#333 - In ruil voor een belofte

De heilige band der beloftes werd gecreëerd eeuwen geleden door de eerste groep tovenaressen. Het is een heilige belofte tussen twee personen, gebonden door magie en hij is onbreekbaar. Wie hem toch breekt sterft ter plaatste een pijnlijke dood. Vele tovenaars en tovenaressen hebben doorheen de geschiedenis gezocht naar tegenspreuken en uitwegen, maar niks kan de oeroude magie verbreken.

Ik kon niet anders dan zijn hart breken. De pijn in zijn ogen was ondraaglijk. Ik had het nooit zo ver mogen laten komen. Normaal kon ik het op tijd verbreken en de meeste pijn vermijden, maar met hem liet ik me meeslepen. Zijn prachtige blauwe ogen achter die dikke brilglazen hielden me gevangen vanaf het eerste moment dat ik hem zag. Ik kon niet uit zijn buurt blijven. Ik volgde hem stiekem, verborg mezelf met spreuken, maar het had geen nut. Hij zag mij en om een of andere reden sprak hij me aan. Zijn humor, oneindige kennis en zachte natuur trokken me volledig in en hielden me gevangen. We bleven “vrienden” maar het was al te laat. Ik wist vanaf het begin dat onze liefde een vervaldatum ging hebben, maar hij niet. Ik speelde met hem en dit waren de consequenties. Twee gebroken harten, twee personen ongelukkig en voor altijd alleen.

De belofte was iets jaren voor hij in mijn leven kwam. Alles was zo anders toen. Ik had geen geld, geen huis, geen familie, geen vrienden en geen magie. Ik was amper aan het overleven. Op een dag hoorde ik van een stel reizigers over een oude heks. Zij leefde in een veraf gelegen dorp en had de kracht om magie te geven aan de onbegaafden. Ik wist toen meteen dat dit het antwoord zou zijn op al mijn problemen. Ik pakte de paar bezittingen die ik had en vertrok zonder terug te kijken. Ik had beter moeten weten, maar ik was zo wanhopig. Ik had alles gedaan op dat punt om mijn situatie te veranderen. Magische krachten in ruil voor een belofte : "Nooit meer zou ik een liefdesverhaal mogen beleven. Geen relaties, geen handen vasthouden, geen enkele kus en nooit trouwen." Ik wist niks over de bindende krachten van de belofte en was naïef. Had ik toen maar geweten wat ik nu wist.

Ik ontdekte dat het geen gewone belofte was de eerste keer dat ik verliefd werd. Ik dacht er niet aan en probeerde een relatie te starten. Ik stierf bijna, maar net op tijd kon ik het vermijden. De heks was dan al overleden, haar kon ik niks meer vragen. Dus zocht ik mijn antwoorden in de magische bibliotheek. Ik bleef zoeken naar een weg uit, maar die was er niet. Voor jaren weerde ik iedereen af die dichtbij kwam en toen zag ik hem. 

Hij is mijn zielsverwant. Die ene persoon die iedereen zoekt. Ik had hem gevonden in een zee van mensen, maar wist dat ik hem nooit kon hebben. ’s Nachts droom ik van het leven dat ik had kunnen hebben met hem. ’s Ochtends wordt ik wakker met het beeld van zijn met pijn vervulden ogen. Die prachtige blauwe ogen.