Heel herkenbaar verhaal. Zeer beeldend beschreven; elke seconde wordt beleefd. Ik ga helemaal mee met het verhaal. Je stopt ook op het juiste moment. Hulde!

Nawoord:
Na kritisch herlezen, heb ik toch wat puntjes:

Ik sta in het halfdonker, langs de trappen = [...] naast de trappen
Zij is de enigste = enige
voor al de rest = voor de rest of voor alle anderen
Het metaal van de treden kraakt onder mijn voeten. - Hier twijfel ik: kan metaal kraken?
Het publiek lijkt precies opgeslokt te zijn - ik zou precies schrappen
een vrouw die iets in haar handtas probeert te vinden, - Hier heb ik wat moeite mee; je beschrijft geluiden. Dat het een vrouw is, dat is weliswaar een aannemelijke aanname, maar dat ze iets probeert te vinden, weet je niet. Ik zou het vervangen door ... die in haar tasje rommelt, of woorden van die strekking.

Hoi FloFlo, niks zo eng, lijkt me, dan als enige op een podium te staan voor zoveel mensen. Mooi beschreven. Het voelt alleen niet als een happy place. Ik had dan eerder een verhaal verwacht van iemand die wel enorm zenuwachtig is voor hij opkomt, maar die helemaal in zijn element raakt zodra hij begint te spelen. 

Je begint heel veel zinnen met: ik ga, ik voel, ik zie, ik wandel, ik sta, ik krijg. Daardoor krijg je veel "ik" in het verhaal. Als je varieert met de opening van je zinnen, leest het mooier en krijg je een betere flow.
Bijvoorbeeld:
Ik ga achter de microfoon staan. Het publiek lijkt precies opgeslokt te zijn door een zwart gat. 
Achter de microfoon lijkt het publiek opgeslokt te zijn door een zwart gat.
Of:
Ik draai mijn hoofd en zie de presentator, naast het podium, die geluidloos en met hevige gebaren probeert duidelijk te maken dat ik moet beginnen spelen.
Naast het podium probeert de presentator me geluidloos en met hevige gebaren duidelijk te maken dat ik moet beginnen met spelen.

Enkel ik en mijn gitaar zijn verlicht. ----> persoonlijk vind ik het mooier als je het omdraait. Enkel mijn gitaar en ik zijn verlicht.

De trac hebben is blijkbaar ‘Vlaams’ en komt van het Franse ‘avoir le trac’, dus hou ik het bij plankenkoorts die je prachtig beschreven hebt. Daarnaast onderschrijf ik volledig de reacties van Musonius en Fief.

Hoi FloFlo, ik ben lid geweest van een musicalvereniging. Erg leuk om te doen. Ik weet hoe de zenuwen voelen vlak voor opkomst, maar ik wist me gesteund door mijn medespelers. Prachtige ervaring.

@Fief wat betreft de '"happy place". Mijn happy place is het podium. Inclusief de adrenaline vooraf. Dat is echt waar ik me het gelukkigst voel.

Dit haal ik dus niet uit jouw verhaal. Zoals ik het nu lees, sta je met angst en beven op het podium. Begin met de laatste alinea en neem ons mee in het gevoel dat jou zo gelukkig maakt als je op het podium staat. Beschrijf wat dat gevoel van adrenaline met je doet.

Hoi FloFlo, heel minutieus beschrijf je de momenten voor het eigenlijke optreden begint, een prachtige weergave! Ik was erdoor geboeid en las het in één adem van begin tot eind. En ja, ook zeer herkenbaar; tot een jaar geleden speelde ik in een band en bij mij kwam het gevoel van gelukzaligheid als we eenmaal goed en wel met het eerste nummer waren begonnen. Nog lekkerder werd het wanneer het publiek meezong en danste.
Eens met Fief dat het geluksgevoel niet blijkt uit wat je wel hebt opgeschreven.

Hi Flo,

Heerlijk beschreven, die zenuwen voordat je begint op een podium! Heel herkenbaar, maar ik sluit me aan bij de andere reageerders: het positieve gedeelte van deze ervaring komt nog niet genoeg naar voren in je tekst.

Je kunt hier twee richtingen kiezen. Richting 1: het personage is aan het begin van het verhaal alleen maar zenuwachtig en aan het einde van het verhaal gelukkig. Dan maak je een overgang van A naar B. Hoe dat geluk aanvoelt, mag je natuurlijk zelf weten! Sereniteit vind ik mooi, maar dat gevoel dat de energie van het vorige optreden er nog hangt vind ik ook leuk.

Richting 2: je wisselt binnen de tekst steeds af tussen de nadelen/negatieve gevoelens en de voordelen/positieve gevoelens. Kies duidelijke details. Deze zin kan bijvoorbeeld scherper: ‘De hitte die de lampen afgeven creëert een onverwachte hittegolf die op me af komt.’ Wat doet die hitte van de lampen precies? Voelt die hitte lekker of verstikkend?

Door je tekst een klein beetje aan te scherpen, wordt het effect een stuk duidelijker. Veel plezier!

Hartelijke groet,

Kelly