#348 Vader des Vaderlands
Voor de honderddertigste keer ontwaakte de geest van Willem van Oranje. Sinds de eerste Koninginnedag in 1891 had hij zich tot taak gesteld éénmaal per jaar over het welzijn van zijn erfopvolgers te waken. Op die manier zou hij kunnen helpen het “oranjegevoel” levend te houden. Misschien had het inderdaad wel geholpen toen Troelstra in 1918 de republiek had uitgeroepen. Die was er mooi niet gekomen, ook al had het volk van de honger geen ontlasting. En ook in 1980, toen in grote delen van de hoofdstad “geen woning, geen kroning” had geklonken, was het wellicht de geest van Willem van Oranje geweest die een revolutie had voorkomen. Het had hem des te vastbeslotener gemaakt zijn eeuwige rust elk jaar op de feestdag van de Oranjes te onderbreken, en in de geest aanwezig te zijn.
Alleen de laatste jaren twijfelde Willem steeds vaker aan de noodzaak van die jaarlijkse onderbreking. Sinds de nieuwe telg was aangetreden was de honorering van de Oranjes omhoog geschoten, het pakket privileges stond steviger dan ooit, ze kregen er paleis na villa bij en de hele club floreerde als nooit tevoren. Zou hem, grondlegger van de dynastie, eindelijk de eeuwige slaap der rechtvaardigen gegund zijn?
In dergelijke gedachten verzonken zweefde de geest van Willem van Oranje over het land dat hij eens op de Spanjaarden had bevochten. Hij oriënteerde zich op de koninklijke uitstraling van zijn opvolger en zette koers naar Eindhoven. Daar reed hij, zijn nazaat en opvolger! In een lullig Dafje , en gesecondeerd door de nodige beveiliging en een luxe Tesla voor de rest van de familie was hij onderweg naar Zijn Feest.
De hele dag zweefde de geest van de Vader des Vaderlands boven de feestelijkheden. Hij hoorde hoe de top van de Eindhovense bourgeoisie zich uitputte in strijkages en vertier voor de hoogheden, hoe de plaatselijk bevolking zich voor aap zette door de koninklijke familie een quizzje te laten winnen. De koning en zijn gezin speelden er met een verbluffende behendigheid op in: iedereen vond hem een geweldige majesteit met een enig gezinnetje.
Willem van Oranje kwam tot de slotsom dat van hier af aan de Oranjes het wel op eigen kracht zouden kunnen rooien. Hij zou nog één keer over zijn vertrouwde Zeven Provincien zweven, en dan voor eeuwig terugkeren naar zijn laatste rustplaats.
Onderweg zag hij hoe in oranje geklede landgenoten zich op straat bezatten, terwijl anderen in hun huiskamers voor televisies iedere beweging van zijn nazaten in Eindhoven volgden. Wetsdienaren sommeerden mensen afstand te houden, parken werden afgegrendeld, daklozen konden niet naar hun slaapplaats in die parken en onder bruggen. Koningsdag 2021, heel het land vierde feest – zelfs diegenen die weinig reden hadden om te feesten. Dit was er dus geworden van de volksopstand tegen de Spanjaarden, die hij meer dan vier eeuwen geleden had geleid.
Om middernacht keerde de geest van Willem de Zwijger terug naar de Nieuwe Kerk in Delft. En terwijl hij in zijn praalgraf zijn eeuwige slaap hervatte, dacht hij terug aan zijn laatste woorden: “Mon Dieu, ayez pitié de moi et de mon pauvre peuple”.
Een buitengewoon fraai…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Een buitengewoon fraai stukje proza, Bob! Al denk ik wel dat je erg vrij met de opdracht bent omgesprongen.
Dankjewel, Musonius, en wat…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Dankjewel, Musonius, en wat vrije interpretatie van de opdracht betreft: I plead guilty. Maar de republikeins-anrchistische invalshoek was al bezet (en hoe!), door Aurora Borealis en door jou, en de rest van de royalistische poppenkast boeit me niet.
