#310 Greet en Fifi

“Kom Fifi. Ja goed zo, brave hond. Even je riem omdoen. Het baasje moet naar de supermarkt om brood en dan kun jij gelijk een pipi doen. Het baasje trekt nog even haar jas aan. Hé, kijk eens, we hebben post.” Greet pakt een briefje uit de brievenbus.

‘Beste Greet

Gisteren was mijn krant alweer gejat. Willem van nummer 63 zag je gisteren met een krant lopen en je hebt helemaal geen krant. Het hele appartementencomplex spreekt schande van je. Als je nu direct mijn krant teruggeeft dan laat ik het hierbij, anders zal ik stappen moeten nemen.

Mies (nummer 59)’

“Verdorie Fifi, wat denkt dat rotmens wel niet. Een beetje lopen emmeren als d’r krant een keer weg is. Kom we gaan, laat haar maar in haar eigen sop gaarkoken. Denkt dat ze de koningin is zeker. We gaan lekker met de lift, het baasje is een beetje moe vandaag.”

Als de liftdeuren bijna dicht zijn hoort Greet voetstappen op de galerij.
“Ik weet dat jij dat bent Greet. Waar is…” De woorden sterven weg. Vandaag lijkt de lift langzamer te gaan. Als de deuren open gaan loopt Greet snel naar buiten. Als ze de hoek om is hoort ze de zoemer achter zich waarmee de deur wordt ontgrendeld. Ze glijdt het talud af waardoor Fifi bijna wordt gewurgd. Met grote passen loopt ze het park in. 
“Sorry, het baasje heeft haast. Mies is slecht ter been dus daar zijn we mooi vanaf.”

Bij de supermarkt bindt Greet Fifi aan een paaltje vast. 
“Zo liefie, het baasje is even om brood. Ik ben zo weer terug. Braaf zijn hè.” Bij het snoeprek blijft Greet even staan. Goh, ze hebben hier ook van die lekkere salmiaklollies. Ik was eigenlijk niet van plan om die mee te nemen. Nou ja ze hebben zoveel, één zakje zullen ze niet missen. Even het hoekie om dan stop ik het in mijn handtas. Eén van de zegeningen van ouderdom, niemand controleert je tas.

Buiten aangekomen is Fifi weg. Het paaltje staat er eenzaam en verlaten bij.
“Fifi, Fifi! Waar ben je?” Er is geen spoor van het hondje te bekennen. Greet kookt van woede. Nu is Mies echt te ver gegaan. Een hondje staat in geen verhouding tot een krant. Met grote passen keert ze terug naar huis. Bij de ingang van het park ziet ze Mies staan.
“Mies! Vuil secreet, waar is mijn hond?” Ze stormt op de vrouw af die haar met grote ogen aankijkt. Greet duwt haar schouder hard tegen Mies haar ribben. Met zijn tweeën rollen ze al duwend en trekkend over de grond. Hun grijze knotjes zitten onder het gras.
“Dames, stop!”
Greet kijkt op. Een jonge vrouw staat naast haar met Fifi.
“Uw hond, hij was losgekomen van het paaltje en weggelopen.”
Greet staat op en veegt het gras van zich af.
“Euh, bedankt.” Ze pakt Fifi aan en gaat er als een haas vandoor.