#331 - Uitstel

‘Hey, lange.’
‘Huh wat? Ben jij dat cakebox?’
‘Ja.’
'Wat is er?’
‘Heb je het gehoord?’
‘Wat? Ik hoor niet veel hier in mijn doos. Ze is dit jaar nog niet open geweest. Mijn lont jeukt er van.’
‘Hoe komt dat denk je?’
‘Geen idee. Ze hebben geen tijd?’
‘Nope, dat is het niet.’
‘Wat dan? Ik krijg het warm van jouw geheimzinnig gedoe.’
‘Niet doen, stel dat je zelf ontbrandt.’
‘Haha, grappig.’ De beschermfolie rond de pijl knispert. ‘Heb je extra poeder gesnoven misschien?’
‘Nee hoor, maar ik hoor veel.’
‘Wat hoor je? Waarom is mijn doos nog niet open geweest? Is er geen vuurwerk dit jaar?’
‘Wel euh, nee.’
‘Wat? Waarom? Is er niets te vieren dan?’ 
‘Nee …’
‘Er is toch altijd iets te vieren?’
’Niet dit jaar. Bovendien mag het niet.’
‘Wie heeft dat beslist?’
‘De staat.’
De lange pijl zwijgt, zijn lont krult en trekt. ‘Ik krijg het echt warm. Wat moet ik nu doen? Wachten? Ik keek er zo naar uit om mijn lont te voelen branden en van de grond te gaan.’
‘Je moet het mij niet vertellen. Al mijn lonten staan roodgloeiend. Maar we zullen een jaartje ons kruit zelf moeten warm houden.’