Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 352 Niets

 

# 352 Niets

 

‘Jawel. Ik heb het hier nog wel naar mijn zin, maar er is in die dertig jaar wel behoorlijk wat veranderd. De kinderen van nummer 18, die vroeger nog wel eens iets lekkers kwamen halen, gieren nu met brommers langs mijn ramen, en die vrijgezelle buurvrouw links van me heeft tegenwoordig een lover. Je weet hoe gehorig het hier is. Op 9 is een stel uit Irak of Pakistan, of iets in die buurt, komen wonen. Je ziet het aan de manier waarop ze achter hem loopt. Het is toch gek dat we over hoofdoekjes zo’n heisa maken, terwijl we nu allemaal met een half bedekt gezicht rondlopen. Het wordt er niet gezelliger op. Je zou toch denken dat je mekaar groet als je in dezelfde straat woont, maar die Pakistaanse of wat ze dan ook is, kijkt altijd naar beneden alsof ze dubbeltjes zoekt. Kan ze lang zoeken.

Gisteren was ik het zo zat, dat ik op het raam tikte toen ze langskwam. Ze bleef warempel staan, maar toen ik vroeg of ze even binnen wilde komen, keek ze me met van die hertenogen aan alsof ik Russisch sprak. Dus probeerde ik het in het Engels. “Do joe wont to come inseit to have a kup of tee?” Ze liep de hal in en slaakte een kreetje. Je weet dat ik de verzameling heksen die ik van mijn oma en overgrootmoeder heb geërfd nergens anders kwijt kan. Ik kan me dus wel voorstellen dat ze schrok van al die pukkels en neuzen, maar dat ze zo snel weer buiten zou staan, had ik niet gedacht. 
'
Sorry, can not go in. My husband. Maybe you come with me?' 
Dit was een kans die ik me niet liet ontnemen. Ik glipte in mijn instappers en liep achter haar aan. We waren nog niet bij haar voordeur of hij ging al open. Omdat Fatima, of hoe ze ook mag heten, haar flatjes uittrok, zette ik mijn schoenen er netjes naast. Daarna volgde ik haar naar de huiskamer. In de gang was niets te zien
 dus visualiseerde ik alvast dat ik haar man, lurkend aan een waterpijp, op een exotisch kussen midden op een duur Perzisch tapijt zou gaan tegenkomen en dat Fatima met een zilveren koffiekan á la Aladin in Wonderland koffie in piepkleine, glazen, koffiekopjes zou gaan schenken waarna de kamer gevuld zou worden met de geur van sterke koffie met kardemon. 
Vol verwachting liep ik achter haar naar binnen, maar in plaats van een zucht van verwondering, snakte ik naar adem. Behalve een kast met wat prullaria, een uitgewoonde, donkerrode tweezitsbank en een lage tafel was de ruimte nagenoeg leeg. Er hing niet eens een klok. Verbijsterd zakte ik weg in de bank, terwijl Fatima een schaal met kokoskoekjes voor me neerzette. De thee die ik kreeg was sterk en mierzoet en we spraken nauwelijks met elkaar. Dat was niet erg want de rust en  eenvoud zeiden genoeg. Ze deden mij in elk geval besluiten om bij thuiskomst eindelijk die opruimcoach te bellen.’ 

 

 

 

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Caroline, gaaf stuk, niet qua teneur maar qua schrijven, met leuke vondsten. Maar wel even slikken: zo'n herkenbare inhoud zo natuurlijk verwoord. De woning van Fatima mag voor mij nog wat meer inhoud krijgen, anders zie ik de zin van de opruimcoach niet zo.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Caroline, op zich een goed verhaal, maar ik kan me ook voorstellen dat de buurvrouw na het zien van jouw huis beschroomd zou zijn om haar huis te tonen. Wat moet ze je laten zien? Ik mis in jouw reactie ook wel de ongemakkelijkheid. Dat het jou overduidelijk beter gaat dan de buurvrouw. Je beschrijft in ieder geval wel het grote niets.
Voor de leesbaarheid zou je van mij meer zinnen op een nieuwe regel mogen beginnen. Bijvoorbeeld de gesproken zinnen. Nu ratel je alles achter elkaar aan, maar wellicht doe je dat met opzet. 

Aan het begin van de tekst en op het eind zie ik een ah-teken. Ik haal verder niet uit de tekst tegen wie je dit verhaal vertelt, is misschien ook niet zo belangrijk. Je beschrijft in de eerste alinea wel realistisch hoe denigrerend er gesproken wordt over mensen uit een andere cultuur. 

Er hing niet eens een klok aan de muur en op het aanrecht van de Bruynzeel keuken stond geen  koffiezetapparaat. --> ik zou het feit dat er geen koffiezetapparaat stond meer aandikken dan de klok. Maar dat is persoonlijk. Bijvoorbeeld:
Geen klok aan de muur en op het aanrecht van de Bruynzeel keuken stond niet eens een koffiezetapparaat.

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Caroline

Je tekst is wat anders dan de meeste andere en dat wil ik als compliment geven. Je bouwt het mooi op, met hier en daar een beschouwing die vlot leest en geloofwaardig is. 

Er zit veel charme in hoe je alles opschrijft en dat vind ik meer dan geslaagd. Je zet een contrast neer: goed, die zou  je een volgende keer nog wat kunnen verscherpen. 

In deze zin lijkt me iets te ontbreken: maar in plaats een zucht van verwondering, snakte ik naar adem

Een ander pietluttig detail: ik denk niet dat ze in die koffie za'atr doen (dat is bewerkte tijm) maar als het gaat om de gekookte koffie wordt die wel eens verfijnd met Kardamon zaadjes (of 'hale').

Benieuwd naar hoe je een volgende opdracht weer zal aanpakken.

Knap

Johanna 

 

 

 

 

 

 

   

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Johanna. Ha ha, je hebt natuurlijk gelijk. Ik heb die koffie vaak gedronken, maar dat is al even geleden.  Dank voor je terechte correctie en toffe feedback.  Za'atar is toch ook een soort oregano? Ik ruik zowel de kardemon als de za'atar terwijl ik dit schrijf. Dat heb jij vast ook.  

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Prachtig verhaal. Met plezier gelezen.

Ik denk dat ik het anders lees dan Fief, want ik lees geen arm/rijk-thema, maar een verschil in cultuur.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@ Musonius, dank je wel! Het fijne is, dat ik mijn intentie hier kan uitleggen.  Die was, wat jij eruit haalde, en het inzicht dat er altijd een andere kant aan een medaille zit.