#334 - De Auto

Ralf, plezant verhaaltje maar welke liefde wordt hier verboden? Ik ben er niet altijd voorstander van maar in dit geval denk ik dat de conversaties aan kracht zouden winnen als ze in de tegenwoordige tijd worden gezet.
Enkele zeurtjes: op de vijfde regel : konden -> kEnden. Er ontbreekt een aanhalingsteken na 'werkt' op de twaalfde regel en er is een te veel op de veertiende regel na 'mortorkap'.

Hoi Rolf, mooi die liefde voor een auto. Goed bedacht. 
Tip: controleer je tekst voordat je het plaatst. Er staan een aantal fouten in, zoals aanhalingstekens die op een verkeerde plek in de zin staan of vergeten zijn aan het einde van een gesproken zin, en zinnen die beginnen zonder hoofdletter. 

Elk in hun eigen fauteuil, zaten ze.  ---- De volgorde van de woorden in deze zin klopt niet. Ze zaten elk in hun eigen fauteuil. (spreek je bij een auto overigens van fauteuil of gewoon van stoel of plaats?)

we konden elkaar toen pas een week he.  --- We kenden elkaar toen pas een week, hè? 

Hij pakte nog eenmaal even goed, stevig het stuur vast.  ---- Deze zin leest niet lekker. Misschien: Hij pakte het stuur nog eenmaal goed en stevig vast.

Hoi Ralf, een bijzondere liefde van Henk voor zijn (waarschijnlijk eerste en inmiddels antieke?) auto. Ik vind het een originele invulling van het thema, dat je mooi hebt beschreven.
Wat bij mij een beetje schuurt, is dat de 'zij' in dit verhaal een paar keer haar romantische herinneringen uitspreekt, maar tegelijkertijd is ook zij degene die aandringt op de verkoop. Of moet ik het zo zien, dat het voorwerp van Henks opwinding van toen (de 'zij') inmiddels zijn vrouw is geworden, die het niet kan verdragen dat Henk tegenwoordig slechts opgewonden raakt door het leer van de auto?

Oeh!(reactie op Ton). Tja, wel wat vreemd dat zij goede herinneringen aan de auto heeft met betrekking tot hun liefde, maar hij aan zijn auto alleen genoeg blijkt te hebben. Best wel sip.

Waarschijnlijk is het zo dat als hij en zijn vriendin de liefde bedreven in of op de auto, dat hij vooral het huidcontact met de auto apprecieerde. 

Leuke en originele invalshoek.

Precies Vincent. En dat is meteen ook de 'verboden liefde' in dit verhaal. Want zijn vrouw/vriendin wil dat de auto verkocht wordt, omdat hij niet meer gebruikt wordt. Maar voor hem is het (stiekem) meer dan alleen een auto.
Wellicht had dat iets duidelijker naar voren mogen komen in het verhaal. 

Sterk concept! Al kon er misschien wat meer in de (beperkte - wat inherent aan opdracht ligt) dialogen gebeuren. Punten - virtueel - voor de originaliteit! 

Mooi gegeven, twee personen die hun herinneringen delen. Duidelijk is dat de man eigenlijk via de vrouw liefde met zijn auto bedreef.
Ik zou het mooier vinden als je dat wat sterker uitwerkte; dat de wrijving met het het leer en de geur ervan hem opgewondener maakte dan haar huid en geur van zweet.
"‘En op de motorkap, weet je dat nog’, zei ze" is ook veel te direct een auto-onderdeel laten benoemen door de vrouw en dat is meer iets voor hem. Het contrast tussen beider herinneringen kan volgens mij sterker: Weet je nog hoe je mij op de motorkap tilde? zou beter zijn; zij refereert aan de liefde tussen hen beiden, en hij ziet vooral de auto.
Als de verheerlijking van de auto en het contrast tussen beider herinnering meer uitgewerkt wordt, zijn de laatste zinnen ook niet nodig. Stoppen met Hij pakte het stuur nog eenmaal goed en stevig vast. Met de tekst daarna vul je iets in voor de lezer die dit zelf al uit de tekst had kunnen opmaken.

Wat een originele invalshoek, heel leuk gedaan! Ik ben wel benieuwd hoe dit uit de verf was gekomen als je alleen voor quotes had gekozen. Zo kun je de personages nog net wat meer persoonlijkheid geven omdat alles duidelijk moet worden tijdens dat wat ze zeggen. Het verschil tussen die twee wordt dan nog duidelijker.
Misschien een leuke oefening voor een volgende keer!