend. Toen ze dichterbij kwam, zag hij haar stralende lach. Hij merkte dat hij zelf ook zat te glimlachen. Hij kon zijn ogen niet van haar afhouden. Get it together, gast.
Ze wendde lachend haar blik af, maar keek ook meteen weer terug. Hij sloot grinnikend zijn ogen en greep zijn kin. Hij schudde zijn hoofd. Ze lachtte naar de hemel en wees naar hem toen ze het terras opliep, ‘Casper de Koning. Je bent geen spat veranderd.’
Hij grijnsde en wreef over zijn kale hoofd terwijl hij half opstond.
‘Je bent zelf geen spat veranderd. Is het echt vijftien jaar geleden?’
‘Vijftien jaar, vijf maanden en een dag.’
Even stonden ze tegenover elkaar, twijfelend of ze elkaar zouden omarmen. Lak aan de regels. Ze deden het niet. Hij gebaarde alsof hij haar omhelsde en deed een tam kushandje. Sukkel. Ze knipoogde naar hem en blies hem een kus toe terwijl ze ging zitten.
De geur van perziken overbrugde vijftien jaar. Hij zat naast haar bij biologie toen hij die geur voor het eerst rook. Hij had dat jaar niets van biologie geleerd maar er wel een studie van gemaakt hoe hij haar zo vaak mogelijk kon aanraken. Haar aantikken om een gum te lenen, een haar wegplukken van haar trui. Onder de tafel met zijn been tegen het hare. En de geur van perziken. Hij ademde dieper bij biologie
‘Penny for your thoughts,’ zei ze, terwijl ze hem schalks aankeek. Hij merkte dat hij nog naast zijn stoel stond. Snel ging hij zitten en nam een slok van zijn bier. ‘Ik dacht aan mevrouw Zaaier.’
‘Ach ja, mevrouw Zaaier van bio.’ Annelise straalde. ‘Dat waren leuke lessen.’
Welkom Sakura, leuk dat je…
Lid sinds
12 jaar 7 maandenRol
Welkom Sakura, leuk dat je meedoet. Is sakura niet die Japanse kersenbloesemgekte? Sfeervol verhaal heb je geschreven met een centrale rol voor de geur van perziken. Mooie zin: 'hij ademde dieper bij biologie'.
Een zin begreep ik niet zo goed. 'Get it together gast'. Ik neem aan dat dit een gedachte is. Alleen dan kan ik 'gast' niet goed plaatsen. Spreekt hij zichzelf in gedachten zo aan?
En deze: 'Zijn ogen speurden het plein af om te zien of hij haar al zag aankomen over het plein.' Niet zo mooi die herhaling.
Maar dat zijn details. Het verhaal zelf werkt.
Hoi Sakura, welkom op het…
Lid sinds
5 jaarRol
Hoi Sakura, welkom op het forum. Mooi verhaal, graag gelezen.
Ik begreep de opmerking "Get it together, gast." helemaal. Hij roept zichzelf tot de orde. Leuk gevonden.
Ik begreep de opmerking "Get…
Lid sinds
3 jaar 7 maandenRol
Ik begreep het ook zo.
Prachtig geschreven stuk. Wellicht wordt het nog sterker als je het in de tegenwoordige tijd plaatst.
Hallo Sakura, mooi verhaal…
Lid sinds
4 jaarRol
Hallo Sakura, mooi verhaal en de geur van perziken is zo treffend in eenvoud en helderheid, het geeft een prachtig gevoel weer zonder sentimenteel te worden. Geur wordt te weinig gebruikt in verhalen, hier mooi gebruikt.
...vroeg hij zich af ..., dan je weglaten (dit is duidelijk). De intro loopt dan net lekkerder door.
Sakura, welkom op dit forum…
Lid sinds
2 jaar 11 maandenRol
Sakura, welkom op dit forum.
Een mooi verhaal. Leuk hoe je geur gebruikt naar de herinnering.
Graag gelezen.
Mooi, beeldend verhaal. Die…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Mooi, beeldend verhaal. Die geur van perziken is echt wel het hoogtepunt van de tekst.
Alleen bij die slotzin had ik misschien het gevoel dat er nog wat meer in zat. Het verhaal dooft een beetje uit op die manier. Al moet ik zelf toegegeven dat een degelijk slot schrijven absoluut geen sinecure is.
Graag gelezen!
Dat zijn een hoop pleinen op…
Lid sinds
6 jaar 4 maandenRol
Dat zijn een hoop pleinen op dat plein. Ik wil natuurlijk wel weten wat er vijftien jaar, vijf maanden en een dag geleden gebeurd is. Het klinkt als een nieuwjaarsfeestje, maar als het verhaal echt gelaagd wil worden, moet ik dat wel weten. In tengenstelling tot een enkeling begrijp ik wel dat we vanuit het perspectief van deze zelfkritische meneer lezen, maar dat perspectief is niet eenduidig genoeg om toch niet tot verwarring te leiden. Dat is een dubbele negatie, sorry. Dat soort dingen doe ik soms. In tegenstelling tot iedereen vind ik het geen complete zenuwinzinking, de anticlimax -Mevrouw Zaaijer, leuk gevonden- maar het is natuurlijk wel dat: een anticlimax. En een anticlimax is een hoop dingen, maar niet sexy.
Enfin, graag gelezen etc. Groetjes thuis.
Bedankt voor de reacties…
Lid sinds
2 jaar 10 maandenRol
Bedankt voor de reacties allemaal! Ik vond het moeilijk om het verhaal goed af te ronden. Het leek me wel betekenisvol zo. De ene spreekt over de juf, de ander over de lessen, allebei niet over hen samen, waar het eigenlijk om gaat. Wel stom dat ik twee keer het plein in de zin gebruikte. Beter opletten volgende keer.