Hoi Julia, welkom op het forum. Ik zie dat je al enkele jaren lid bent van SOL, maar nog niet eerder een verhaal hier geplaatst hebt. 
Een bijzonder verhaal. Je vader wil je na zijn dood nog wijzen op iets waar je anders misschien nooit achter gekomen zou zijn. Graag gelezen.

Kijk in je tekst nog eens naar het gebruik van de komma's. Ze staan soms op plekken waar ze niet horen of ze ontbreken waar ze wel moeten staan. In een aantal gevallen zou ik ze vervangen door een punt. Ik heb ooit als opmerking gekregen dat als je veel komma's in een zin moet gebruiken, je de zin beter kunt verdelen in kleinere zinnen. 

Ik wrijf in mijn ogen houd mijn handen ervoor, haal ze er voorzichtig weer af.  ---> "houd mijn handen ervoor, haal ze er voorzichtig weer af" zou je van mij weg mogen laten. Alleen het wrijven in je ogen zegt al genoeg. 

Ik zet mijn voeten op het parket, krul mijn tenen en open de deur naar de gang. ---> zo leest het alsof je met je gekrulde tenen de deur opent.

De volgende ochtend ontdek ik het koperen bakje uit Singapore dat ik kreeg van mijn vader toen hij mij voor de eerste en de laatste keer over zijn oorlogservaring in Indonesië vertelde: hij werd gevangen genomen door de Japanners en geïnterneerd waarna hij op de boot naar Birma werd gezet tezamen met vele andere gevangenen. De boot werd getorpedeerd. Hij overleefde en vond zichzelf terug op het strand met als enig bezit een onderbroek. Weer werd hij gevangen genomen en op de boot gezet, weer werd het schip getorpedeerd en weer wist hij zich zwemmend te redden. Ook de slavernij van de birma spoorlijn overleefde hij. Toen hij klaar was liep hij naar de vensterbank en gaf mij een bronzen bakje.

Deze alinea is te langdradig, maar dat is mijn persoonlijke mening. Hij overleefde tweemaal een torpedo-aanslag en de slavernij van de Birma(hoofdletter!)-spoorlijn. Nu staat er: hij werd gevangen, de boot werd getorpedeerd, hij overleefde, werd weer gevangen, boot werd weer getorpedeerd, hij overleefde, werd als slaaf ingezet bij de aanleg van de Birma-spoorlijn.

Met het papiertje loop ik naar het raam. 'Ik houd van jou.' denk ik te lezen, ik kijk nog eens goed: 'ik houd van jou.' --> In plaats van herhalen zou je ook kunnen schrijven:
Met het papiertje loop ik naar het raam. Met moeite lees ik: ik houd van jou.

Het bakje dat jaren lag te verstoffen in een kast heb ik onlangs in ere hersteld. Het ligt op de grond, het deksel is eraf en de bodemplaat zit los, ik peuter eraan, mijn vinger voelt papier.
Deze zin leest vreemd. Zoals ik het nu lees, lijkt het alsof je zegt: ik heb het bakje in ere hersteld door het op de grond te leggen met de deksel eraf 
vergelijk:
Het bakje, dat jaren lag te verstoffen in een kast en dat ik onlangs in ere heb hersteld, ligt op de grond. Het deksel is eraf en de bodemplaat zit los. Ik peuter eraan en mijn vinger voelt papier.

laatste zeurtje: In de titelregel staat nu de titel van de opdracht. Zet daar je eigen titel neer.

Intrigerend verhaal, maar de uitwerking mag best wat helderder. Ik merk bij het lezen dat ik niet overal voor de geest kan halen wat er precies gebeurt.

'Ik houd van jou' Dat is taalkundig gezien natuurlijk correct, maar in spreektaal toch doorgaans 'Ik hou van jou'.

Ik denk dat dit verhaal waar gebeurd zou kunnen zijn. Heel intrigerend. De uitgebreide tips van Fief kunnen je helpen het verhaal te verfraaien zonder in te boeten op de inhoud. Graag gelezen! 

Juliasybilla,

Bedankt voor je inzending. Ik heb met veel plezier en interesse gelezen!

Qua feedback zou ik mij aan willen sluiten bij die van Fief. De alinea over de geschiedenis van het vaderfiguur is - wat mij betreft - te uitvoerig en opsommend. Hiermee trek je de lezer teveel uit het verhaal. Ik zou hier dus wat elementen schrappen. 
''Toen hij klaar was liep hij naar de vensterbank en gaf mij een bronzen bakje. '' --> Het 'klaar zijn' gaat hier natuurlijk over het vertellen, maar het klinkt een beetje ongelukkig aan het eind van deze alinea. Wellicht zou je dit nog anders kunnen formuleren.

Nog een heel klein puntje: in het eerste stuk van de tekst gebruik je vlak na elkaar twee keer 'voorzichtig' en 'langzaam'. Je zou even kunnen kijken of je hier nog iets kunt variëren. 

Verder vond ik het inhoudelijk een heel boeiend verhaal met een mooi slot. Bedankt hiervoor! 

Groet,
Lotte Petersen