Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#335 Halthouden

Halthouden

De straat is nog nat van de hoosbui die hier elke dag rond twee uur 's middags de straten blank zet. Nederland is door een oceaan van mij gescheiden. De bus is er nog niet of misschien wel net vertrokken. Er hangt geen bordje met vertrektijden. Ik zit op een muurtje onder een afdakje en kijk uit over het plein voor de kerk. Een gebouw in typisch koloniale stijl. Palmbomen wiegen met hun kruinen in de aangename bries. Ik ben op weg naar de hoofdstad om een nachtje door te brengen bij een medestudent.
'¡Hola!' zegt ze.
Ik schrik. Ze lacht. Ze heeft mooie donkere ogen. Lang zwart haar. Ze is langer dan de meeste vrouwen hier. Mijn Spaans is nog niet zo goed. Ik spreek over het verleden met behulp van voltooid deelwoorden en zeg tegen iedereen u.
'Hallo,' zeg ik, 'ik heb u zaterdag gezien in el Club. Is het niet?'
'Zeker.'
De club is een kale ruimte met tl-verlichting, waar alle jongvolwassenen en zij die denken dat te zijn naar toe komen om te dansen. Als ik genoeg bier op heb durf ik te dansen. Een lange dunne jonge man, met blond haar en blauwe ogen, die zijn houterige bewegingen laat stuklopen op Salsa, Merengue of Cumbia. Ik kon mijn ogen niet van haar afhouden. Ze moet het gezien hebben.
'Blijf je nog lang hier in de stad?' vraagt ze.
'Ik zal nog twee maanden blijven, voordat ik zal vertrekken naar Nederland. Ik doe praktijkervaring in een jongensgevangenis.'
Ze kijkt me recht in mijn ogen.
'Nederland? Je bent geen Gringo?'
'Nee,' antwoord ik.
Ze komt naast me zitten. De dunne katoenen stof van haar mouwloze blouse valt ruim om haar bovenlijf, de wind duwt er plagerig tegenaan en geeft zo steeds een stukje van de contouren van haar lichaam bloot. Als ze met haar armen achterover steun zoekt op het muurtje, zie ik de aanzet van haar borst gehuld in een rode bh. Snel kijk ik weg.
'Wat vind je eigenlijk van onze stad?'
'Meer dan zeer mooi. Komt u hier vandaan?'
Ze lacht weer.
'Zeg maar jij hoor.'
'Ik zal het gaan proberen.' 
Ze vertelt. Ik vertel. Ze vraagt. Ik maak grapjes. Ze schuift naar me toe.
'De bus zal zo wel komen,' zegt ze en legt een hand op mijn knie.
Er zijn dagen dat het uren duurt voor de bus komt. Laat het vandaag zo'n dag zijn.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Hadeke:de beschrijving van de happy place komt amper aan bod, maar na het lezen weet iedereen hoe een armtierig bushokje een droomplek kan worden. Knap uitgewerkt.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Heel sfeervol verhaal. Ik voel het niet ongemak van de jongen. Het prettige ongemak in dit geval. Mooi gedaan.

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Hadeke, evenals Gi miste ik ook de happy place. Het bushokje komt voor mijn gevoel niet echt uit de verf. Wel mooi hoe de slungelige jongeman de aandacht van de Spaanse schone weet te trekken.
Bij de laatste zin heb ik zo mijn bedenkingen. Juist als je op een bus staat te wachten en je hoopt dat hij snel komt, voelt het alsof het uren duurt eer hij komt. In deze situatie zou de hp juist wensen dat het uren duurt voor de bus komt.

el Club  --->  als het een naam is, moet el ook met een hoofdletter, El Club

Ik zal het gaan proberen  ---> ik zal het proberen of ik ga het proberen.
Maar eigenlijk is dit een vreemde zin. Hoe moeilijk is het om "je" te zeggen dat je dat moet gaan proberen? Het zijn twee jonge mensen die tegen elkaar praten, de een weliswaar in een voor hem andere taal.

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Dank voor jullie reacties.

@Gi Ik heb de opdracht wat ruim geïnterpreteerd. :-) Het was niet echt een bushokje. Sterker in werkelijkheid was het een wat illegale halte. (Verder loopt waarheid en verzinsel in dit verhaal wat door elkaar.)

@Fief Ik kan je verzekeren dat het een slimme strategie is om iedereen in het Spaans met 'u' aan te spreken. Scheelt veel in het onthouden van de werkwoordsvormen, net zoals het gebruiken van voltooide deelwoorden om de twee verschillende verledentijdsvormen te omzeilen. Waar ik destijds zat was het niet ongewoon om onbekenden van boven de 18 met 'u' aan te spreken. De zinnen die de hoofdpersoon uitspreekt, zijn een directe omzetting van zijn krakkemikkige Spaans, vandaar de vreemde constructies. De Club heette 'Club', niet El Club. Althans zo stond het op de buitenmuur. Ik ga even peinzen of 'el' dan alsnog een hoofdletter moet krijgen. Mijn gevoel zegt van niet. Het eind heb ik expres wat 'verwarring' meegegeven. Altijd spannend of dat bij de lezer goed overkomt, dat maakt het plaatsen hier ook leuk. Dank voor je uitgebreide reactie.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ustedes, net zoals wij vroeger in het Frans ook altijd 'vous' gebruikten of in het Duits 'Sie', dat scheelde inderdaad bij het vervoegen van werkwoorden. Maar zowel in het Duits als het Frans als het Spaans is het zonde dit te doen als men van zijn gesprekspartner verkregen heeft te 'je'-en.

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Dank Katja. Ik heb een zinnetje toegevoegd. Ook nog halverwege het verhaal, want de lezer moet niet denken dat we in Spanje zelf zitten. :-)

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Hadeke,

Je hebt de gevoelswereld van de jongeman goed neergezet. Je kan zijn onzekerheid en verlangen bijna proeven. Ik zat in Spanje tot de Gringo opdoemde en de setting veranderde. Was je niet toevallig een taco aan het eten op dat muurtje? Dan kun je die nog in het verhaal verwerken ;)

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Dank Jurrit. Ik heb aan het begin van het verhaal nog een zinnetje toegevoegd. Daar heb ik nog wat twijfel bij. :-)

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Hadeke, wat een bofkont, die HP van jou 😜 Fijn dat die bus maar niet kwam.
Een heerlijk, vlot lopend verhaal waar de voorheen voorzichtige toenadering (als je het al zo kunt noemen als je je ogen niet van iemand af kan houden) in een tropische enscenering verandert in ... ja, in wat? Mooi, dat open einde dat de lezer de ruimte geeft voor een eigen invulling.
Met plezier en enige jaloezie gelezen!

Lid sinds

5 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Hi Hadeke,

Wat een heerlijk verhaal! Deze zin sprong er meteen uit voor me: ‘De bus is er nog niet of misschien wel net vertrokken.’ Het zegt zo weinig en toch zo veel. Ik was ook blij te zien dat het verhaal eindigt met een opmerking over de bus, zo maak je het mooi rond. De titel vind ik ook goed gekozen.

De focus ligt in dit verhaal op de twee personages en hun gesprek. Ik vind het leuk hoe je zijn gebrekkige Spaans hebt vertaald, daardoor komt het verhaal nog meer tot leven.

Tja, ik heb hier weinig op aan te merken! Erg leuk gedaan, ga zo door :)

Hartelijke groet,

Kelly