#335 Mijn typemachine, mijn tijdmachine

Ik til de licht beschadigde, mintgroene deksel van mijn typemachine en zie de prachtige, zwartglanzende toetsen verschijnen. Het witte papier rol ik in de typemachine. Mijn vingers raken de eerste letters waardoor het luide getik de stilte verstoort. De zwarte inkt wordt op het papiervel gedrukt en droogt snel op. Hier begint een nieuw verhaal, een nieuwe wereld. Ik zweef erboven en duik er middenin. Rennend over het verhaal, benieuwd naar het volgende avontuur. Letter na letter, zin na zin. Ik bepaal zelf waar het verhaal heengaat, maar toch wordt het voor mij bepaald. Van bergen vol bloemenvelden naar steden vol sfeervolle stenen gebouwen en krioelende kroegen. Van de ene fijne plek naar de andere, opdat dit een toevluchtsoord is in verwarrende tijden. Een veilige haven die bestaat uit sprookjesachtige taferelen en woorden vol geluk. Een tweede, parallelle wereld verbonden aan deze. Toch veel kleurrijker en hoopvoller. Waarin iedereen lacht en eerlijk met elkaar praat. Mijn typemachine, mijn tijdmachine. Waarin je kan verdwalen in eeuwenoude verhalen. Uitgevonden voordat iemand doorhad dat het uitgevonden was. Geen toekomst of verleden die hieraan kan tippen. Want deze tijdmachine kent geen barrières. Het onmogelijke wordt mogelijk en fantasieën worden werkelijkheid. Er gaat niks boven het creëren van mijn eigen gelukkige wereld. Wanneer het vel papier scheef begint te hangen weet ik dat het begin eindigt en een nieuwe wereld is geopend. Ik draai het vel papier soepel uit mijn typemachine en rol hem er achterstevoren weer in. Op naar het volgende hoofdstuk.