Lid sinds

3 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#345 Grijs Verleden

 

Grijs verleden

Ik neem een pak halfvolle melk uit de vitrine en op het moment dat ik dat in mijn winkelwagentje leg, voel ik een tikje op mijn schouder.
‘Hé jij ook hier… Dat is lang geleden.’
Ik kijk om en ontmoet een stralende blik van herkenning. De herkenning is niet meteen wederzijds, al rinkelt op de achtergrond een belletje. Een alarmbelletje. Als het van lang geleden is, kan het alleen zijn uit een tijd die ik achter me heb gelaten. Het is daarom belangrijk dat ik het spel goed speel. Ik kijk heel nadenkend:

‘Je moet me even helpen…’.
‘Weet je het niet meer? Utrecht! Het kan goed al wel dertig jaar geleden zijn.’
Dus toch. Waar ik al bang voor was.
Ik speel de verraste onschuld: ‘Sorry…?’
‘Ja joh, Utrecht, recherche. Dat kun je toch niet vergeten zijn?’
Natuurlijk ben ik dat niet vergeten. Zelfs de naam komt terug: Daandels, destijds inspecteur.
‘Heb je zin om even een kop koffie te drinken en wat bij te kletsen?’
Er gloort hoop. Het lijkt erop dat Daandels de verkeerde persoon in beeld heeft.
‘Nou, dat komt me op dit moment niet zo goed uit.’ Ik werp een snelle blik op mijn Rolex. ‘Ik had gedacht snel even een boodschap te doen voor mijn volgende afspraak begint.’
‘Ik hoor het al. Je bent geen spat veranderd. Altijd druk druk druk.’
Gelukkig, hij heeft inderdaad niet de goede voor. Als ik iets niet ben is het “druk druk druk”. Ik ben altijd liever lui dan moe geweest. Dat gold dertig jaar geleden al en zo is het nog steeds.

‘Hoe is het je vergaan, sinds Utrecht?’
‘Ik mag niet klagen.’ Het is beter om hem niet wijzer te maken dan hij is. Op de vlakte blijven dus.

‘Ja man, je hebt de juiste stappen gezet,’ gaat Daandels verder. ‘Het is bij het korps niet meer wat het geweest is. Al die reorganisaties. Je kent je eigen collega’s niet meer.’
Al babbelend loopt Daandels met me mee, terwijl ik mijn boodschappenlijstje afwerk.
‘Het is allemaal kommer en kwel,’ beaam ik.
‘En boeven vangen is er ook al niet meer bij; veel te weinig menskracht. Daarbij lijkt het wel of de criminelen steeds slimmer worden.’
‘Overdrijf je nou niet een beetje? Van die menskracht wil ik wel geloven. Maar de boeven zijn toch niet slimmer dan dertig jaar geleden?’
Ineens blijft Daandels staan. Hij lijkt diep in zijn geheugen te graven. Dan gaat hem een licht op.
‘Verdomd, nu zie ik het pas. Ik hield je de hele tijd voor iemand anders. Jij bent Karel van Bergen, de succesvolle oplichter, die we nooit veroordeeld hebben gekregen.’
‘Helaas zijn de feiten na dertig jaar wel verjaard.’
Ik duw mijn karretje naar de kassa en pak onderweg de duurste fles wijn uit het rek.

 

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Jac, Leuk idee en uitgewerkt, heldere schrijfstijl en goed leesbaar.

De twist aan het eind lijkt er halverwege al aan te komen. De combinatie recherche, inspecteur met niet herkend willen worden. Als je deze woorden later introduceert (een zin of tien voor het eind) komt de twist onverwachter aan.

