“Oma, waarom heb jij wit haar?”

Even aarzel ik. Het is immers zo’n vreemd en onaf verhaal. Niet iets om aan een driejarig meisje te vertellen. Of juist wel?

“Tja, dat is heel lang geleden gebeurd.”

Selene klimt op mijn schoot, alsof ze verwacht dat ik een boekje voor ga lezen. Ik ga verder met mijn voorleesstem.

“Op een dag had oma met de fiets boodschappen gedaan. Ze nam de fietstas mee naar de keuken om alles uit te pakken. De mandarijnen gingen in de fruitmand, de kookworst in de koelkast, de aardappels naar de kelder en het brood in de diepvries. Van de kaas sneed ze eerst een stukje af om te proeven voor ze het weer in het papier rolde en in de koelkast legde. Als laatste pakte ze de peren en toen lag er onderin de tas alleen nog maar een glazen flesje.

Dat was gek, want oma had helemaal geen flesje gekocht. Ze zette het flesje op de keukentafel, legde de peren naast de mandarijnen in de fruitmand en drukte de waterkoker aan. Met een kopje thee ging oma aan de keukentafel zitten om het flesje eens goed te bekijken. Het lag zwaar in haar hand en het glas was ondoorzichtig. Het leek wel gevlochten, als een mandje. Alleen voorop zat een plat vlakje, net een raampje, misschien had daar ooit het etiketje gezeten. Het leek nog het meest op een parfumflesje. De zilveren dop zat een beetje los. Het flesje was leeg en rook ook nergens meer naar. Toch wel een mooi flesje vond oma en ze zette het op haar toilettafel, precies zo dat de zon er mooi op scheen.

Die avond, voordat oma zou gaan slapen, scheen de maan op het flesje en toen zag oma opeens door het platte vlakje, dat raampje, dat er een haar in zat, een lange zilveren haar. Oma draaide de dop van het flesje en de haar kwam eruit. Heel langzaam, een beetje dansend, heen en weer wiegend, als een slang uit de mand van een slangenbezweerder. De zilveren haar gleed over het flesje naar beneden de toilettafel op en toen oma hem wilde pakken, zigzagde hij snel weg en verdween onder de spiegel. Hoe oma ook zocht, ze kon de vreemde, levende haar niet meer vinden.

De volgende ochtend was het flesje ook verdwenen en in de spiegel zag oma dat haar haar in één nacht wit was geworden. Dat moest wel gekomen zijn door die haar uit dat flesje. Maar hoe precies, dat weet oma niet. Maar zo komt oma dus aan haar witte haar. Vind je het mooi?”

Selene knikt en zegt: “Nog een keer oma, nog een keer.”