Aurora, goed zo, een vrouwelijke sigarenrokende speurneus die Keats leest en een vader uit de 'higher circles' heeft.
Zeurtje:gedachten worden doorgaans niet tussen aanhalingstekens geplaatst.

Hoi Aurora, goed verhaal. Het maakt me nieuwsgierig naar wie Helen is, waar ze vandaan komt. Ze laat in ieder geval niet met zich sollen. De baron is heerlijk elitair en de kleindochter helemaal van deze tijd. Mooi beschreven, graag gelezen.
Een goede cliffhanger. Wat ziet de kleindochter op haar telefoon? Ik heb een vermoeden, maar ik hoop het niet voor haar. 

“Zo vermogend dat mijn zoon en ik nooit hebben hoeven werken en ons volledig hebben kunnen wijden aan de hogere dingen des levens. ... ”  ---> over deze zin struikelde ik. "hebben hoeven werken" en "hebben kunnen wijden", ik zou zo snel niet weten hoe je het anders schrijft, maar het leest niet lekker. 

“Ik weet wat de Tefaf is,” zei Helen.  ---> misschien kun je voor de onwetende lezer erachter zetten wat het is.  Misschien zoiets als: ..., ik bezoek ieder jaar The European Fine Art Fair.' 

... een gezicht echt groen wegtrekken.  ---> ik weet niet precies of dit de juiste uitdrukking met groen is. Je kunt rood aanlopen, wit wegtrekken, groen en geel ergeren, maar of een gezicht groen kan wegtrekken weet ik niet. Ik snap wat je bedoelt, maar of je dat ook zo zegt?

Erg goed geschreven, smeuïg verhaal, met een open einde. Prachtig!

Heerlijk verhaal en personages! Ik moest luidop lachen bij 'Ze had de schurft aan katten.' Altijd tof als een vrouw een zelfingenomen man op zijn plaats kan zetten maar dat nog even achter de hand kan houden. Helen is in control. Dat een gezicht groen kan wegtrekken heb ik wel een keertje gezien. Maar dat is misschien eigen aan de Belgische festivals. Bij deze weet ik nu ook wat Fefta is. Groetjes, V.

Goede introductie van een intrigerende detective.

“Ik weet wat de Tefaf is,” zei Helen. zou ik vervangen voor "The European Fine Art Fair", antwoordde Helen.

Met plezier gelezen!

Heerlijk verhaal Aurora! Ik wil hier meer van lezen en je stoere hp graag beter leren kennen. Wel jammer dat ze niet van katten houdt ;)

Interessant verhaal Aurora, ook door de keuze van je perspectief, waarin we als  lezer met alle personages mee kunnen leven. In deze scene, waarin je de personages introduceert, is dat voor de lezer prettig; we weten wat de drijfveren van de verschillende personages zijn, en hoe ze zich tot elkaar verhouden. Ik ben benieuwd hoe dit voor jou als schrijver is, als je wat verder in het verhaal zit. Want juist doordat je alles weet van iedereen, is het lastig om de gedachten van de dader verborgen te houden. Ik ben dan ook benieuwd hoe dit voor jou gaat zijn. Voor de lezer is dit perspectief soms wat lastiger om je echt te vereenzelvigen met de personages. 

Verder mooi gevonden, die analytische en nuchtere hp die de drijfveren van de anderen doorziet, en waar je ook al een doorkijkje geeft naar de frustratie naar haar eigen ervaringen in dit stijve upperclass wereldje. Met dat verbroken contact met haar vader geef je je hp al een achtergrond, en de lezer de mogelijkheid om met haar mee te gaan voelen. Graag gelezen!

Een tip; deze zin 'Ze keek weer op haar telefoon. Nog steeds niks.' zou ik direct achter de eerste zinnen over de kleindochter zetten, je hebt hier nu een witregel tussen, waardoor ik twijfelde bij welke 'ze' die gedachte hoorde. En je hp introduceert zich met de woorden dat ze van de recherche zijn. Dat klinkt uitleggerig hier, ook omdat we al weten door de kleindochter dat er een vrouwelijke detective is gestuurd. Misschien kun je in haar eerste zin laten zeggen dat zij en 'haar collega Britney' hier zijn ivm de verdwijning, ook omdat Britney er plotseling bij zit.