Overigens, aan "de jacht" hebben de Women on Waves niks, aan "het jacht" des te meer.
Heel scherp opgemerkt, Bob,…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Heel scherp opgemerkt, Bob, ik heb het meteen aangepast.
Hoi Bob, allereerst handig…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Bob, allereerst handig om te weten dat je de rest van de verhalen het lezen niet waard vindt. Dan hoef ik in ieder geval niet op een reactie te rekenen.
Jouw verhaal was in ieder geval erg de moeite waard, hoewel je het met het aantal woorden niet zo nauw genomen hebt.
de geest van Willem ze Zwijger ---> ze zal de moeten zijn, neem ik aan.
... in zijn praalgraf zijn eeuwige slaap hervatte dacht hij terug ... ---> sorry, ik kan het niet laten. Achter hervatte hoort een komma.
Hallo Fief, allereerst…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Hallo Fief, allereerst handig om te weten dat je precies weet ik wat ik van de verhalen van anderen vind en dat je daarbij ook klaar staat met conclusies. Hoef ik tenmiste niet duidelijk te maken dat ik alleen reageer als ik het idee heb dat een auteur iets heeft aan mijn reactie, of als ik mijn enthousiasme niet kan onderdrukken. Verder huldig ik bij voorkeur Witggensteins adagium: waarover men niet spreken kan, daarover moet men zwijgen.
Neemt niet weg dat ik blij ben dat je mijn verhaal de moeite waard vond. Inderdaad heb ik het noch met het aantal woorden, noch met de opdracht erg nauw genomen. Komt omdat ik met royalty, festiviteiten en hotemetoten weinig tot niets op heb - dat gevoel heb ik ook een beetje in mijn verhaaltje proberen te verweven. Ik had, indachtig mijn eigen motto, ook niets kunnen insturen.
Je correcties worden uiteraard verwerkt. Dank daarvoor.
Maar de republikeins…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
De conclusie was niet zo moeilijk te trekken. Mijn opmerking was misschien wat kort door de bocht, maar jouw opmerking vind ik minstens zo kort door de bocht. We plaatsen hier tenslotte onze verhalen om gelezen te worden of zie ik dat verkeerd? En volgens mij zijn we allemaal benieuwd wat de andere leden ervan vinden. Aangezien er geen teller bij de verhalen staan, moeten we het van de reacties hebben om te weten of het inderdaad gelezen is.
De opdracht was om een verhaal te schrijven over wat je zou doen als je gevraagd werd voor één dag koning te zijn. Dat je wel of niet koningshuisgezind bent maakt dan toch niet uit? Je geeft er een invulling aan, of niet. Om dan meteen de verhalen waar je niets mee hebt te bestempelen als "royalistische poppenkast" kwam bij mij niet goed over. Daarmee trek jij ook een bepaalde conclusie.
Fief, ik heb alle verhalen…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Fief, ik heb alle verhalen gelezen, had er weinig of niets aan toe te voegen en dat dus ook niet gedaan. De kwalificatie "royalistische poppenkast" of welke andere in mijn replieken slaat niet op de verhalen en is ook niet mijn oordeel daarover. Die beoordeel ik als verhalen, los van mijn affiniteit met het onderwerp.
"Royalistische poppenkast" is voor mij de bijkans hysterische manier waarop mensen en media bepaalde categorieen medemensen bekijken en benaderen: alsof hun kak naar eau de Cologne ruikt. Niet alleen majesteiten trouwens, ook celebrities, hoogwaardigheidsbekleders en puissant rijke patjepeeers.
Originele invalshoek, Bobcom…
Lid sinds
4 jaar 7 maandenRol
Originele invalshoek, Bobcom, en puik geschreven. Met de laatste alinea is het verhaal helemaal af.