‘Ik zal nooit bij je weggaan’, klonken de woorden tussen jou en mij. Niet met dezelfde lading als ‘I do’ in de kerk, maar een belofte met dezelfde inhoud. Een toekomst zonder jou, ik kan het me niet voorstellen. Toch zijn er momenten dat ik even wegdroom, even mezelf verlies. Dan denk ik: ‘waarom moet ik het mezelf toch altijd zo moeilijk maken, als het om de liefde gaat?’ De drang naar impulsiviteit zal mij altijd achtervolgen. Dit zit diep in mijn karakter verweven, maar niet bij jou. Een moment heb ik geproefd van de spanning die het met zich meebrengt, iemand met dezelfde impulsieve trekken en levensenergie. De chaos, ongestructureerde verlangens en levenswijze was alles behalve bevredigend. Ik houdt het fijn bij dromen. Deze belofte is veilig, geruststellend en creëert balans. Dat is alles wat impulsiviteit mij niet kan geven, en daarom mijn lief, blijf ik bij jou. Ik zal je zo nu en dan uit je schulp trekken, hardhandig als het moet. Om mijn impulsieve honger te stillen, maar dan samen met jou. Om dan weer veilig tegen je aan te kruipen en te denken: ‘Nee, meer dan dit.. Dit is genoeg.’