Het zinsdeel "Ik hield je de hele tijd voor iemand anders."  kan volgens mij weg, dat blijkt uit voorgaande. En het maakt de zin minder stroef te lezen.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tja, al is de leugen nog zo snel ... Goed verhaal, Jac. 
Ik ga met Gi mee wat betreft de zin "Ik hield je ..." en het uitstellen van de rechercheur tot het eind. 

de succesvolle oplichter, die we nooit veroordeeld hebben gekregen. ---> de komma achter oplichter mag weg. 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Jac, goed gevonden, ik voelde het aankomen dat Daalders een vroegere collega met een boefje zou verwarren.
@ Fief, je hebt mij op jouw beurt met MCH verward.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tja Gi, waar het hart vol van is ... Je hebt gelijk. Ik bedoelde MCH. Excuses. Overigens, verwart moet met een d.

Lid sinds

3 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank voor jullie reacties.

@MCH en@Fief: Ik ben met jullie opmerkingen in gedachten nog eens door het stuk gegaan. Jullie hebben gelijk. Ik heb een paar aanpassingen gemaakt. Dank voor jullie kritische blik.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Niet dat ik er een punt van wil maken. Maar in de zin "Ik duw mijn karretje naar de kassa en pak in het voorbijgaan de duurste fles wijn uit het rek." 

Slaat 'in het voorbijgaan' dan niet op de kassa?

Lid sinds

3 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Volgens mij kan onderweg naar de kassa 'in het voorbijgaan' slaan op het rek waar de wijn in staat.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

JacV: Sorry misschien een mug moet geen olifant worden. En ik ben ongetwijfeld fout: maar voor mij is 'in het voorbijgaan' de actie van het voorbijgaan van de kassa.

Ik duw mijn karretje naar de kassa en pak in het voorbijgaan de duurste fles wijn uit het rek.

VS

Ik duw mijn karretje naar de kassa en pak onderweg de duurste fles wijn uit het rek.

 

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuk. Ik zie iemand zeggen dat je de twist moet uitstellen. Vind ik niet. Dit maakt het juist spannend. Kan hij het volhouden tot het eind. Jammer dat het verjaard is en er niet nog een achtervolging door de supermarkt in zit.

Maarreh, je vergist je, want Van Bergen koopt zijn wijn niet in een supermarkt. 

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Lekker verhaal, prettig lezen. Je voelt 'm wel aankomen, maar dat is niet erg. MIsschien is die Rolex wat over de top. Op dat moment had Daandels al gezien dat hij de andere kant van de wet voor zich had. En de duurste fles wijn uit de super is bocht voor een Rolexridder.

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik heb erg genoten van je verhaal. Heerlijk komisch einde! Dat nog wordt benoemd dat de hoofdpersoon de duurste fles wijn uit het rek pakt, maakt het slot nog komischer.

''Verdomd, nu zie ik het pas. Ik hield je de hele tijd voor iemand anders. Jij bent Karel van Bergen, de succesvolle oplichter, die we nooit veroordeeld hebben gekregen''  -->
Persoonlijk zou ik dit fragment anders aanpakken. Dit stukje tekst is - vind ik - niet iets wat een personage werkelijk zou zeggen, maar eerder bedoeld om de lezer te informeren. Je hebt echter in de opbouw van de tekst al heel mooi duidelijk gemaakt dat het personage een crimineel/oplichter is. Wat mij betreft kan die regel dus veel beknopter of zelfs weggelaten worden. Wellicht alleen een woord of blik waaruit blijkt dat het kwartje valt. De reactie ''Helaas zijn de feiten na 30 jaar verjaard'' landt dan nog beter. 

Knap om in zo'n korte tekst een compleet afgerond verhaal te schetsen! Bedankt voor je inzending! 

 

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuk, die nadere omschrijving van dat belletje op de achtergrond, dat impliceert al veel. Later die Rolex eigenlijk ook al een beetje.

Weet niet hoe het met jou zit, maar ik vind het altijd lastig om zinnen met ik te beginnen. Toch kan het vaak wel.

Lid sinds

3 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank voor je reactie. 'Wie een brief begint met ik, is een grote stommerik', leerde ik vroeger op school. Dat kan het lastige gevoel verklaren om een zin met ik te beginnen. In een verhaal ligt dat volgens mij anders. De 'Ik' is hier gewoon een personage. Dan vind ik het niet moeilijker om een zin met Ik te beginnen dan met hij of zij.