#315 Kinderdirecteur
“Mam, kijk eens. Mag ik meedoen? Alsjeblieeeeft.”
Lotte duwt een brief een brief in haar moeders handen. Moeder legt haar telefoon en de brief naast zich op de bank, en kijkt in de wijd opengesperde ogen van haar dochter die zich op luttele centimeters van haar gezicht bevinden.
“Hallo meisje. Hoe was jouw schooldag?”
“Ze zoeken een kinderdirecteur voor de school en alleen kinderen uit groep zeven mogen meedoen en ik zit in groep zeven dus ik wil graag meedoen want we gaan het schoolplein groener maken en er is een loting en daar wil ik aan meedoen. Alsjeblieft mama, mag het? We mogen dan op les en dan gaan ze ons leren vloggen zodat we filmpjes kunnen maken en die gaan ze op een website zetten en dan kan iedereen zien dat ons schoolplein groener wordt en die brief moet je goed lezen van de meester en…”
“Hartstikke leuk lieverd, maar ik ga dit eerst met je vader bespreken.”
“Kun je papa niet even bellen dan? Anders moet ik nog zo ontzettend lang wachten, en morgen wil meester weten wie er meedoen. Kijk hier is je telefoon. Ik zal papa zijn nummer wel even opzoeken.”
“Lotte, ik snap dat je graag mee wilt doen, maar je zal toch moeten wachten. Vanavond hebben we het erover.” Moeder pakt de telefoon uit Lotte haar handen. “Tante Suze wil weten wat je voor je verjaardag wil hebben.” Wat kan Lotte dat nou schelen, haar verjaardag is pas over twee weken en de loting is morgen. Ze wou dat het al avond was.
Na het avondeten gaat Lotte achter de bank met haar Barbies spelen. Ondertussen houdt ze haar ouders scherp in de gaten, beducht op ieder signaal dat wijst op een gesprek over de loting. De brief ligt nog op de bank, dat belooft weinig goeds. Dan hoort ze haar moeder.
“Lotte wil graag meedoen aan een loting om kinderdirecteur te worden. Ze heeft een brief meegekregen van school.” Lotte rent op haar vader af.
“Alsjeblieft pap, mag het? Het is heel erg belangrijk voor de natuur en ook heel erg goed voor de kinderen want die kunnen dan veel beter spelen op het schoolplein als er meer bomen en planten zijn en zo.”
Vader wrijft over zijn voorhoofd alsof het hem allemaal teveel wordt.
“Super meisje en jij bent nu directeur?”
“Nee pap, we moeten nog loten. Dat is morgen. Mag ik meedoen?”
“Ja hoor, waarom niet. Toch lieverd? Lotte kan toch wel meedoen?”
“Nou ja, ik wilde het er eerst nog over hebben met je, maar als jij het goed vindt.”
“Joehoe, ik mag meedoen!” Lotte geeft haar ouders een grote knuffel. “Dankjewel.”
De volgende dag komt Lotte met een triomfantelijke glimlach thuis. Haar vrolijkheid werkt aanstekelijk en moeder moet onbewust ook glimlachen.
“Weet je wie er bij ons op school kinderdirecteur is geworden?” Moeder schudt haar hoofd. Lotte haalt een papiertje tevoorschijn met de letters ‘JA’.
“Ik! Ik heb het winnende lootje getrokken.”
“Wat goed meisje. Ik ben heel erg blij voor je.”
“Morgen moet ik na schooltijd gelijk naar de Zwaakse Weel voor de les over vloggen.”
“Wat! Hoe moet je daar komen dan? Wij moeten werken.”
“Dat stond allemaal in die brief mam.”
“O jee toch, ik ga meteen opa en oma appen, die moeten je dan maar brengen. Waarom moet alles op die school toch altijd op het laatste moment, verdorie.”
…
“Gelukkig opa en oma kunnen je brengen.”
Opgelucht gaat Lotte op de bank zitten, naast de onaangeroerde brief van school.
Hoi Jurrit, het kinderlijke…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Jurrit, het kinderlijke enthousiasme spat er van af. Dat is meteen het lastige. De zinnen worden er namelijk erg lang van. Je hebt het gestuiter van het meisje goed weergegeven, maar daarmee is het ook een stuiterige tekst geworden.
Ze zoeken een kinderdirecteur voor de school en alleen kinderen uit groep zeven mogen meedoen en ik zit in groep zeven dus ik wil graag meedoen want we gaan het schoolplein groener maken en er is een loting en daar wil ik aan meedoen. ---- deze zin bijvoorbeeld. Die bestaat uit drie zinnen die je met elkaar verbonden hebt met het woordje "en".
De zin die erna komt idem.
moeder moet onbewust ook glimlachten. ---- glimlachen
Dag Jurrit Ik kan me het…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
Dag Jurrit
Ik kan me het tafereel zo voorstellen, dus wat dat betreft vind ik je tekst meer dan leesbaar maar het is niet echt een Kronkel. Iets te intens en te druk, zeker met elkaar opvolgende dialogen, zonder expressies.
Ik zie niet wie de waarnemer is (wat typisch is voor een Kronkel).
Fief heeft al enkele terechte bemerkingen aangehaald, bij mij viel het overmatig gebruik van het woord 'meedoen' op, en te veel herhaald woordgebruik vind ik persoonlijk wat slordig.
Johanna
Hoi Fief, Dankjewel. Ik had…
Lid sinds
6 jaar 9 maandenRol
Hoi Fief,
Dankjewel. Ik had mezelf tot doel gesteld om in deze oefening de focus te leggen op het enthousiasme van Lotte. Misschien ben ik een beetje doorgeschoten. Glimlachten is aangepast.
Hoi Johanna, Bedankt voor…
Lid sinds
6 jaar 9 maandenRol
Hoi Johanna,
Bedankt voor je reactie. Er is inderdaad geen waarnemer in het verhaal, of het moet de lezer zijn. Ik heb naar aanleiding van deze opdracht een boek van Simon Carmiggelt gereserveerd bij de bieb. De volgende keer kom ik dus beter beslagen ten ijs :)
Hoi Jurrit, ik sluit me aan…
Lid sinds
5 jaar 1 maandRol
Hoi Jurrit, ik sluit me aan grotendeels bij Fief's commentaar. Het kinderlijke enthousiasme van Lotte is goed verwoordt en lees ik met een glimlach. De lange zinnen storen mij niet (ik mag zelf ook graag lange zinnen schrijven en lezen wanneer de zinsbouw en het ritme goed zijn). Iets meer afwisseling zou het verhaal wel ten goede komen. De droge slotzin 'Opgelucht gaat Lotte op de bank zitten, naast de onaangeroerde brief van school.' zou zomaar de laatste zin van een Kronkel kunnen zijn. Graag gelezen.
Hoi Novus, Bedankt voor je…
Lid sinds
6 jaar 9 maandenRol
Hoi Novus,
Bedankt voor je positieve reactie.