Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 350 Ballerino & Bolero

 

In 1963 trek ik op mijn zestiende de wijde wereld in en koop een enkel bootticket van Buenos Aires naar Europa. In Brussel maak ik al snel vrienden. Enkele onder hen zijn figuranten in het ‘Ballet van de XXe eeuw’. Mijn eerste auditie is een flop, hoe kan het ook anders, ik heb niets met dit soort dansen, maar ik bijt door. Eindelijk mag ik meedoen, achteraan in het balletcorps leef ik mij uit op Mexicaanse volksmuziek.

Ik bloei helemaal open in deze groep met wel vijfentwintig verschillende nationaliteiten. De ene danser is al knapper dan de andere en de meisjes mogen er ook zijn. Ik zie dat de balletmeester mij meer en meer in het oog houdt en krijg steeds intensievere balletlessen.

“Jorge, jij bent er klaar voor. Je danst  met Bortoluzzi.”
“Maar, meester, Paolo is een sterdanser. Ik kan niet tippen aan wat hij al bereikt heeft.”
“Geen paniek, ik vraag je niet om op je tippen te dansen, maar we gaan er aan werken. Ik heb een groots spektakel bedacht op de muziek van de negende symfonie van Ludwig van Beethoven en jullie krijgen daarin hoofdrollen. Naast dansers zijn er tientallen figuranten en een live orkest met koor. Jullie gaan schitteren.”
“Paolo, alsjeblief, zeg aan maestro Béjart dat ik dit niet aankan. Hij kan mij evengoed tussen de figuranten zetten.  Ik ga toch ook niet in het koor meezingen of in het orkest spelen? Dit gaat mijn petje te boven.”
“Jorge, toen Maurice mij in Milaan vroeg om zijn troep te vervoegen was ik een amateurdanser. Kijk waar ik nu sta, vertrouw erop, jij kan het.”

Aan de barre lukt het steeds beter maar zodra ik thuis kom begint het beven, de gewrichtspijn, het letten op het eten om niet telkens over te geven. Dit gaat mij nooit lukken. Ik ben zwaarder dan Paolo, ik moet vermageren. Waar haalt hij zijn kracht vandaan?  Straks moet ik hem boven mijn hoofd tillen. Ik word gek, maar Maurice helpt mij er bovenop en weet als geen ander hoe mijn logge lijf in elkaar zit. Hij laat mij dingen doen die ik onmogelijk waande.

Ik sluit mijn dagboek waaruit ik  heb voorgelezen aan een journalist van een dansmagazine.
“Hebt u nog een scoop voor mij, mijnheer Donn?”
“Ik besterf het nu al. Maurice wil mij op mijn tweeëndertigste als eerste mannelijke solodanser de Bolero laten opvoeren.”

 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Gi, een prachtig verhaal. Ik voel de angst van de danser, de onzekerheid. Mooi beschreven.
Wat ik niet begrijp, is dat Donn voorleest uit een dagboek. In 1963 begon zijn danscarrière als zestienjarige, gaat hij nu op zijn 74ste nog een solo dansen? Dat is inderdaad een scoop.

Klein zeurtje: Ik wordt gek  ---> zonder t

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Fief, dank je voor de reactie. Ik werd gek toen ik die dt fout zag. Het verhaal is haast authentiek en de drie danslegenden die er in voorkomen behoren inmiddels al jaren tot het rijk der hemelen. Alles stond eerst in de V.T., maar ik vond het in de T.T. een betere dynamiek hebben (belangrijk bij het dansen). Om de T.T. te verantwoorden verzon ik er het voorlezen bij, maar de vierhonderd woordenlimiet maakte de laatste zin te lang waarin stond: Maurice wil mij op mijn tweeëndertigste als eerste enz.

Lid sinds

4 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Gi, mooi verhaal. De onzekerheid en het werken om klaar te zijn is mooi opgeschreven.

