#329 - Allegro con brio.

Wijs verhaal, Swa. De ethologe mankeert een 'n'-etje.

Hoi SwA, welkom op het forum.
Het idee van de ontmoeting in de trein is goed gevonden. In die zin graag gelezen. De mooie titel die je hebt verzonnen, hoort eigenlijk in de titelregel waar je nu het nummer en de titel van de opdracht hebt geschreven.
Dus: #329 Allegro con brio.

Je schrijft je verhaal in het begin in de verleden, maar tegen het einde ga je ineens over naar de tegenwoordige tijd. 

De hp is voortdurend bezig met zichzelf vragen te stellen en tot de orde te roepen. Op een gegeven moment leest dat niet fijn meer, voor mij althans. Bijvoorbeeld het stukje:
(gevleugeld, gevleugeld, verdorie je had iets kunnen doen met ornitholoog en ‘gevleugelde uitspraak’… te laat, of nee, gelukkig, dat ware flauw geweest, je moet niet zo veel moeite willen doen om spits uit de hoek te komen, dat is artificieel en bovendien…)
De gevleugelde uitspraak in combinatie met ornitholoog vind ik goed gevonden, maar al die twijfelingen in de zin halen me uit de flow.

Zo maakte hij zich er meestal vanaf.  --- van af. (zich ervan afmaken)

De gedachte van een hp hoeft niet tussen aanhalingstekens, tenzij hij/zij ze hardop uitspreekt.

De bleke winterzon priemde door de ramen van de coupé en accentueerde hoe lang geleden die ramen gelapt waren evenals de schoonheid van de tijdens autoreizen door lintbebouwing verstopte Vlaamse velden die dampten in de ochtendlijke koude. --- deze zin is erg lang en leest daardoor niet makkelijk en ik heb geen flauw idee wat je met het tweede gedeelte van de zin probeert te zeggen. 

deze zevenentwintigste of drieënveertigste afspraak ---- misschien kun je ook gewoon schrijven: deze zoveelste afspraak?

Wat hem niet belette de trein te nemen richting verlangen. --- mooi gevonden.

Ik ken niets van vogels  ---- moet het niet zijn: ik weet niets van vogels?

Swa, Nederlanders hebben het helaas vaak moeilijk met uitspraken die in Vlaanderen wel door de beugel kunnen. Ik dank dat Fief gelijk heeft dat het over een ornithologe ( een vogelaarster...) gaat, alhoewel zij natuurlijk evengoed een ethnologe kan zijn, maar die 'kennen' (weten) meestal niets van vogels.
Fief, ik vermoed dat met het tweede deel van de lange zin bedoeld wordt dat als je met de auto reist je de velden niet kan zien omwille van de beruchte lintbebouwing in Vlaanderen. Vanuit de trein zie je die wel. De zin is weliswaar te lang.

@Gi, etholoog kan ook. Ethologie houdt zich bezig met onderzoek van gedrag bij dieren. Uit het verhaal kan ik niet halen of SwA nu een etholoog of etnoloog bedoelt. N of h, een wereld van verschil. 
De hp leest een artikel over een ornitholoog. Of hij/zij dat zelf ook is, haal ik er niet uit.

Oeps, ik heb te snel gereageerd, Fief. Hopelijk schept SwA klaarheid.

Dankjewel Gi. Het is wel degelijk een ethologe. Ethologie is zoals ornithologie een discipline binnen de biologie. Ethologie bestudeert het gedrag van dieren (vandaar misschien de interesse van de vrouw in het boek over het gedrag van vogels en de man die dat leest?). De bekendste Nederlandse etholoog is bij mijn weten Frans de Waal. Hij bestudeert specifiek primaten. Je kunt hem dus ook primatoloog noemen.

Het hoofdpersonage kan zelf geen ornitholoog zijn, hij kent (of weet) immers niets van vogels. In de trein kan de lezer nog denken dat de vrouw misschien ook ornithologe is. Later, tijdens de wandeling, blijkt van niet. Ze is ethologe (zonder n, een etnologe zou veel minder passen in het verhaal).
Overigens, kennen versus weten?  "Ik ken niets van vogels", klinkt dat fout in Nederland? Voor zover ik kan terugvinden is het een correct gebruik binnen het algemeen Nederlands.

Dankjewel Fief voor de uitgebreide feedback.

Dank je voor de uitleg SwA, zo klaar als een klontje, nu.

Hoi SwA, je hebt de gedachtewereld van de HP uitvoerig beschreven, soms wat té uitvoerig, maar dat stoort mij niet bovenmatig; je verhaal kwam goed bij mij over. De ontmoeting in de trein, gevolgd door een wandeling in de stoppelvelden vind ik een origineel gegeven, dat je mooi uitwerkt. Het tweede 'Sorry' op het eind maakt je verhaal rond, het deed mij glimlachen.    

Welkom SwA, en dank voor je originele verhaal. Mooi hoe je je hoofdpersoon karakter en verleden geeft door zijn overpeinzingen en hobby, in mooie zinnen. Ik ben een fan van lange zinnen, als ze niet afleiden, en in jouw stijl vind ik ze prima passen. Deze zinnen bijvoorbeeld: ze leek het vermakelijk te vinden hoeveel moeite het hem kostte zich los te rukken uit het verhaal en deel te worden van het hier en nu waarin hem zo onverwacht een vraag werd gesteld. Hij voelde een hem doorgaans onbekende schuchterheid vanuit de tippen van zijn in stapschoenen gehulde tenen langs zijn maag naar zijn witte wangen trekken.' Ik zou 'witte' bij wangen weg laten, omdat het niets toevoegt, ook niet later in het verhaal. Of was het je bedoeling om hiermee te laten zien dat je hoofdpersoon niet veel buiten komt?

De spanning in het verhaal zit vooral in de belevingswereld van je hoofdpersoon, en hierdoor is het ook niet vervelend of ongeloofwaardig dat we als lezer niets weten van de beweegredenen van de mooie ethologe. Ik heb je verhaal graag gelezen.

Dankjewel Ton en Lizette voor de feedback. Rekening houdend met enkele van de bovenstaande commentaren heb ik hier en daar de tekst wat aangepast.