Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#345 40 kilo geleden

Ik loop in de supermarkt en word plotseling op mijn schouder getikt. "Hé jij ook hier… Dat is lang geleden.’’ 
Ik draai me om en kijkt in twee verbaasde ogen, die wachten op mijn reactie. Verwarring slaat toe… Ik heb geen idee wie hier voor me staat.  
“Eh, ja…” “Sjonge jonge, werk jij nog steeds in dat naaiatelier?” Ik schrik, wie is dit? “Sorry, help me even, ik kan je niet helemaal plaatsen.” “Jij hebt dat pak voor me ingenomen toen ik ging trouwen.” Tja, dat schiet niet op. Pakken innemen is een karweitje wat we wekelijks doen. “En later heb je van de stof die over was nog een minikostuumpje gemaakt voor mijn zoontje.”

“Oh natuurlijk! Nu weet ik het weer!” Deze man had een pak bij ons gekocht om te gaan trouwen toen hij 130 kilo woog. Zijn huwelijk ging niet door. Hij besloot zijn hele leven om te gooien, gezonder te gaan worden en te gaan sporten. Toen hij 40 kilo kwijt was trof hij zijn ex-verloofde op een dag met een baby op straat. Het bleek zijn zoon. Ze waren weer bij elkaar gekomen en zijn alsnog getrouwd. Zijn pak moest alleen flink worden ingenomen en zijn zoon werd gekleed in een miniversie van zijn pak op de dag van de bruiloft. We kregen naderhand nog een prachtige foto, die nog ergens in een la in het atelier moest liggen.

“Hoe gaat het?” vraag ik. “Het gaat, het gaat,” zegt hij en kijkt even achterom. Van het eind van het gangpad sjokt een obese tiener naar hem toe en laat een zak chips in het mandje vallen. Is het alweer zo lang geleden? Veertien, vijftien jaar moet het zijn schat ik. “Dat klinkt iets minder stralend dan de foto die jullie naar ons hebben opgestuurd.”

“Ja, ja, dat klopt. Z’n moeder,” hij knikt even in de richting van de jongen die door is gelopen naar de koekjes, “hield het alsnog niet heel lang met ons uit. Binnen een half jaar was ze vertrokken. Maar we redden ons wel.” Ik slik even. Het hoort erbij dat mensen dingen vertellen als je hun maten op moet nemen of kledingstukken moet laten passen, maar dit is niet mijn favoriete onderdeel van mijn werk. Ik verkeer liever in mijn eigen bubbel, luister muziek en maak en vermaak.

“Ok, wat jammer dat dit zo gelopen is. Maar eh...” Ik richt mijn blik op de schappen, waar niet direct iets staat wat ik nodig heb. “Jij bent één van de weinige mensen die nog weet waar ik vandaan kom.” lacht hij. “Ik geloof niet dat ik je helemaal begrijp.” “Nou sinds ik mijn eigen sportschoolketen heb en al die mensen in afvalprogramma’s heb getraind, zien mensen alleen maar mijn sterke sportieve kant. Hoe vaak ik ook vertel waar ik vandaan kom en wie ik vroeger was, het wordt gewoon weggewuifd. Mensen zien alleen maar mijn succes. Alleen jij niet.” Dan gooit zoonlief vier pakken koekjes in zijn mandje. 'Inderdaad' denk ik, ik draai me om en zeg: "nou tot ziens maar weer!"

 

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wel, Ikwilmeedoen, dan dóé je toch mee? Welkom!
Goed geschreven verhaal, maar ik word er niet door omvergeblazen.
Bedenk je nog een titel?
Waarom je het schuin afdrukt, snap ik niet. Ook zou ik de witregels weglaten.
Veel schrijfplezier alhier!

Lid sinds

4 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha, Ikwilmeedoen, leuk dat je meedoet!

Je hebt een leuk eerste verhaal geschreven, alleen vond ik je afsluiter een losse flodder. Een zin als 'Waar gaat dit naar toe?' is wat mij betreft ook meer iets dat zich in de gedachten van de lezer af dient te spelen.

Ik had het ook leuker gevonden als de HP richting het einde van het verhaal iets meer toenadering tot de sportschoolmeneer had gezocht, óf dat ik als lezer erachter zou komen waarom ze zo afstandelijk is. Nu is het vooral dat de HP zich ongemakkelijk voelt en de sportschoolmeneer HP blijkbaar heel hoog heeft zitten omdat ze zijn verleden kent.

