# 312 De Engel aan het bed

De Engel aan het Bed

Haar hoofd leek te barsten. De geluiden op de gang van het ziekenhuis sloegen als een hamer op haar hoofd. Het licht van de lamp spieste zich door haar ogen in haar gekwelde hoofd. De zuster had de lamp uitgedaan. Haar ouders waren naar huis gegaan die middag en nu lag ze hier. Maar er was iemand...om het uur daar die vrouw bij haar bed, in het schemerdonker zag ze nog net haar witte silhouet, bleek gezicht, omringd door zwarte krullen Alsof ze over haar waakte, soms met een lief gebaar, kneepje in haar handen, het rechttrekken van het witte laken.

Haar aanwezigheid voorkwam dat ze wegzakte in die enorme hoofdpijn. De verschijning deed ook wel eens iets met haar handen, dan raakte ze haar voorhoofd haan en toen haar schouders...

Ze had iets heel bekends, maar Thirsa kon het niet thuis brengen. Ze was hier terechtgekomen na een keelontsteking, die was overgegaan in een nierontsteking. En die nacht was ze in een hel.

Thirsa dacht dat het een engel kon zijn. Zo mooi, zo lief en zacht stralend. Ondanks alle pijn, kwam er aan de lange nacht een eind.  De pijn werd minder en toen haar moeder op bezoek kwam vertelde ze dat ze die nacht een bloeddruk van boven de 200 had gehad, wat heel hoog en gevaarlijk is voor een meisje van tien jaar.

‘Weet je dat ik zuster Margreeth zag op de gang?, zei mama tegen Thirza. ‘Zuster Margreeth?’

Zuster Margreeth was de kraamhulp die bij hun gezin was geweest toen haar jongste zusje werd geboren. Als papa na het eten dankte, frunnike zuster Margreeth heel snel even aan haar voorhoofd, schouders en nog iets. Later had papa uitgelegd dat zuster Margreeth Katholiek was en dat ze niet aan haar kleren zat te frutselen, maar een kruis sloeg.

Die engel van die nacht die haar verzorgde, haar witte laken recht trok en kruisjes voor haar sloeg had haar herkend als het vrolijke meisje uit een van haar kraamgezinnen en had haar daarom die nacht extra aandacht gegeven. Thirsa had haar eigen engel die nacht en dat zou ze nooit meer vergeten.