#348 Wie wint mag het zeggen

# 348 

Het begon al te schemeren en het ijs kraakte van jewelste, maar de ijsmeester had ‘it giet oan’ gezegd. Dat betekende dat het overal betrouwbaar genoeg was. Ik schaatste al een tijdje  met een lange man wiens gezicht ik niet kon zien, omdat zijn muts en gezicht onder een laagje rijp zaten.

We waren al bij Dokkum. Nog vijfentwintig kilometer en we hadden de klus geklaard. Even stempelen en door. Bij mijn schaatsmaat leek de fut er uit. Ik minderde vaart om hem langszij te laten komen. ' Gaat-ie?'
‘Jawel.’ Het klonk niet overtuigend.
‘Nog even doorzetten, anders zijn we niet op tijd binnen.’
‘Ga jij maar, ik kom wel.
‘Nee, samen uit samen thuis. Ik schaats voor je en je let alleen op je slag. Wedje maken dat het ons gaat lukken?’
‘Waar wedden we om?’
‘Als ik win, neem jij een dag mijn baan over en als jij wint doen we dat andersom.’ Ik moest grinniken om mijn eigen logica.
Mijn schaatsmaat keek me van opzij ernstig aan. ‘Weet je zeker dat je dat wilt?’
‘Ja, een prima plan lijkt me. Mijn leerlingen zullen het zeker leuk vinden.’
‘En als ik win, denk je dan dat je op die dag staatgeheimen kunt bewaren?’
Ik kreeg geen kans om te antwoorden, want een helikopter wierp een felle lichtbundel op het ijs naast ons. Meteen daarna werden we omringd door journalisten en camera’s.
‘Meneer van Buren, meneer van Buren. Iedereen rende naar mijn maat. Vlak voor hij door de massa werd opgeslokt, riep hij:
‘Ik zie je op mijn verjaardag. Dan ga ik naar jouw school en kun jij gaan koekhappen.’