Het is maandag buiten

Haar benen voelden te zwaar aan na de workout van gisteren om uit bed te stappen. Een goed excuus was het om niet te gaan rennen vandaag en stiekem blij te zijn dat het buiten maandag was. De donkerblauwe gordijnen konden niet verhullen dat het buiten miezerde. Rond half twaalf moest het er dan toch maar van komen en sloeg ze het laken van zich af. Eerst maar douchen als eerste stap om de dag aan te gaan. Als ze dat eenmaal achter de rug had, keek ze met wat minder tegenzin aan tegen de komende lege dag.

Onder de koude stralen, die volgens de challenge die ze nu deed goed waren voor haar bloedsomloop en zou bijdragen aan het gewenste gewichtsverlies en een stalende huid, maakte ze een plan voor de komende dag. Eerst naar de supermarkt voor de kiwi’s en de appeltaart uit de aanbieding was. Of dat laatste toch maar niet en een gezondere variant zelf maken? Maar wat moest ze dan in de tijd die ze over had als ze niet ging shoppen. Weer een typisch maandagprobleem erbij. Rillend draaide ze de kraan dicht; trots dat ze de vereiste drie minuten had volbracht.

Twee koppen zwarte koffie later en met een paraplu in de hand stapte ze een half uur later de deur uit. De supermarkt om de hoek was het verste wat ze kon bereiken met haar stramme benen. Eenmaal haar handen gedesinfecteerd en haar mandje met een tissu en spray gereinigd begon de strijd. Hoeveel kiwi’s ging ze kopen en wel of niet die appeltaart. Ze wilde haar goals om op het podium te shinen niet om zeep helpen, maar haar lijf snakte naar suikers en fastfood na dagen van broccoli, rijst en kip. Ze keek door een van de supermarktramen en zuchtte. Buiten is het maandag, dus een slechte, 350-kilocalorie-appeltaart-start van de week kon echt niet. Weg daarmee dus en als middenweg maar een croissant… met chocola.