#311 Wat nog niet verloren is

Hoi Chantal, een mooi verhaal waarin de woorden als vanzelfsprekend voorkomen. Levendig beschreven. Graag gelezen.
Een paar opmerkingen:
In het spoor van verlaten treinrails. Is dat niet dubbelop? Of moet je het omdraaien? Hij loopt over de treinrails van een verlaten spoor.

De blikjes en flesjes die hij tussen het dorre gras vond, waren leeg, net als   --- achter "vond" hoeft geen komma. 

'Die kan nog best een tijdje mee' mompelt hij in zichzelf --- achter "mee" hoort nog een komma. Ik zou "in zichzelf" weglaten. 

Hoi Fief, dank voor je snelle reactie en je opmerkingen! 

Vwb je eerste opmerking: ik heb gebruik gemaakt van de uitdrukking 'in het spoor van'. Spoor betekent hier dus niet 'rails', maar meer zoals 'in de voetsporen van'. Dan is het in mijn ogen niet dubbelop.

De andere opmerkingen heb ik verwerkt. Nogmaals dank voor je scherpe blik!

Inderdaad een mooi verhaal Edwin!

Hoi edwinchantalen...

Spannend! Is Pjotr ergens naar op zoek? Wat heeft hij meegemaakt? 

1 puntje, tegen het einde van het verhaal schrijf je: Onder de bomen steken bosaarbeitjes hun helderrode kopjes uit tussen het groen.

De -d- vergeten bij bosaardbeitjes.

Verder met veel plezier gelezen.

Wat een mooi sfeervol verhaal!

Op één punt raakte ik er alleen een beetje uit: in gedachten had ik al een beeld gevormd van het verlaten landschap en dat je daar dus heel ver kon kijken. Het feit dat hij het bos dan pas ziet als hij op het trapje staat, zegt dat het erg ver weg is. Dat haalt me er dus al een beetje uit omdat de omgeving in mijn gedachten heel weids was. Dat is op zich nog wel recht te breien in gedachten, maar het feit dat de aardbeien wel zo duidelijk te zien zijn en hij vervolgens water hoort, geeft me het idee dat het allemaal dichterbij is dan gedacht. Misschien staat er een verlaten treinstel en/of stationnetje naast het spoor en heeft hij het trappetje nodig om daar overheen te kijken, dan is dat in elk geval al opgelost.

Verder echt mooi gedaan! Je bent heel goed in sfeer creëren.

@Katja, dank voor je compliment!

@Vincent, dank voor je leuke reactie! Pjotr heeft vast heel wat meegemaakt voordat ie op die rails terechtkwam. :)

@Annemieke, dank voor je fijne commentaar! Je geeft me iets om in overweging te nemen. In mijn gedachten zag Pjotr niets meer van de omgeving vanwege zijn vermoeidheid en mistroostigheid. Hij dacht dat alles verloren was en het landschap paste zich daarop aan. Op het moment dat hij weer oog krijgt voor iets anders dan zijn misère, ziet hij het bos én de aardbeitjes. Het was altijd al dichtbij misschien zag hij het nog niet... Maar goed, dat speelde zich allemaal af in mijn hoofd. Altijd fijn om te horen hoe het op de lezer overkomt. Hier kan ik een volgende keer rekening mee houden!

Hoi Chantal,

Erg mooi verhaal. Je hebt Pjotr ook heel goed neergezet. Hij komt om van de dorst en besluit toch om heel het trapje netjes te maken terwijl wat hij begeert op een steenworp afstand lig. Goed gedaan. 

Prachtig, sfeervol verhaal, Chantal. Zo mooi hoe in de setting de stemmig van de hoofdpersoon mee resoneert.  Goed gekozen titel ook. Poëtisch, passend bij de sfeer.