Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#313 Océan infini

 

‘Schiet je op Jasmijn? We komen nog te laat.’
Als antwoord klap ik de deur van de badkamer dicht. Ze wachten maar even. Ik ben er nog niet aan toe om door wind en regen naar restaurant ‘Bergfreude’ te wandelen. Somber staar ik in de spiegel; ik wil zomersproeten tellen, maar die zijn in geen velden of wegen te bekennen. Ik pak de eau de toilette en spray er wat van op mijn hals. ‘Océan infini’ staat er op het etiket van het ranke, hemelsblauwe flesje. Ik grimas. Exotischer dan dit parfumflesje zal het deze vakantie niet worden.
‘Kom je nog, mam?’ Mijn zoon staat springend in de deuropening, nog helemaal hyper van zijn klimavontuur van deze middag. Het woord ‘regen’ lijkt niet voor te komen in zijn vocabulaire. Ondanks mijzelf glimlach ik en kroel mijn sportieve stuiterbal door zijn blonde haar.
‘Let’s go schatje. Heb je honger?’
Lars knikt bevestigend en loopt voor me uit naar de hal waar mijn man al met de paraplu in de aanslag staat.
‘Hou je echt je korte broek aan?’ vraag ik hem, terwijl ik mijn regenjas tot onder mijn kin dichtrits.
‘Tuurlijk’ grinnikt hij, ‘die gaat pas weer uit als het kwik onder de 10C daalt.’
Ik zucht en beloof mezelf dat we volgend jaar weer gewoon richting Zuid-Frankrijk afreizen. Waar ik en mijn zomersproeten kunnen wegdromen aan de rand van la Méditerannée infinie.

Het is druk in het restaurant. En vochtig. Overal zie ik gezinnen identiek gekleed in fleece, bergschoenen en geruite bloesjes. De geur van schnitzel en frites verraad de inhoud van de menukaart. Net als ik dreig weg te drijven op Franse culinaire dromen, schalt er een zware stem door de bedompte ruimte. De ober komt al zingend op ons af. Soepel danst hij om de tafels terwijl hij twee glazen cola en een glas mineral wasser op zijn dienblad laat balanceren.
‘You’ve lost that loving feeling.’ Hij maakt een perfecte pirouette. Onwillekeurig dwaalt mijn blik af naar zijn gespierde kuiten.
‘Oehoe… that loving feeling.’ Nu wijst hij met zijn vrije hand naar mij en kijkt me indringend aan. Ik verschuif wat ongemakkelijk op mijn stoel en wacht gespannen op wat komen gaat.
‘From which movie?’ Hij glimlacht als een volleerde quizmaster  en knipoogt ondertussen naar mijn man die alles gemoedelijk gadeslaat.
Zonder erbij na te denken flap ik het antwoord eruit. ‘Top Gun?’
‘Yessssss!’ Hij draait nog een pirouette en zet de drankjes zonder één druppel te morsen op onze tafel.
‘You’re way too young to know that movie ladie.’ Hij staat nu zo dicht bij me dat ik de kleur van zijn ogen ontwaar: océan infini blauw.
Mijn hart maakt een sprongetje en  ineens is het restaurant leeg. Op mij en de ober na. Met één hand veegt hij de glazen van de tafel, trekt mij uit mijn stoel en kust me hongerig in mijn hals. Hij ruikt naar stromende bergmeren, gras en avontuur. Hitte trekt door mijn lijf en in één soepele beweging trek ik mijn wollen trui uit.

‘Jasmijn, kijk je uit voor mijn cola?’
Mijn man kijkt me ietwat bevreemd aan. Ik knipper verdwaasd met mijn ogen. Mijn trui ligt halverwege de tafel. De ober swingt een stukje verderop; alweer op weg naar het volgende tafeltje.
‘Sorry’, mompel ik, ‘ik had het ineens zo warm…’
Mijn zoon lacht vrolijk. ‘Voor het eerst deze vakantie mam!’

