Voor de meesten onder ons is het niet makkelijk leven in het land van afgezaagde stoelpoten. Zonder goede, niet afgesleten kniegewrichten blijf je maar beter recht staan bij alles wat je doet. Voor dwergen en kindjes daarentegen, is het een paradijs, want maar weinig boze, veel te grote volwassenen brengen hier dwang of angst of zelfs kommer. Niet dus. Het zijn enkel de volwassenen met flexibele gewrichten, zonder aambeien noch te grote teelballen,- want dat kan op stoelen met afgezaagde poten behoorlijk tegenvallen,- die zich hier in stokopoland nog kunnen handhaven. Dit zijn dan ook de vrolijke niet-stokopolanders die best te pruimen vallen, en zelfs dikwijls van pas komen voor de  zwaardere werkjes, of hogere gereedschaps-schabben... und so weiter und sofort. En je hebt het waarschijnlijk al geraden, stokopoland, da's een alias voor  'het land van afgezaagde stoelpoten' die duidelijk beter op de tong ligt, althans voor mij. Kortweg 'Stoel Korte Poten land'.
Het grootste probleem in stokopoland nu,-je gaat het niet geloven, dat is het op juiste lengte afzagen van die vier poten van elke stoel. Want ja, dat heb je nu éénmaal met vier poten. Kijk maar na : met één poot heb je dat niet,.. met twee poten heb je dat niet,... en nee, met drie ook niet. Maar omdat stokopoland heel snel moest opgebouwd worden ( dat is dan weer een gans verhaal voor een volgende keer ), moest alles gauw gebeuren met vierpotige stoelen uit het land van stoelen met niet afgezaagde poten. Trouwens, al die poten die ze in hun inderhaast opgebouwde stoelpoten-afzagerij hadden verzameld, hebben ze met één kant in water met speciaal vruchtbaar voedsel voor stoelpoten geplaatst, zodat ze konden wortel schieten. Daarmee hebben ze dan een 10 meter brede strook stoelpoten-bomen geplant omheen stokopoland. Ziezo, we hebben de 300 woordjes bereikt... Jammer, want er valt nog zoveel te vertellen over dit wonderbaarlijke land.