#352 --- Hideout

De hitte golft nog na op het strand. De zon zit al een eind weggezakt achter de horizon. Iemand gooit sprokkelhout op het vuur en de vlammen laaien op. Bierflesjes rinkelen, en een halfgestemde gitaar speelt iets van John Mayer. We zitten al een tijdje te praten. Hij ruikt naar zomer en zeezout. Zijn donkerblonde lokken nog nat van een late surfsessie. De golven waren goed, de vermoeidheid voelt zwaar in onze armen en benen. De biertjes laten onze oogleden zakken.

Ik volg hem, het strandpad af. Zandkorrels kleven aan mijn voeten. Zijn licht katoenen hemd wappert in de late zeebries. Tussen de palmen door zien we het licht van een reeks gloeilampjes. Ze schijnen op een mosgroene T1 omgebouwd tot surferbus. Achter de voorruit staakt een hula-girl al even haar dans. Ik giechel luidop om het cliché. Hij grijnst en lacht dat we er nog niet zijn. 

Een steil pad brengt ons een heuvel op tot aan een poortje. We moeten er even over klimmen, zegt hij. De oostenwind heeft het zand tussen de rails geblazen dus die zit klem. Hij helpt me en een seconde vervangt zijn warme adem de koele zeelucht. Ik land met gras onder mijn voeten en een spoor van lichtjes leidt ons de hoek om, een strakke villa tekent zich af in het donker. Hij brengt me naar het terras. De geur van chloor vermengd met jasmijn. Ik loop even om, zegt hij. De sleutel ligt in het poolhouse.

Even later schieten de lichten binnen aan en schuift de groten glazen terrasdeur open. Kom erin! Smaalt hij. Een witleren Togo sofa, waar makkelijk 12 man in kan, verzinkt in een hoogpolig tapijt. Gordijnen van plafond tot vloer schuiven open en ik vang een glimp op van het verlichte zwembad. Het keukeneiland met zwart marmeren blad en vergulde kranen zal Carrara een steengroeve gekost hebben. Er zijn geen knopen te bespeuren in de eikenhouten vloer. Zachte jazzmuziek lijkt plots van overal en nergens te komen. Nog een digestiefje, vraagt hij? Met een druk op de knop schuift een wandje opzij en komt een collectie netjes geordende sterke dranken tevoorschijn. Langs onder subtiel verlicht met ledjes.

Terwijl hij mijn drankje uitschenkt, bekijk ik de boekenkast naast de gashaard. Kunst- en architectuurboeken met designklassiekers die hier ongetwijfeld in de andere kamers staan. Ik neem het glas aan en volg hem de open trap op. Ik durf de glazen balustrade niet aan te raken uit schrik dat een vingerafdruk een alarm zou doen afgaan in dit smetteloze huis. 

Hij loodst me naar de derde deur links. Hij knipt het licht aan. De master bedroom, indigoblauwe satijnen lakens op het bed. Kamer met zeezicht als de zon wakker is. Compleet met en suite badkamer en vrijstaande badkuip zonder pootjes. Leuk optrekje hé? Het bed is zo uitnodigend dat de vermoeidheid me overvalt en ik bijna vergeet wat ik hier kwam doen.

Ik veronderstel dat je ouders niet meer thuiskomen? Ik weet niet wie hier woont, knipoogt hij, ik pas gewoon even op hun huis.