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Ikwilmeedoen, je hebt een mooi debuut geschreven, in die zin graag gelezen. Jammer alleen dat je het verhaal met een zin als "Oh oh, waar gaat dit naartoe?" afrondt. Het is juist de kunst om een min of meer rond verhaal te schrijven binnen de het aantal gestelde woorden en jouw verhaal is bij lange na nog niet af. 
Het cursieve begrijp ik ook niet en ik mis een passende titel. 

“Eh, ja, nou eh ik ga weer…”   ---> beetje rare reactie op de eerste opmerking. Dit zeg je eerder als je al een gesprek hebt gehad en het af wil ronden.

"Het gaat, het gaat.” Zegt hij ---> achter gaat hoort een komma en Zegt moet met kleine letter.
"Het gaat, het gaat," zegt hij

Maar eh.” ---> Ik zou achter "eh" een beletselteken zetten om aan te geven dat de zin niet wordt afgemaakt.
Maar eh ..."

 

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Ikwilmeedoen, fijn dat je meeschrijft op dit forum. Je eerste verhaal vind ik best lezenswaardig, het voldoet goed aan de opdracht en de situatie en personages komen duidelijk over. Enkele verbeterpuntjes zijn al benoemd. Graag gelezen.
 

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Vincent Zijffers

Hoi Vincent, 

Dank voor je feedback! Ik worstelde ook wat met die laatste zin. Ik wilde iets van de angst die de toenadering van de sportschoolmeneer opriep weergeven, maar het is tegelijkertijd ook precies wat er blijft hangen bij de lezer (en bij mij als schrijver ook). Waardevol om hier bewust van te worden. :) 

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Fief

Hoi Fief, 

Dankjewel voor je feedback! Dank voor de toelichting over het doel van de oefening. Ik vind je taaltechnische feedback heel leerzaam, dank dat je de moeite hiervoor hebt genomen. 

Wat betreft het ontbreken van een titel, de witregels en het cursieve, is te wijten aan mijn onbekendheid met het forum, maar fijn om te weten dat dit anders kan. 

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Iwm, mag ik je aanraden om eerst een aantal stukjes van andere meer ervaren schrijvers te lezen, dan zie je meteen hoe ze eruit zien: titel, geen cursieve tekst indien niet nodig, enz. Verder is jouw invulling van de opdracht wel super origineel, dus wordt uitgekeken naar jouw volgende deelname.

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Ikwilmeedoen, 

Ik zie dat dit je eerste verhaal op dit forum is. Van harte welkom!

Ik heb je verhaal met veel plezier gelezen. Leuke en creatieve invulling van de opdracht.
Paar suggesties: 
Enkele zaken in het verhaal zouden - wat mij betreft - wat beter uitgewerkt kunnen worden. Bijvoorbeeld de openhartigheid van de sportinstructeur en het feit dat hij de naaister al zo snel herkent. Dit zou geloofwaardiger zijn als hun laatste ontmoeting korter geleden was, of er in het verhaal naar voren komt dat zij echt een bijzondere klik hadden tijdens hun eerdere ontmoetingen. Misschien kun je hier iets over toevoegen?

“Nou sinds ik mijn eigen sportschoolketen heb en al die mensen in afvalprogramma’s heb getraind, zien mensen alleen maar mijn sterke sportieve kant.'' -->
Dit zinnetje lijkt meer te zijn geschreven om lezers te informeren, dan dat het daadwerkelijk in een gesprek zou voorkomen. Misschien kun je het op een manier formuleren die natuurlijker aanvoelt. Wellicht heeft de naaister hem wel eens op televisie gezien en zou ze dit kunnen benoemen? Daarop zou de instructeur weer kunnen reageren met de opmerking dat zij één van de weinige is, die hem kent van vóór zijn sportieve jaren. 

Erg leuk en creatief verhaal. Voor een korte tekst zit er veel interessants in! Ik heb met plezier gelezen, dankjewel voor je inzending! 

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Lotte Petersen

Hoi Lotte, 

dank voor je warme welkom en je positieve feedback! 

Goede suggesties ook. Die klik zou ik over na moeten denken, maar het maakt het wel logischer. En die informerende uitspraak is inderdaad niet natuurlijk. 

Nooit gedacht dat ik zoveel kon leren door hier een verhaal te posten. :)