Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 350 WaterBird

Gekke bedoening hier. Wat een humor, die groep foute maillotmeiden op de gang doen straks vast een parodie. 
   “J. Van Oosten?" Sufferds, mijn naam staat verkeerd op de deur.
   Ik leg mijn tas op de tafel, zet mijn board in de hoek en trek mijn outfit aan. Net als ik mijn muts voor de headspin netjes schik, komt een oudere dame binnen. Ik geef haar de USB stick en zeg: ‘Een mix van old school Beastie Boys en Run DMC. Let op: de break op zeven minuut vijftien is niet het einde, daarna gaat het in double tempo ongeveer vier minuten door.’
   Ze kijkt verbaasd en vraagt: ‘Jeanette van Oosten?’
   ‘Jannes van Oostendaal.’ zeg ik en zoek in mijn tas naar mijn handschoenen.
   ‘Mag ik de uitnodiging zien?’ Haar hand trilt.
   Ik zeg geruststellend: ‘Maak je geen zorgen. Mijn WaterBird improvisatie is een kraker.’ Ik pak mijn grimekoffer. ‘Dit is niet mijn eerste lastminute invalbeurt.’
   
Ze loopt zonder iets te zeggen met de uitnodiging naar de gang. Ik knipoog naar de spiegel, doe eyeliner op en maak grijs-bruine vlekken op mijn wangen en armen. Ik begin aan mijn warming up.

Ze pakken mij vast. ‘We doen het ermee,’ mompelt de oude vrouw achter mij. Iemand pakt mijn schoenen, een ander sjort mijn broek naar beneden. Ik worstel, maar ze zijn sterker. 'En dit?' vraagt een zware stem en iemand plukt aan mijn borsthaar. 
   'Hier!' zegt de vrouw. Duct tape plakt en wordt in een rits weggetrokken, ik schreeuw het uit. “Opgelost,' zegt ze. 'Maar zijn smoel is lastiger.' Mijn oren worden vastgehouden en stinkend spul stuift over mijn gezicht. 
   Nooit geweten dat een nekklem zo’n pijn deed, mijn benen worden bepoteld en weer die duct tape! nu op mijn armen. Verstijfd laat ik alles gebeuren. 

‘We hebben de uitnodiging verkeerd geadresseerd,' zegt de vrouw. 'Jeanette belde, ze staat in een of ander jeugdhonk in Rotterdam.’
   Ze slepen mij de gang door en een trappetje op. Het zenuwemuziekje van een tekenfilm komt dichterbij, helemaal thuisbrengen kan ik het niet. Ruw smijten ze mij op een houten vloer. Ondanks het tegenlicht ontwaar ik minstens honderd bejaardengezichten.
   Aan de overkant van het podium trippelen op hun tenen tien maillotmeiden naar mij toe. Fuck! Het zwanenmeer!  
   Mijn roze tutu zit te strak, mijn ballen knellen af, het moet maar.
   Ik hef mijn armen in een boogje en huppel op het ritme.

 

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi MCH, een hilarisch verhaal. Ik zie hem al helemaal in zijn tutu over het podium huppelen. Leuk verzonnen die persoonsverwisseling. Met plezier gelezen. 

 “J. Van Oosten”?  ---> de ? hoort vóór de ah-tekens

Mijn WaterBird improvisatie  ---> WaterBird hoort niet aan elkaar, tenminste niet als beide woorden met een hoofdletter beginnen. 

Ze pakken mij van vast.   ---> ontbreekt hier een woord achter van? Van achteren?

Duct tape plakt en wordt in een rits weggetrokken.  --> weet je hoe pijnlijk dit is? Ik mis hier een reactie van de hp. Hij klaagt nu alleen over de nekklem.

duct tape behandelt mijn armen ---> dit leest vreemd. Duct tape doet zelf niets. Met duct tape wordt iets gedaan.

Het zenuwe-muziekje  ---> zenuwen en volgens mij moet het aan elkaar: zenuwenmuziek

Ik het mijn armen in een boogje  ---> ik hef mijn armen

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Geweldig! Graag gelezen. Goed gevonden. Mooi contrast van die zelfingenomen headspinnende breakdancer die de bejaarden mag gaan vermaken in tutu. Mooi

Wat een humor, die groep foute maillotmeiden op de gang doen straks vast een parodie. 

Die zin zet meteen de toon!

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@ Fief, bedankt voor alle terechte opmerkingen. Volgende keer laat ik het verhaal een uurtje liggen. De WaterBird blijft zo, dit is de naam van zijn choreografie en de danser is óók creatief in de naamgeving.

@ Tony, bedankt. 

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hillarisch, MCH!

Ik vind het mooi om te lezen dat de breakdancer ook zijn taalgebruik en denkpatroon aanpast aan het wereldje waar breakdance ( voor zover ik weet) soms mee geassocieerd wordt: stoer en zelfverzekerd:

‘Maak je geen zorgen. Mijn WaterBird improvisatie is een kraker.’ Ik pak mijn grimekoffer. ‘Dit is niet mijn eerste lastminute invalbeurt.’

en de openingszin is daar ook een voorbeeld van. In plaats van te denken dat er iets mis is gegaan, denkt hij foute mailloitmeiden... 

Was dat ook je intentie om dat zo uit te drukken? Ik moet eerlijk zeggen dat ik te weinig weet over de breakdance wereld en diens cultuur om zeker te weten of ik een goede aanname maak, maar het werkt in ieder geval goed voor het verhaal!

Groet, 

Nadine

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Nadine, bedankt voor je commentaar. De houding van de hp en zijn blik op de wereld is inderdaad de intentie.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Volgens mij zit er een absurdistische korte film in, met die quick and dirty make over met duct tape. Leuk.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tilma, goed idee. Ik hou de camera vast. Heb jij voldoende borsthaar om een paar takes te doen?

Ilse, bedankt.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Musonius, bedankt. Overigens, de categorie is vergelijkbaar met "foute studenten" of  "foute stropdasdragers", dat ziet er los beter uit dan aan elkaar als is het woord wel lekker lang.

Karin, bedankt. Helaas, twee dansers geven twee verhalen. Wellicht de administratie van het impresariaat, maar dat valt buiten de opdracht.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Nee, MCH: foutestropdassendragers. Verschil tussen dragers van foute stropdassen en foute dragers van stropdassen.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Klopt Musonius, in de ogen van de hp, zijn de meiden fout, de maillots ondersteunt de beschrijving van het type