Dat ging snel, Evelien, seems that all you want for Xmas is him? Tof verhaaltje.

Hoi Evelien, mooi verhaal. Een interessante ontmoeting kunnen worden, met een misschien nog wel interessanter vervolg. Graag gelezen.
Ik mis alleen waarom ze zich nou zo tot de man aangetrokken voelde. De ontmoeting beslaat maar een klein gedeelte van je verhaal.
Als je verhaal met de tweede alinea zou beginnen, zou dat naar mijn gevoel een sterker begin van het verhaal zijn. De intro van de eerste alinea voegt niet veel toe. De winterse sfeer komt verderop aan het bod in het verhaal. 

Hoi Evelien, wat een lekker romantisch kerstverhaal, met leuke ingrediënten, zoals haar hand door zijn haar en de sneeuwbol. Het leest vlot weg en dat is een verdienste.
Eens met Fief dat je iets meer had kunnen uitweiden over wat de man ik kwestie zo aantrekkelijk maakte. Wellicht had je, om daarvoor ruimte te maken, wat minder aandacht kunnen besteden aan de gerechten.
Ik haperde even bij de passage over het boodschappen doen in de avonduren. Dan is het rustiger in de winkel en kun je inderdaad meer vakkenvullers dan klanten aantreffen. Je verbindt echter dit moment (= de rustige avonduren) aan de periode; vier dagen voor kerst. Die verbinding komt bij mij niet logisch over.

Een sfeervol en lief verhaal Evelien, waarin je me als lezer nieuwsgierig maakt naar meer. Want het is hierboven al gezegd; de ontmoeting waar het om draait, omschreef je maar kort. Ik vind die ontmoeting dan weer wel mooi beeldend beschreven; dat beeld van die sneeuwbol, met de gedempte muziek erom heen. Ik zie het voor me. Ook je insteek tijdens de ontmoeting vind ik goed gevonden; hoe hij iets zegt over het eten, en wij als lezer al weten dat de hoofdpersoon een echte kok is. Mooi in de lijn van het verhaal. Maar inderdaad, wat is er zo aantrekkelijk is aan die man, dat ontgaat me. Die hand door het haar ging me dan ook iets te snel;-) Maar ik ben benieuwd wat er gebeurt als je die onverwachte aantrekkingskracht wat verder uitwerkt. Graag gelezen! 

Hoi Evelien, je herschrijf heeft nu een heel ander karakter gekregen. De nieuwe verhaallijn past nog steeds binnen de opdracht (ach, als dit niet het geval zou zijn, was er wat mij betreft geen man overboord ...) en het is nog wat spannender geworden. Je hebt nu de ontmoeting en aantrekkingskracht verder uitgewerkt, wat mij betreft geslaagd!
Eerlijk gezegd vind ik aan het eind de mopperende oude vrouw afbreuk doen aan de sfeer die je net daarvoor hebt opgebouwd. Ik zou het persoonlijk mooier vinden om achter te blijven met het gevoel dat Laura heeft bij het nastaren van de man.

Hoi Evelien, ik ben het eens met Ton. De laatste zin voegt niets toe. En ik vraag me af of een wildvreemde man  haar zomaar "mop" zou noemen. 
Verder zit er al meer magie in het verhaal, dus in die zin graag gelezen. Voor mijn gevoel voegen de eerste twee alinea's echter niets toe aan het verhaal. Die ruimte had je kunnen gebruiken om nog meer over de ontmoeting te vertellen.

Ik vind het een mooi kerststukje. Niet te dik erop of eronder, maar zoals het zou kunnen gaan, in een verhaal. Of film. De hoofdpersoon krijgt diepte door de Panda en door eigenwijze gedachten over mede-consumenten. De Adonis blijft daarentegen wat twee-dimensionaal. Hij is jong, knap, krachtig. Ja dat zegt niks want dat ben ik ook...in het diepst van mijn gedachten. Maar okee, deze lezer ziet het gebeuren, hij leunt vol verwachting achterover en opent een fles bier. Aan het eind is hij tevreden.

Twee dingetjes: het is stampij, plus dat de mop van Fief mij ook niet kan bevallen. Als het nou nog schat was geweest of lieverd, dan was het vrijpostig genoeg. Volgens mijn normen dan, maar die zijn natuurlijk cultureel bepaald. Ik weet nog dat ik als jong broekje voor het eerst in Engeland was en in Dover moest ik iets (waarschijnlijk bier) kopen en de knappe, al wat oudere, verkoopster sprak me aan met 'can I help you love?' Ik kon toen alleen nog maar stuntelen, stotteren en weglopen. Met, inderdaad, de staart tussen de benen.