Voor mij gevoel kan de leraar kordater overkomen:
    “Jorge, ik denk dat je er klaar voor bent. Jij gaat samen met Bortoluzzi dansen.” -> "Jorge, jij bent er klaar voor. Je danst  met Bortoluzzi." Dan klopt dat beter met de zekerheid van de leraar. 

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

MCH, hartelijk dank voor de reactie en de suggestie die ik meteen heb toegepast.  Daardoor heb ik het ontbrekend gedeelte van mijn laatste zin ook nog kunnen toevoegen, kwestie om Fief te 'pareren'. :-)
Ik ben wel benieuwd wie dit verhaal kende. Er bestaat trouwens voor de Nederlanders een foto van Maurice Béjart tussen een (zelden) schitterende koningin Juliana en prinses Béatrix.

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Alles stond eerst in de V.T., maar ik vond het in de T.T. een betere dynamiek hebben (belangrijk bij het dansen). Om de T.T. te verantwoorden verzon ik er het voorlezen bij, maar de vierhonderd woordenlimiet maakte de laatste zin te lang waarin stond: Maurice wil mij op mijn tweeëndertigste als eerste enz.

Je hebt het goed opgelost, Gi. Het is echter niet duidelijk wanneer het verhaal zich afspeelt. Het klopt namelijk niet als je het verhaal in het heden laat afspelen. Misschien de laatste alinea iets aanpassen? Bijvoorbeeld:

Veertien jaar later word ik geïnterviewd door een journalist van een dansmagazine. Hij luistert ademloos als ik een stuk voorlees uit mijn dagboek.
“Heb je nog een scoop voor mij, mijnheer Donn?”
“Ik besterf het nu al. Maurice wil mij op mijn tweeëndertigste als eerste mannelijke solodanser de Bolero laten opvoeren.”

NB: ik zou "Hebt u nog een scoop ..." schrijven,. Je begint nu de zin informeel met tutoyeren en je sluit formeel af met mijnheer.

 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Gi, 

Ik vind dit een mooie invulling van de opdracht, voornamelijk vanwege het einde. Het voorlezen uit een dagboek wordt vaak als trope gebruikt, maar dan heeft het vaak niet zo veel meerwaarde. Hier gebruik je het om het cirkeltje mooi rond te maken en het opnieuw te beginnen op een manier die goed bij de toon van de rest van het verhaal past. 

Groet, 

 

Nadine

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Graag gelezen dit verhaal Gi.

Ik vraag mij af of Born ervaring had als danser. Hij doet auditie maar flopt, dat zou mij ook overkomen als ik zomaar auditie ging doen bij Scapino of  een volksdansgroep.

Heb jijzelf ervaring als danser of trek je dit verhaal zo uit je duim?

Groet

Julia

 

 

 

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Julia, zoals ik al in een reactie aan Fief deed uitschijnen is het in grote mate een waar verhaal. Als je de drie namen googelt zal je merken over welke kanjers in de danswereld het gaat. Jorge Donn (en niet Born) werd door de meeste dansers Donn genoemd omdat ze zijn voornaam niet behoorlijk konden uitspreken. Danser en choreograaf Maurice Béjart is een monument in de danswereld en Paolo Bortoluzzi was samen met Jorge Donn en nog tientallen anderen sterdanser bij het Ballet van de twintigste eeuw (dat nu nog bestaat en in Lausanne, Zwitserland is gevestigd). Zelf heb ik geen ervaring als danser maar mijn echtgenote wel en mijn oudste dochter deed ooit auditie in Lausanne. Ooit heb ik mijn ouders (die niet zo balletminded waren) meegenomen naar een voorstelling van Béjart. Ze vonden het één van de mooiste belevenissen in hun leven.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt Musonius, maar nogmaals voor we ze niet kent loont het echt de moeite om de namen te googelen.

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Gi, Mooi verhaal. De angst van de danser is voelbaar en zijn volgens mij oprecht. Ik denk dat veel dansers pijn hebben aan hun gewrichten door het vele trainen en (te) weinig eten of boulimia hebben. Mooi dat het verhaal op waarheid gestoeld is. Ik ga de namen eens googelen want ik ken ze niet.