#344 - God incognito - Deventer boekenmarkt
Om elf uur is het al een stuk drukker. Mijn ogen zijn inmiddels helemaal gewend aan het kijken naar een uitstalling. Ook over de schouders van andere boekenliefhebbers kan ik nog goed zien of er iets interessants op de kraam ligt. Dat is het bosbeseffect. Als je begint met plukken, zie je er maar een paar. Als je een poosje bezig bent zie je er zoveel dat je bijna niet meer kunt stoppen.
Op zoek naar een gelegenheid om koffie te drinken, loop ik een plein op. Het is er verrassend stil. De kraam direct aan mijn rechterhand is bedekt met wit linnen. De scherpe plooien verraden dat het lang opgevouwen is geweest. Er liggen maar een paar boeken op uitgestald. Ze hebben een steuntje in de rug, waardoor de titels op de kaften mij bijna recht aankijken. Veel witte ruimte om de boeken. Ik ben de enige belangstellende. Achter de kraam staan drie mensen, schaduwen aan de rand van mijn blikveld. Zij kijken aandachtig naar mij, zo voel ik.
Een blauw boek met zilveren opschrift. Grieks? Het schrift is hoekig en niet krullerig zoals het Arabisch. Mijn hand wordt naar het boek getrokken. Het is voor mij bestemd. Het is oud, de taal is oud. De inhoud trekt aan me en doet me tegelijkertijd terugdeinzen alsof ik op de Utrechtse Dom sta en naar beneden kijk. De mensen achter de kraam houden hun adem in. Ik trek mijn hand terug. Een diepe zucht verbreekt de stilte. Zijn ze opgelucht? Of juist teleurgesteld? Het is alsof er een deur wordt opengezet en ik ontsnap naar de volgende kraam.
Als het boekenmarktgeroezemoes tot me doordringt, denk ik weer aan koffie. Met een kartonnen bekertje in mijn hand zit ik even later op een muurtje, net buiten de mensenmassa. Waarom heb ik het boek niet gepakt? Of naar de prijs gevraagd? Het was voor mij bestemd. Ik drink het laatste slokje koud geworden koffie, knijp het bekertje plat en gooi het in de afvalbak.
Bij een kraam op de hoek, daar waar ik eerder vanmorgen het plein opliep en waar de kraam met mijn bijzondere boek stond, vraag ik het. ‘Nee, u moet in de war zijn, het is hier ook zo groot, er staan totaal wel achthonderd kramen, wij staan hier de hele dag al.’
Je moet wat je toevalt grijpen als het zich voordoet, weet ik nu.
Een wijze les, Netty. Wel…
Lid sinds
4 jaar 8 maandenRol
Een wijze les, Netty. Wel jammer voor ons dat we er nooit achter zult komen waarom dat boek jou zo magisch aantrok en afstootte, want ik was ontzettend benieuwd geworden. Hopelijk loop je er toevallig (!) nog een keer tegenaan.
Mooi opgebouwd, Netty en wie…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Mooi opgebouwd, Netty en wie weet zijn de goden van de coïncidentie je genadig en vind je vooralsnog het blauw met zilver werkje?
Hoi Netty, de God incognito…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Netty, de God incognito haal ik niet echt uit je verhaal, maar ik vind je zoektocht naar het boek wel mooi beschreven.
bosbeseffect --> deze kende ik nog niet, maar ik ga hem onthouden.
Op zoek naar een gelegenheid om koffie te drinken loop ik een plein op. ---> achter drinken hoort nog een komma
Bij een kraam op de hoek, daar waar ik eerder vanmorgen het plein opliep en waar de kraam met mijn bijzondere boek stond, vraag ik het. ---> deze zin is ingewikkeld. Zoals ik het lees is de kraam op de hoek, de kraam waar je naar op zoek bent. Of lees ik het verkeerd? Je beschrijft de kraam met het witte laken heel specifiek, die zou je toch zo weer herkennen? Dan is het niet een kraam op de hoek, maar de kraam op de hoek waar jouw bijzondere boek stond.
Bedankt Fief! Wat je laatste…
Lid sinds
16 jaar 6 maandenRol
Bedankt Fief! Wat je laatste opmerking betreft, daar bedoel ik dat ik de kraam niet meer kon vinden. Daar waar hij volgens mij moest staan, staat een andere kraam, daar vraag ik of zij er misschien iets van weten. Maar ik begrijp dat het niet goed overkomt zo. Ik ga er nog eens op broeden. Nogmaals, dank voor je opmerkingen!
Hallo Netty, mooi stuk…
Lid sinds
4 jaar 8 maandenRol
Hallo Netty, mooi stuk. Mysterieus.
De Utrechtse dom kan ook de Lebuinuskerk zijn, dan blijft het in Deventer en meer in de stijl. Vanaf de toren kan je prima de boekenmarkt bekijken.
Een verwarrend punt: je zegt dat de inhoud je aantrekt-> dus je hebt erin gelezen. Maar daarvoor: naar toe getrokken en daarna: "ik trek mijn hand terug" lijkt alsof je het boek niet hebt aangeraakt. Later zeg je ook dat je het boek niet hebt gepakt. Komt bij mij verwarrend over.
Erg veel kraam in deze tekst…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Erg veel kraam in deze tekst. Als Vlaming dacht ik dat het natuurlijk het kraam moest zijn. Blijkt dat beiden juist zijn.
Voor mij is je verhaal een beetje loos. Hoewel ik het graag gelezen heb weet ik niks, behalve dat je dacht dat je dat boek moest hebben, het niet gepakt hebt, en dan nadien spijt hebt. Ik denk dan, tja.
Met andere woorden ik zie er niet zoveel 'een verhaal' in. Kan me moeilijk voorstellen dat je dit gaat vertellen tegen anderen. Maar dat kan uiteraard aan mijn dopamine-verslaafde geest liggen.
Tony, op welke markt staat…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Tony, op welke markt staat die/dat dopaminekraam?
Ha Netty, mooi magisch…
Lid sinds
13 jaar 3 maandenRol
Ha Netty, mooi magisch-realistisch verhaal. Paar leuke vondsten vond ik. Bosbeseffect bv. En dit stukje: 'Ze hebben een steuntje in de rug, waardoor de titels op de kaften mij bijna recht aankijken. Veel witte ruimte om de boeken.' Laatste zin legde voor mij de les er te dik op, maar dat is persoonlijk.
Mooi verhaal Netty, magisch…
Lid sinds
4 jaar 7 maandenRol
Mooi verhaal Netty, magisch. Inderdaad het einde wat bijschaven dan wordt het zeker duidelijk.