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Chantal, wat een heerlijk verhaal. Ik zag je wegzwijmelen en zwijmelde heerlijk mee. Met een brede glimlach gelezen.

Ienienie zeurtje: achter de laatste ...cola?' hoeft geen punt meer.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Het is zover ik kan merken nog niet aangepast, Edwin maar in Nederland ligt door de band niemand wakker van fouten tegen de Franse taal.  Gisteren nog op TV waar de presentator (die nochtans in Parijs woont!) leuk uit de hoek wou komen met iets in het Frans te zeggen maar totaal in de mist ging. Dommage!

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Gi, goed dat je me op de vingers tikt. Ik was in alle snelheid de laatste e vergeten mee te tikken. De Franse taal is prachtig, daar moet niet mee gesjoemeld worden. Ik praat een aardig woordje weg, maar mijn Franse schrift is helaas niet zonder fouten. Maar als ik iets publiceer, is het fijn als het klopt. Dus nogmaals dank!

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Heerlijk verhaal Chantal. Fijn beeldend geschreven weer, in geur en kleur met dat vochtige restaurant met die overdaad aan fleece en geruite bloesjes. En met humor, zoals 'Exotischer dan dit parfumflesje zal het deze vakantie niet worden.' Ik heb het met een dromerige glimlach gelezen;-) Leuk van dit verhaal; met voldoende fantasie is een zomerliefde altijd voorhanden! 

En ook ik heb een zeurtje; moet het niet zijn 'verraadt' ipv 'verraad' in 'De geur van schnitzel en frites verraad de inhoud van de menukaart.'

 

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Chantal, wat een heerlijk verhaal met vaart en een heerlijke, onverwachte plot. Ik heb genoten! Heerlijk hoe je de 'océan infini' een rol laat spelen, het maakt je leesgerecht nét wat kruidiger.
Klein zeurtje; 'De geur van ... verraadt ...'

Met vriendelijke groet,

Ton Badhemd

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Wat een goed getroffen sfeertekening. Ik ging helemaal mee in die bedompte vakantie, die eigenlijk al mislukt is. Daardoor snap ik de hunkering van de hoofdpersoon helemaal en komt de dagdroom overtuigend over.

Eén zeurdingetje: het is toch Chantal en niet Edwin? ;-) (En heeft iemand verraadal genoemd? ;-) ;-) )

Met veel plezier gelezen.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank Lizette, Ton en Hadeke voor jullie fijne commentaar! Altijd zo leuk als je verhaal gewaardeerd wordt.

@Hadeke, ik heet inderdaad  gewoon Chantal. Die gekke gebruikersnaam achtervolgt me nu al jaren :). Heb al diverse pogingen ondernomen om hem te laten veranderen, maar dat mocht niet baten. 

Nu ga ik even die verraderlijke 't weghalen ;)

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Chantal,

Ik heb genoten van je verhaal!
Prachtige sfeerbeelden en de aandacht die ruiken/geur krijgt in dit verhaal vind ik heel erg leuk: de geur van de parfum, van de schnitzels, van die bedompte fleecekleding (ik hoop dat iedereen de schoenen aan hield;-), van het gras....

(de lege plekken in het hoge gras, ik heb altijd gewild dat ik dat was, een lege plek voor iemand, om te blijven > is van Rutger Kopland, je bracht me deze versregels in herinnering met je verhaal, dankjewel).

hartelijke groet, Pindarots

Lid sinds

4 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Hoi Chantal, in één woord prachtig. Zoals bij de beste verhalen ontgaat het de lezer (mij) in eerste instantie hoe knap dit eigenlijk geschreven is. Alles klopt met een mooi ritme/afwisseling tussen korte en lange zinnen. Top.

 

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Pindarots en Novus, dank voor jullie complimenten. Ik krijg er rode konen van :).

Pindarots, ja dat gedicht hè; prachtig! Ik ben een enorm fan van de gedichten van Kopland.