Onbreekbare belofte schrijfopdracht 333
De verbinding komt snel tot stand. Ik hoor Bohemian Rhapsody, jouw lijflied. Familieleden en bekenden lopen ieder naar een gemarkeerde plaatsen in de aula, allen dragen een mondkapje. Als eerste neemt Nicole het woord, alles in haar trilt.
’Mama, als er iemand is die haar passie heeft durven volgen ben jij het wel.’ Ze neemt een slokje water en kijkt naar de lichtbruine kist links van haar, die bedolven is onder een rijke schakering van witte, lichtgele en donkerpaarse bloemen. De huil zit diep in haar stem. ‘Als oudste van ons gezin heb ik vaak ruzie met je gemaakt over jouw keuzes, ik ving de jongens op als jij weg moest. Nu ik zelf moeder ben kijk ik hier anders naar…..'. Een stortvloed van tranen maakt een eind aan haar verhaal. Romana neemt haar plaats achter de katheder in. Haar kleurige, ruimvallende, oranje-bruine Batik jurk contrasteert met de donkerblauwe strakke jurk van haar zus. Haar lijf maakt schuddende bewegingen, ze slikt en zegt:
. ‘Ik was vijf jaar toen jij naar de fotografieopleiding ging, je reisde eenmaal per twee weken heen en weer van Haamstede naar Apeldoorn. Mijn kinderkamer hing ik vol met jouw foto’s, jij leerde me de kneepjes van het vak. Je hebt je ontwikkeld naar een bekende kunstenaar en veelgevraagde fotograaf.‘ Een kramp schiet in mijn buik, mijn billen knijpen samen, weer word ik overvallen door die hopeloze onmacht. ‘Wat keek je uit naar je nieuwe opdracht in je moederland.’ hoor ik Romana nog zeggen. Andrew en Menneth lopen naar voren en nemen de plaatsen van hun zussen in. Met de zenuwtrek die hij als kind had en tijdens onze scheiding weer teruggekomen is, doet Andrew zijn verhaal.
‘Tien dagen geleden bracht ik je naar de Zanderij, niet vermoedend dat ik zo kort daarna zelf het vliegtuig zou pakken. Ik voel me bevoorrecht dat je laatst nog bij ons in Paramaribo bent geweest en ik je mocht begeleiden bij je fotosessies in de binnenlanden. Je was opgetogen toen je hoorde dat je oma zou worden.’ Gordijnen van mist en tranen beletten me het zicht. Gespannen hang ik zowat met mijn kin tegen het toetsenbord.
..’Als gezin hebben we een moeilijke tijd gehad.’ Menneth’s stem klinkt voor mij heel ver weg. ‘Wrok, woede en verdriet dreef het gezin uiteen, totdat we een jaar geleden met elkaar een nieuw pad insloegen.’ Tranen lopen langs zijn wangen. Ik huil met hem mee. ..’De laatste weken heb je ons overstelpt met prachtige foto’s en filmpjes van jouw familie en de oerwouden van Suriname. Je was net één dag terug met je buit, en toen die crash met de vrachtauto, je kon niet meer uitwijken. ‘ Lieve ma, Romana en ik gaan samen jouw werk voltooien. Jouw laatste tentoonstelling wordt een succes, dat beloof ik je.’
Het is doodstil als de bijeenkomst wordt afgesloten met het lied van Typhoon ‘Als de hemel valt.’ Nog lang nadat de verbinding is verbroken, staar ik naar het computerscherm
Hoi Inge, je hebt bijna een…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Inge, je hebt bijna een hele afscheidsdienst beschreven om uiteindelijk de belofte in bijna de laatste zin en passant te noemen. Ik merk dat ik mijn aandacht niet bij de tekst kan houden, omdat ik geen idee heb waar het naar toe gaat. Pas bij een van de laatste zinnen zie ik de belofte.
Dit verhaal had beter gepast bij opdracht 325, waarin we gevraagd werden een uitvaart te beschrijven. Misschien had je kunnen beschrijven hoe de belofte gehouden werd door meer over de tentoonstelling te vertellen en hoe en waarom die tot stand kwam.
hier anders naar…..'. --- waarom hier een beletselteken? Die hoeft overigens maar met 3 puntjes en geen afsluitende punt.
Hier breek je een zin halverwege in tweeën om een nieuwe alinea van te maken.
De details zijn mooi in het…
Lid sinds
4 jaar 10 maandenRol
De details zijn mooi in het verhaal verwerkt, de emoties voelbaar door de beeldende omschrijving. Pas in de laatste zin besefte ik de diepere laag in het verhaal, knap gedaan!
Let wel op de punten...
In de hoop dat elke reactie…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
In de hoop dat elke reactie helpt: ik versta het niet. Ongetwijfeld ligt het aan mijn beperkte attentiespanne, maar erg veel namen (Nicole, Romana, Menneth, ...) , erg veel plaatsen (bv moederland, maar ik weet nog niet wat dat moet zijn) en ik begrijp - zelfs na 2x herlezen nog niet wie de verteller is ("onze scheiding?").
In de hoop dat dit helpt - ik denk dat je een erg goede setting hebt om een de impact van een belofte te laten spreken, en waarschijnlijk is de situatie voor jou erg duidelijk maar je laat mij als lezer verward achter.
PS: erg persoonlijk - je start met "De verbinding komt snel tot stand." Een zin die ik niet kon plaatsen of begrijpen. De laatste zin verklaart het uiteraard, maar die is voor mij te ver weg, ik ben het dan al lang vergeten.
Hallo Inge, Je hebt een…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Hallo Inge,
Je hebt een verhaal geschreven vol emoties en veel mooie omschrijvingen. Maar voor het aantal woorden gebeurt er te weinig. Het is niet erg om een stuk te schrijven wat alleen gefocust is op een herinnering of een emotie, maar je houdt nu te weinig rekening met de voorkennis van de lezer.
Je introduceert veel namen en dat is verwarrend. Het is duidelijk dat het om familieleden gaat, maar ondertussen ken je deze 'namen' niet als personen (wat voor mensen zijn het, hoe bewegen ze zich?). Je beschrijft dat nu vanuit het wat de moeder voor hen heeft betekent en hoe het leven van de moeder was. Maar daardoor leer je de familieleden als personen slechts oppervlakkig kennen.
Dan heeft het relatief weinig gewicht wat deze personen voelen of meemaken.
Je schrijft zeer persoonlijk over iets wat voor de lezer (nog) niet persoonlijk is. Jij als schrijver kent deze mensen goed, maar dat geldt niet voor de lezer.
Nu schrijf je over te veel (onbekende) mensen in een te korte tijd. Daardoor komt er ook niet echt een verhaal op gang: het is nu enkel een gegeven van een begrafenis waar wat dingen over de overledene worden gezegd.
Als je dit verhaal verder wil uitwerken, laat de lezers dan de personages eerst goed kennen, voordat je met een scene als deze komt.
Groet,
Nadine
Dank voor alle reacties,…
Lid sinds
12 jaarRol
Dank voor alle reacties, heel leerzaam