Hoi Katja, mooie beschrijving van deze excentrieke dame. Lijkt me heerlijk als je zo stoer bent om alle regels aan je laars te lappen en lekker jezelf kunt zijn.
Het zinnetje met de suikerspin lijkt er een beetje dwangmatig aan te hangen omdat de opdracht over een suikerspin moet gaan, maar als je er zo "ongewoon" uitziet mag een suikerspin niet ontbreken.

Hoi Katja,

Wat een leuke beschrijving van deze bijzondere dame. Zij is inderdaad wel de definitie van excentriek! Je zet haar onschuld mooi neer door haar kledingstijl goed te beschrijven.
Je laat zien dat die kleding bepaalde associaties oproept. Je laat de verteller haar beweegredenen afwegen Dat is jammer, want daarmee doe je de laatste zin teniet.

Deze vrouw heeft er geen problemen mee dat haar excentrieke zelf wordt gefotografeerd.  Daarmee laat ze zien dat deze vrouw maling heeft aan wat normaal is, of hoe ze zich zou moeten gedragen en lekker in haar eigen vel (en ongewone kleren) zit.  Dat bewijst haar onschuld. De mijmeringen van de verteller zijn daardoor inhoudelijk niet meer zo sterk. Het bevestigt haar vermoeden, maar dat is alleen omdat de vrouw geen problemen heeft met de foto. Net zoals je zo mooi haar kledingstijl omschrijft, zo zou je haar onschuldige gedrag kunnen omschrijven.  Biedt ze misschien snoepjes aan? Praat ze met een hoog stemmetje?  Dan ziet de lezer dat de vrouw in haar kleding èn in haar doen en laten onschuldig is. Dat werkt krachtiger dan iets vermoeden.

Als je de bewondering van de verteller wil laten doorklinken, kun je na een schets van het gedrag van de vrouw afsluiten met een zin die beschrijft hoe de verteller daarop terugkijkt, of zich daarover voelt. Bijvoorbeeld: Ze huppelt weg nadat de foto is genomen. Ik voel me week worden bij haar aanstekelijke vrolijkheid. Daarop volgt een steek van jaloezie. Kon ik maar zo zorgeloos zijn….
 

Je hebt een cadeautje van een personage gevonden met deze vrouw. Ben niet bang alles uit te pakken 😊

Groet,

Nadine

Misschien kun je gewoon zeggen: ze lijkt wel een suikerspin.

Leuk beschreven. Ik zie de dame voor me.

Ha Katja, mooie beschrijving, ik zie haar zo voor mij.
Je gedachten over haar laten gaan, vind ik persoonlijk een beetje jammer; aan de hand van jouw beschrijving wil ik liever zelf filosoferen dan dit te laten invullen door de schrijver.

Bij tijd en wijle, zonder -n.

Graag gelezen Katja, al van bij de eerste regels had ik een (voor mij) bekend persoon in gedachten en dat beeld werd alleen versterkt.

Katja, jouw kritiek op de kritiek van de coach is terecht, maar ik vrees dat je op een tweede antwoord nog lang mag wachten. Tot nu toe heb ik niet één coach een tweede maal zien reageren. Maar goed een antwoord van tweehonderdzevenenzestig woorden op een stukje van driehonderd is ook niet mis.