Zoals je weet draai ik al een paar jaar mee en als ik mijn uier met die van Bertha 2 en Aagje 3 vergelijk, doe ik daar niet voor onder. Daarom laat ik niet met me sollen.

Luister.

Zoals je weet sta ik bij keuterboer Jan in de stal. Dat was even wennen, want in mijn herinnering ben ik geboren in een megastal met vrije uitloop. Maar daarover blijven zeuren heeft geen zin. Waar ik pissig over ben, is de manier waarop ik vandaag ben behandeld.

Dat er twee keer per dag aan mijn tepels wordt getrokken  is nog tot daaraantoe, want het geheel moet leeg, zeg maar. Maar dan mag je op zijn minst enige zorgvuldigheid verwachten. Eerst een warm doekje om de boel goed schoon te maken en daarna pas de zuigers. Dat is zoals het hoort. Tegenwoordig dan, want vroeger deden ze dat met eeltige knuisten.

Maar gisteren liet een vrachtwagen een groot gevaarte in de stal achter en het woord robot viel. Nu vraag ik je. Een robot voor vijf koeien en een stier?  Aagje 1 begon te loeien, maar dat hielp niet. We kregen allemaal iets in onze rechterknie voor als je aan de beurt bent. Nee, niet de jaarlijkse beurt waarbij ze een arm in je achterste steken en je zwanger raakt. Ik bedoel de beurt om leeggezogen te worden als je eten via al je magen tot melk is verpulvert en je uier vol is. 

Nu moet ik er nog wel bij vertellen dat boer Jan een zoon heeft die Johan heet. Hij mag qua uiterlijk dan knap zijn, hij weet ook dat je een dame niet hoort te schoppen en dat we af en toe achter onze afgeknipte hoorns gekroeld willen worden. 

Ik weiger die robot omdat ik mijn tepels niet door rolborsteltjes schoon  laat maken. En ik kan je verzekeren dat het niet makkelijk is om standvastig te blijven als je soortgenoten zich  laten verleiden door de lekkere hapjes die dat apparat je aanreikt als je gehoorzaam in hem gaat staan.

Maar aals ik had geweten dat Johan kwam kijken  ...