#345 Grijs Verleden

Hallo Jac, Leuk idee en uitgewerkt, heldere schrijfstijl en goed leesbaar.

De twist aan het eind lijkt er halverwege al aan te komen. De combinatie recherche, inspecteur met niet herkend willen worden. Als je deze woorden later introduceert (een zin of tien voor het eind) komt de twist onverwachter aan.

Het zinsdeel "Ik hield je de hele tijd voor iemand anders."  kan volgens mij weg, dat blijkt uit voorgaande. En het maakt de zin minder stroef te lezen.

Tja, al is de leugen nog zo snel ... Goed verhaal, Jac. 
Ik ga met Gi mee wat betreft de zin "Ik hield je ..." en het uitstellen van de rechercheur tot het eind. 

de succesvolle oplichter, die we nooit veroordeeld hebben gekregen. ---> de komma achter oplichter mag weg. 

@Jac, goed gevonden, ik voelde het aankomen dat Daalders een vroegere collega met een boefje zou verwarren.
@ Fief, je hebt mij op jouw beurt met MCH verward.

Tja Gi, waar het hart vol van is ... Je hebt gelijk. Ik bedoelde MCH. Excuses. Overigens, verwart moet met een d.

Fief, ik vind het een eer om met Gi verward te worden. (hier wel met een d)

@Fief, gedver.
@MCH, 2xgedver.

Goed gevonden! Graag gelezen! Leuk dat hij nog de duurste fles wijn meegraait (maar staan die dan voorbij de kassa?)

Nee hoor Tony. Hij kwam ze onderweg naar de kassa tegen. Dank voor je reactie.

Dank voor jullie reacties.

@MCH en@Fief: Ik ben met jullie opmerkingen in gedachten nog eens door het stuk gegaan. Jullie hebben gelijk. Ik heb een paar aanpassingen gemaakt. Dank voor jullie kritische blik.

Niet dat ik er een punt van wil maken. Maar in de zin "Ik duw mijn karretje naar de kassa en pak in het voorbijgaan de duurste fles wijn uit het rek." 

Slaat 'in het voorbijgaan' dan niet op de kassa?

Volgens mij kan onderweg naar de kassa 'in het voorbijgaan' slaan op het rek waar de wijn in staat.

JacV: Sorry misschien een mug moet geen olifant worden. En ik ben ongetwijfeld fout: maar voor mij is 'in het voorbijgaan' de actie van het voorbijgaan van de kassa.

Ik duw mijn karretje naar de kassa en pak in het voorbijgaan de duurste fles wijn uit het rek.

VS

Ik duw mijn karretje naar de kassa en pak onderweg de duurste fles wijn uit het rek.

 

Hoe het ook zij, Tony, jouw voorstel is in ieder geval niet voor meerdere uitleg vatbaar en mijn versie kennelijk wel. De klant (lezer) is koning. Ik heb het aangepast.

Leuk. Ik zie iemand zeggen dat je de twist moet uitstellen. Vind ik niet. Dit maakt het juist spannend. Kan hij het volhouden tot het eind. Jammer dat het verjaard is en er niet nog een achtervolging door de supermarkt in zit.

Maarreh, je vergist je, want Van Bergen koopt zijn wijn niet in een supermarkt. 

JacV: leuk je even koning te mogen voelen!

Schitterend verhaal! Erg leuk en goed gevonden. Hulde.

Lekker verhaal, prettig lezen. Je voelt 'm wel aankomen, maar dat is niet erg. MIsschien is die Rolex wat over de top. Op dat moment had Daandels al gezien dat hij de andere kant van de wet voor zich had. En de duurste fles wijn uit de super is bocht voor een Rolexridder.

Ik heb erg genoten van je verhaal. Heerlijk komisch einde! Dat nog wordt benoemd dat de hoofdpersoon de duurste fles wijn uit het rek pakt, maakt het slot nog komischer.

''Verdomd, nu zie ik het pas. Ik hield je de hele tijd voor iemand anders. Jij bent Karel van Bergen, de succesvolle oplichter, die we nooit veroordeeld hebben gekregen''  -->
Persoonlijk zou ik dit fragment anders aanpakken. Dit stukje tekst is - vind ik - niet iets wat een personage werkelijk zou zeggen, maar eerder bedoeld om de lezer te informeren. Je hebt echter in de opbouw van de tekst al heel mooi duidelijk gemaakt dat het personage een crimineel/oplichter is. Wat mij betreft kan die regel dus veel beknopter of zelfs weggelaten worden. Wellicht alleen een woord of blik waaruit blijkt dat het kwartje valt. De reactie ''Helaas zijn de feiten na 30 jaar verjaard'' landt dan nog beter. 

Knap om in zo'n korte tekst een compleet afgerond verhaal te schetsen! Bedankt voor je inzending! 

 

Leuk, die nadere omschrijving van dat belletje op de achtergrond, dat impliceert al veel. Later die Rolex eigenlijk ook al een beetje.

Weet niet hoe het met jou zit, maar ik vind het altijd lastig om zinnen met ik te beginnen. Toch kan het vaak wel.

Dank voor je reactie. 'Wie een brief begint met ik, is een grote stommerik', leerde ik vroeger op school. Dat kan het lastige gevoel verklaren om een zin met ik te beginnen. In een verhaal ligt dat volgens mij anders. De 'Ik' is hier gewoon een personage. Dan vind ik het niet moeilijker om een zin met Ik te beginnen dan met hij of zij.

Dank voor je commentaar, Lotte. Ik ga er nog eens naar kijken.

Dat is het!

Dank