Bas gaat op de laatste lege kruk zitten in de dorpskroeg. Naast hem zit een vrouw die snel de glazen bier achterover slaat. Terwijl hij om zich heen kijkt, begint ze tegen hem te praten.
‘Ken je het verhaal van boer Piet?’
Bas kent boer Piet goed, maar weet niet welk verhaal zij te vertellen heeft.
‘Het is een ongelofelijk verhaal.’
Ze neemt nog een slok bier.

‘Boer Piet woonde tot vorig jaar, in de boerderij met het groene dak, net buiten het dorp. Twintig jaar geleden bouwde hij een gebouw midden in de wei. De mensen begrepen er niks van. Soms vroeg iemand aan hem wat hij aan het doen was. Wacht maar tot ik klaar ben zei hij dan. Er werd over hem gekletst in het dorp. De verhalen werden steeds groters. Zo ging het vier weken door, en toen …’
‘… had hij een schuur gebouwd.’ Bas maakt de zin af.

‘Niet zomaar een schuur. Een schuur zoals er nog nooit gebouwd was en is.’
Bas kijkt om zich heen. De gasten zijn allemaal druk bezig.
‘Toen plaatste boer Piet een kruis op het dak,’ gaat de vrouw verder.
‘Wat?’ Bas weet niet wat hij hoort.
‘Elke dag om vier uur liep boer Piet naar zijn bouwwerk en zette kerkmuziek aan. Via boxen schalden de liederen twee uur lang over de wei. Zo ging het vijf dagen lang door tot Harmsen wel wilde weten wat boer Piet nu eigenlijk gemaakt had. Het bleek dat Boer Piet een gave had.’ Ze pauzeert even. ‘Hij kon met koeien praten.’

De vrouw neemt een slok bier.
‘Harmsen vertelde verder. De koeien wilden misstanden in de wei voorkomen. Ze hadden aan boer Piet gevraagd hoe hij dat kon voorkomen. "Jullie kunnen gaan biechten," had hij gezegd. Daar loeiden de koeien om. Zo kwam het dat boer Piet twee uur per dag de biecht afnam.’
Bas schudt met zijn hoofd. Hij bedankt de vrouw beleefd voor haar verhaal.

‘Waar woont u eigenlijk,’ vraagt de vrouw.
‘We zijn net op de boerderij met het groene dak komen wonen. Het is al jaren in de familie.’