Twee oude vrienden zitten op een bankje.
Traag kauwen ze op hun pruimtabak en kijken uit over de zee.

‘Ik ken een mop over twee afgezaagde stoelpoten,’ zegt de ene.
‘Die gebruiken ze zeker als stokken om de hond mee te slaan,’ zegt de ander.
Ze zwijgen; verhalen over afgezaagde stoelpoten en stokken om de hond mee te slaan kennen ze maar al te goed.

‘Wil je nou die mop nog horen?’ herneemt de ene na een poosje.
‘Brandt maar los.’
‘Er liggen twee stoelpoten in het magazijn van een groot kantoor.
Vraagt de ene poot: Wat is er met jou gebeurd? Antwoordt de andere:
Ik ben afgezaagd.’