#321 De regels van het woud

Hoi Virtuoso, dit is wel een bijzondere droom die je beschrijft. Je hebt opdracht 320 en 321 weten te combineren. Ik vond het wel vermakelijk, zo'n kabouterambtenaartje met zijn eigen regeltjes. Origineel om de eau de Cologne als de veroorzaker van de stank te kiezen. Graag gelezen.
Ik vond een paar dingen in je verhaal:

Denkbeeldige dauwdruppels dwarrelen over mijn voorhoofd.  ---- hoe kunnen de dauwdruppels denkbeeldig zijn als ze toch over je voorhoofd druipen en de bladeren bevochtigen?

met huid en haren ---- de uitdrukking is "met huid en haar" 

eau de cologne  --- volgens mij hoort Cologne met een hoofdletter omdat Frans voor Keulen is.

een klein heideveld, die ik   ---- hier hoeft geen komma.
wel eens konijnen tegen, die het   ---- hier ook niet
haalt er een boek bij, dat veel te groot  ---- hier ook niet

dat dit bos beter me past.  --- "bij" ontbreekt voor me

verder gaan. ---- verdergaan.

Wanneer ik iets door de knieën zak, weet ik dat die daar niet voor gemaakt zijn.   ---- waar zijn je knieën niet voor gemaakt?

Virtuoso, knap gevonden.
Zeurtjes: op de 9e regel : beter BIJ me past en het is:  het heideveld, DAT - het wezentje, DAT en het overhemd, DAT

Leuk verhaal,Virtuoso!
Hoe durft zo'n ambtenaartje te wijzen op een verbodsbord dat je niet behoort te kennen. Heel kafkaiaans.

Paar puntjes:

• Ik stoorde mij aan de die/dat-fouten. Gi wijst er ook op.
• een strakke overhemd die = een strak overhemd dat.
• Denkbeeldige dauwdruppels ... denkbeeldige wolven ... Ik zou denkbeeldige uit de tekst schrappen.
• dauwdruppels dwarrelen over mijn voorhoofd; ze dwarrelen niet, maar parelen.
• Langzaam lijkt het heideveld, het mannetje en de vreemde regeltjes te vervagen; Langzaam lijken ... etc., of: Langzaam lijkt het heideveld met het mannetje en de vreemde regeltjes te vervagen.
• Kijk nog eens goed naar je interpucties; je zet vaak punten neer waar eigenlijk (naar mijn gevoel) komma's horen.

Wanneer ik iets door de knieën zak, weet ik dat die daar niet voor gemaakt zijn. In tegenstelling tot Fief is mij deze zin wel duidelijk; ik kan ze in mijn gedachten horen kraken.

Wanneer ik iets door de knieën zak, weet ik dat die daar niet voor gemaakt zijn. In tegenstelling tot Fief is mij deze zin wel duidelijk; ik kan ze in mijn gedachten horen kraken.

De zin is wel duidelijk, alleen snap ik niet wat het probleem van de boswachter is. Knieën zijn toch juist gemaakt om te buigen, dus als je op je hurken moet zul je ze moeten buigen.

Klopt, Fief, wellicht is het beter te schrijven: Wanneer ik iets door de knieën zak, weet ik dat die daar niet op gemaakt (of gebouwd) zijn.
En let wel: het gaat om de knieën van hem, niet om knieën in het algemeen.
Afijn, het is aan de schrijver.

Misschien dan beter: dat zijn knieën daar niet op gemaakt zijn. Wel vreemd voor een boswachter. Is hij op leeftijd dat hij niet door de knieën kan?

Hoi Virtuoso, wat een leuk verhaal. De insteek van de verschillende wetten vind ik origineel! En inderdaad, Kafka zou zich voor zo'n verhaal niet hoeven schamen ... 😋

 

Dank voor alle feedback. Ben trouwens dol op het werk van Kafka, dus die vergelijking is eigenlijke een te grote eer.

Dank ook voor alle aanmerkingen op de vele stijlfouten in de tekst. Ik merk dat ik toch een beetje te vluchtig heb doorgelezen. Heb het nogmaals bekeken en de tekst er zo veel mogelijk op proberen aan te passen. Hoop dat ik nu alles heb meegenomen.

De tweede 'denkbeeldig' (bij wolf) heb ik trouwens wel laten staan, omdat dit niet over een echte wolf gaat, maar een overdrijving van gevaar van de chef. Bij de knieen doelde ik vooral op de staat van de knieen; de boswachter heeft last van knieklachten en het idee dat zijn knieen niet goed functioneren (vergelijk het met knieen die op slot staan, dat schijnt ook heel pijnlijk te zijn).

Virtuoso, voor mij hoeft het niet maar je hebt mijn zeurtjes niet aangepast.

^{Dag Virtuoso}

^{De medelezers hebben een aantal terechte bemerkingen gemaakt. Ik vind dat je je verhaald mooi hebt opgebouwd. Je had nog wat meer kunnen spelen met de stank van de kabouter denk ik. Dat zou mooi gepast hebben, je hebt je namelijk geboden of gehurkt om hem beter te aanhoren, wat al geen sinecure was, die je je wellicht beklaagde van zodra je hem sterker rook.}

^{De wending vind ik ook goed te smaken.}

^{Fijne invulling van de opdracht}

Johanna