Een hemelse plek

Hij dwingt zichzelf om haar aan te kijken. Bloed vindt een weg naar zijn wangen. Haar woorden zingen in zijn oren ‘Ga maar vast naar boven. Ik kom zo.’ Hij knikt en loopt naar boven.

De adem stokt in zijn keel. Zijn ogen scannen de ruimte. Hij vergeet binnen te stappen. Zijn longen komen terug in beweging. De verse lucht kietelt ze van binnen. Met tranen in zijn ogen onderdrukt hij een kriebelhoest. Zijn voeten verzet hij om de beurt waardoor ze de zolderkamer op lopen. Met een rustig gebaar laat hij de deurklink los als hij de deur dicht doet. Het raam staat open en het zonlicht schijnt naar binnen. Hij steekt zijn hand uit en aait daarmee over de objecten waar hij langskomt. Dit is de hemel. Hij loopt naar het raam en sluit het. De geluiden van spelende kinderen en voorbijrijdende auto’s zijn gedempt.

Een tinteling kruipt door zijn aderen en geeft levenslust aan zijn ledenmaten. Zijn brein komt tot leven. Een lach breekt door op zijn gezicht. Zijn ogen schitteren. Hij steekt zijn armen met kracht omhoog en schreeuwt: ‘Yeah’. De metalen onderdelen glinsteren hem oorverdovend tegemoet alsof ze hem roepen. Hij loopt er omheen, gaat zitten op de verstelbare kruk, schuift en draait aan het moois om hem heen. Hij wacht met het doorbreken van de magische stilte. Hij snuift de geur op van zijn zinderende verwachting. Hij recht zijn rug, strekt zijn vingers en reikt naar de, naast elkaar op de bassdrum lonkende drumstokken. Ze passen in zijn hand alsof ze daar horen te zijn.

Hij laat het ridebekken tingelen, geeft een tikje op de beide hoge toms, een klap op de floortom, een slag op de crash. Zijn oren hunkeren naar meer en hij gaat los. De bassdrum dreunt door de kracht van zijn trappende voet op het pedaal en de snaredrum tussen zijn knieën incasseert de opeenvolgende klappen. De hihat reageert met metaalachtige klanken op zijn slagen en dempende macht van zijn andere voet. De roffels en ritmes slaan tegen de muren en komen met heimwee bij hem terug. De door zweetdruppels bevochtigde haren plakken aan zijn gezicht bij het wild bewegen van zijn hoofd. Hij is een met het drumstel en zichzelf.