# 314 Kwispel

Als ik de kamer binnen loop springt ze tegen me op. Haar staart is als een propeller.
‘Ha mooie meid, heb je lekker geslapen? Heb je nog van me gedroomd?’
Ik kroel door haar vacht, iets waar we allebei van genieten.
‘Kom meissie, we gaan een plasje doen.’
Ze neemt een spurt naar de hal en gaat op de mat zitten, waar ze me verwachtingsvol aankijkt.
Ik pak haar riem, klik die vast aan haar halsband en haal de deur van het nachtslot.
Buiten steekt ze haar neus omhoog in de zomerlucht en begroet de buurvrouw met een vrolijke blaf.
‘Goedemorgen buurvrouw, wat een lekker weertje hè?’
‘Zeker, buurman, daar kan ik toch zo van genieten. Ik fiets zometeen naar het strand. Zo Kwispel, ga jij fijn wandelen met het baasje?’
Kwispel duwt haar neus onder de hand van de buurvrouw, ze wil geaaid worden.
Ik neem haar mee naar de bosschages aan de overkant, waar ze na even snuffelen door haar hurken gaat.
Ik kijk naar haar verrichtingen en pak ondertussen het lichtgroene plastic zakje uit mijn zak.
Nadat ze weer rechtop staat en met haar achterpoten een paar graafbewegingen maakt, prijs ik haar productie.
‘Goed zo meissie, je heb weer flink je best gedaan. Kom, baasje ruimt je poepje op en dan kan je lekker uitrennen in het park.’

Als ik de kamer binnen loop komt ze uit haar mand en blijft voor me staan. Hè getver, die natte neus tegen mijn hand.
‘Foei Kwispel, àf. Vies beest.’
Ik loop naar de koelkast en drink een paar slokken melk uit het pak.
De hond springt tegen de deur van de hal en jankt zachtjes.
Ik zucht. ‘Verdomme, moet je al meteen zeiken? Nou vooruit, we gaan.’
In de hal ruk ik de riem van de haak en wil die aan haar halsband doen.
‘Sta toch stil, kuthond, anders krijg ik je riem niet vast.’
Buiten knijp ik mijn ogen dicht tegen het felle licht.
‘Ha, goedemorgen buurman, lekker zonnetje hè? Ik heb de boodschappen al in huis en fiets zometeen naar het strand. Het is er echt weer voor.’
Ook dat nog, zij van hiernaast met haar gekwetter.
‘Mogge buurvrouw.’
Als Kwispel naar de buurvrouw toe wil, geef ik een ruk aan haar riem.
‘Hier komen! Plasje doen.’
Ik trek haar mee naar de bosschages aan de overkant.
Nee zeg, gaat dat kreng daar uitvoerig zitten kakken, iedereen kan het zien. Sta ik effe voor lul!
En ja hoor, heb ik nog één zo’n poepzakje, zit er verdomme een scheur in dat kloteding!
Ik kijk om me heen en schuif met mijn voet wat takjes en bladeren over de hondendrol.
‘Kom hier, vuile scheithond!’ Ik ruk aan haar riem voor een snel rondje om het pleintje.